Στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου για τη Χειραφέτηση και την Ισότητα, που διοργανώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού της Αργεντινής στο θέατρο Θερβάντες του Μπουένος Άιρες, συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούμενη από τους βουλευτές Κωνσταντίνο Τσουκαλά (Επικρατείας) και Νικόλαο Μιχαλάκη (Καρδίτσας).
Η συζήτηση που αφορούσε την κοινωνία, τις εναλλακτικές προτάσεις απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία και τις προοπτικές εξασφάλισης της αξιοπρέπειας των ανθρώπων και των λαών, κατέληξε σε μια Διακήρυξη για τη Χειραφέτηση και την Ισότητα, η οποία συνυπογράφηκε και από τους δύο συμμετέχοντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Διακήρυξης:
Διακήρυξη του Μπουένος Άιρες για τη Χειραφέτηση και την Ισότητα
Μπουένος Άιρες, 14 Μαρτίου 2015
Οι πολιτικοί, κοινωνικοί και πνευματικοί συμμετέχοντες, που προέρχονται από 17 χώρες στην Αμερική και στην Ευρώπη και συναντήθηκαν στο Μπουένος Άιρες στις 12, 13 και 14 Μαρτίου 2015, στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου για τη Χειραφέτηση και την Ισότητα, που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Θέατρο Θερβάντες, επιθυμούν να εκφράσουν τη δημόσια και παγκόσμια δέσμευσή τους στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες που λαμβάνουν χώρα με σκοπό τη δημιουργία μιας καλύτερης μοίρας για τους λαούς μας.
Ζούμε μια ιστορική στιγμή όπου οι πολιτικές εμπειρίες διασταυρώνονται. Έχουν ξεκινήσει μια βαθιά, κριτική επανεξέταση σχετικά με τη νεοφιλελεύθερη κυριαρχία τα τελευταία χρόνια. Είναι μια ανάσα φρέσκου αέρα που επιδιώκει να ξαναχτίσει τις παραδόσεις χειραφέτησης και ισότητας, ανοίγοντας διάλογο και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού. Πρόκειται για γλώσσες και πρακτικές που προέρχονται από την εξειδίκευση των κοινωνιών που προσπαθούν να ξεφύγουν από όσους ισχυρίζονται το τέλος της ιστορίας και το θάνατο των ιδεολογιών. Πρόκειται για πολιτικά και πολιτιστικά κινήματα που αντιστέκονται στην επέκταση της ανισότητας, η οποία βασίζεται στον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομικής ισχύος. Ωστόσο, αυτές οι πολιτικές εμπειρίες γνωρίζουν τις τρέχουσες ευκαιρίες και τους κινδύνους, τις τεράστιες προκλήσεις και, επίσης, τους κινδύνους από το αυξανόμενο κύμα αντίδρασης.
Από τη μία πλευρά, η Λατινική Αμερική, με τις λαϊκές και προοδευτικές κυβερνήσεις της, είχε μια από τις πιο σημαντικές της στιγμές πριν από μια δεκαετία. Τέσσερις πρόεδροι της Νότιας Αμερικής έδωσαν τα χέρια για να απορρίψουν την κατάχρηση από όσους υποστηρίζουν το ελεύθερο εμπόριο, ενώ με μανία προστατεύουν μια μικρή ομάδα εταιρειών και συνθλίβουν τις εθνικές κυριαρχίες. Τότε ξεκίνησε μια πολιτική περίοδος που, αντίθετα με όλες τις πιθανότητες, εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί πρόκληση.
Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια, έχει αρχίσει να αμφισβητεί την επιβολή σχεδίων επιθετικής προσαρμογής που σχετίζονται με τη διάλυση του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας. Οι ίδιες χώρες που, στο παρελθόν, εισήλθαν σε κοινές αγορές με την υπόσχεση για διακρατική αλληλεγγύη και οφέλη για την ανθρώπινη πρόοδο, οδηγήθηκαν στην καταστροφή της οικονομίας τους, στην αύξηση της ανεργίας και της κοινωνικής ευαλωτότητας για τη νεολαία. Αναζητούν μια εναλλακτική διαδρομή, ένα σημείο κάμψης της αλληλεξάρτησης των δυνάμεων.
Η πόλωση ανάμεσα στην αντίληψη εμπορευματοποίησης της κοινωνίας, που αποδέχεται μόνο άνισους καταναλωτές, και στη δημοκρατική αντίληψη, που αποδέχεται πολίτες με δικαιώματα, αποτέλεσε σημείο διαμάχης σε θεωρητικό και ιδεολογικό επίπεδο, υπήρξε ένας αγώνας πολιτισμών. Η δημιουργία μιας εναλλακτικής πρότασης στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο προϋποθέτει την ανασυγκρότηση του κράτους και των θεμελιωδών αρχών του με βάση την υποστήριξη των κοινωνικών δικαιωμάτων, την προώθηση της αυτοδιαχείρισης της παραγωγής, την κοινωνική λειτουργία των κρατικών τραπεζών και τις πολιτικές που περιλαμβάνουν όλους τους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης και της στέγασης. Το κράτος και οι κοινωνίες πρέπει να ξαναγίνουν μέσα καθολικοποίησης των δικαιωμάτων, της κατασκευής της κοινωνικής πολιτειότητας, της υπεροχής των δημόσιων έναντι των εμπορικών συμφερόντων. Θα πρέπει να αναγνωριστούν νέες εναλλακτικές προτάσεις δημοκρατικής επέκτασης στην πορεία προς μια ανθρωπότητα που χρειάζεται να σπάσει τα δεσμά της σε αναζήτηση νέων τρόπων συνύπαρξης.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι σε παγκόσμια κλίμακα. Πρόκειται για έναν κόσμο βυθισμένο σε αθέμιτους πολέμους, με εξαθλιωμένους πληθυσμούς και παράλογες μορφές καπιταλισμού. Τα ανωτέρω επιβάλλουν την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της επίτευξης ενός νέου ανθρώπινου ιδανικού. Ενός ιδανικού που μπορεί να συλλέξει την καλύτερη κληρονομιά χειραφέτησης, ελευθερίας, λαϊκότητας και ισότητας, να διατηρήσει έναν έντονο διάλογο μεταξύ των παραδόσεων της Λατινικής Αμερικής και του ιστορικού τους βάθους και την ξεχωριστή Ιστορία των μεσογειακών χωρών που είναι έτοιμες να ξεκινήσουν το μακρύ ταξίδι για τον επαναπροσδιορισμό της Ευρώπης. Αυτή είναι μια Λατινική Αμερική που είναι υπερήφανη για τα νέα κινήματα αυτόχθονων, για τα αγροτικά κινήματα, για τους οργανωμένους εργαζόμενους/ες και για τους νέους ανθρώπους που προσπαθούν να εγκαταλείψουν την κενοδοξία της πολιτιστικής βιομηχανίας. Αυτή είναι μια Ευρώπη που είναι αναγκασμένη να απορρίψει την οπτική της και να θέσει τα θεμέλια για την εμφάνιση πολιτικών και πολιτιστικών διεργασιών επανοικειοποίησης της γης όπου γεννήθηκαν τα οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα, οι ιδέες χειραφέτησης, η ελευθερία και η ισότητα. Έννοιες που εξακολουθούν να υπάρχουν σε έναν άδικο κόσμο, μαζί με τη δημιουργία πιο προοδευτικών κοινωνικών κινημάτων.
Εξαιτίας όλων αυτών, υπογράφουμε αυτή τη Διακήρυξη του Μπουένος Άιρες για τη Χειραφέτηση και την Ισότητα. Κατανοούμε ότι δεν πρέπει να υπάρξει καθυστέρηση στον καθορισμό μιας σειράς προτεραιοτήτων, που να διέπουν την κοινωνική και πολιτική ιδεολογία των λαών μας και των ηγετών τους στα επόμενα χρόνια, και αυτό μπορεί να συνοψιστεί σε αυτές τις αρχές:
1. Επανοικειοποίηση της πολιτικής και των πολιτικών κομμάτων, των συνδικάτων, των κοινωνικών δυνάμεων και άλλων λαϊκών, κοινωνικών οργανώσεων και πολιτών σε κάθε χώρα και περιοχή, ως το πεδίο και τα κύρια κανάλια που καθιδρύουν μια παγκόσμια συμμετοχική δημοκρατία, που αποτελεί τη μόνη εγγύηση πλήρους έκφρασης και αντιπροσώπευσης των δικαιωμάτων και της επιθυμίας χιλιάδων εκατομμυρίων ανώνυμων πολιτών.
2. Δυναμική καταδίκη των επιθέσεων από ισχυρές χώρες, που συνδέονται με πολυεθνικές εταιρείες και ομίλους μέσων μαζικής ενημέρωσης, για την ανατροπή κυβερνήσεων, (και) της καθημερινής αμφισβήτησης της νομιμότητας των λαϊκών και προοδευτικών κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική και των νέων πολιτικών κινημάτων και μεταρρυθμιστικών κυβερνήσεων που προτείνουν κοινωνικές αλλαγές στην Ευρώπη.
3. Καθορισμός αποτελεσματικών ορίων κατά της άπειρης ισχύος του οικονομικού κεφαλαίου, των ληστρικών κεφαλαίων και των πιστωτικών ιδρυμάτων που ελέγχονται από τις μεγάλες δυνάμεις, μέσω πολύπλευρων μηχανισμών διαπραγμάτευσης, που να σέβονται την εθνική κυριαρχία, να εκφράζουν την ισότητα των δυνατοτήτων των λαών και να διασφαλίζουν δίκαιη, ισότιμη και βιώσιμη μεταχείριση που δεν πνίγει τον προϋπολογισμό και δεν προκαλούν τον κοινωνικό αποκλεισμό εκατομμυρίων ανθρώπων.
4. Δημιουργία οικονομικών μορφών συνεταιριστικής, αυτοδιαχειριζόμενης, συνεκτικής και βιώσιμης παραγωγής, που προωθεί την καλύτερη κατανομή του εισοδήματος, μηχανισμών από κοινού συμμετοχής των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, ρυθμισμένων συστημάτων συλλογικών διαπραγματεύσεων, δημόσιας κοινωνικής προστασίας για τους συνταξιούχους και τους ανέργους, καθώς και ενθάρρυνσης χρήσεων της γης και των φυσικών πόρων που σέβονται την κυριαρχία και την οικονομική ανάπτυξη των χωρών και του φυσικού περιβάλλοντος.
5. Υπεράσπιση με όλα τα πολιτικά, θεσμικά και ακαδημαϊκά μέσα της πολιτικής, πολιτιστικής και οικονομικής κυριαρχίας όλων και καθενός από τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης, που αγωνίζονται για την αξιοπρέπειά τους, την προώθηση χώρων συνάντησης μεταξύ των νομίμων αντιπροσώπων των φοιτητών, των εργαζομένων, των κοινωνικών κινημάτων, ομάδων που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών, των αυτοχθόνων πληθυσμών, τη σεξουαλική διαφορετικότητα, και όλων εκείνων των οργανώσεων που αντιμετωπίζουν τις κυρίαρχες εξουσίες στην υπεράσπιση και επέκταση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων τους.
6. Διαρκής ανοιχτή κριτική του περιεχομένου και της συλλογικής ιδιοκτησίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που έχουν γίνει παγκόσμια δίκτυα παραπληροφόρησης, δημόσιας δυσφήμησης και διαστρέβλωσης όλων των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτιστικών ζητημάτων, που ενδέχεται να επηρεάσουν τα εταιρικά τους συμφέροντα, εκπληρώνοντας έναν συνολικό καταχρηστικό πολιτικό ρόλο ως προς την αξιοπρέπεια των μειονεκτούντων πληθυσμών και των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων που προσπαθούν να τους εκπροσωπήσουν. Υπό αυτή την έννοια, επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά η στρατηγική ανάγκη για αντιμονοπωλιακούς κανόνες στον επιχειρηματικό κόσμο, στα έντυπα, οπτικοακουστικά και ψηφιακά μέσα, όπως η ενίσχυση των δημόσιων και κοινοτικών συστημάτων επικοινωνίας, καθώς και ο επείγον χαρακτήρας μιας πολιτιστικής κριτικής κοινωνικών καταχρήσεων που παράγουν την πολιτιστική βιομηχανία και τη στρεβλή εικόνα της κοινωνίας.
