Τρεις συνεδριάσεις του Eurogroup, μια άτυπη Σύνοδος Κορυφής και αμέτρητες συναντήσεις στο παρασκήνιο περιείχε η πρώτη φάση των εκ του σύνεγγυς διαπραγματεύσεων της νέας ελληνικής κυβέρνησης στις Βρυξέλλες. Ο πρώτος κύκλος «έκλεισε» με ένα κείμενο γραμμένο με τρόπο, που να δίνει την δυνατότητα σε κάθε πλευρά να αισθάνεται ικανοποιημένη.
Ωστόσο, όσοι και όσες βρέθηκαν στις Βρυξέλλες αυτές τις ημέρες και άκουσαν την «παραφιλολογία« της διαπραγμάτευσης, το όργιο φημών και «τελεσιγράφων» που διαρρέονταν από την γερμανική πλευρά, δεν μπορούν παρά να αναγνωρίσουν σε αδρές γραμμές τρεις βασικές επιτυχίες της ελληνικής αντιπροσωπείας.
Η πρώτη αφορά στο ότι δεν υπάρχει η απαίτηση για εφαρμογή των μέτρων λιτότητας που «κληροδότησε» το «email Χαρδούβελη», γεγονός τόσο σημαντικό που εκνεύρισε την ισπανική και την πορτογαλική αντιπροσωπεία. Η δεύτερη συνίσταται στο ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, αυτή η «θηλιά» λιτότητας στο λαιμό των πολιτών, θα μειωθεί. Η τρίτη επικαλύπτει ουσιαστικά ολόκληρο το υπόλοιπο κοινό ανακοινωθέν: Όλα τίθενται σε διαπραγμάτευση με τους ευρωπαϊκούς και δανειοδοτικούς θεσμούς.
Στις δέκα μέρες που κράτησαν οι διαπραγματεύσεις, τις οποίες παρακολούθησε στενά η «Εφ.Συν.», το ερώτημα που διαρκώς επανερχόταν ως απορία, αλλά και έμμεση απειλή, ήταν αν η Ελλάδα θα μείνει στο ευρώ. Επ' αυτού του ερωτήματος στήθηκε και ενορχηστρώθηκε μια πιεστική επικοινωνιακή στρατηγική, η οποία μπορεί να μην ήταν ευθέως αντιληπτή στην Ελλάδα, αλλά λειτουργούσε τρομοκρατικά σε όλο το περιβάλλον γύρω από την ουσία της διαπραγμάτευσης. Πρόκειται για μια «εκστρατεία» που πιθανότατα θα επιστρέψει στο τέλος του επόμενου τετραμήνου και ενορχηστρώθηκε (με μαεστρία ομολογουμένως) από κύκλους του Βερολίνου και οι απολήξεις της έφταναν (δυστυχώς) και στους εκπροσώπους των ελληνικών μέσων ενημέρωσης.
Με άλλα λόγια το δεκαήμερο των διαπραγματεύσεων διεξαγόταν ένας παράλληλος «πόλεμος φθοράς» έξω από τις κλειστές πόρτες των αιθουσών του Justus Lipsius. Ένα καλοκουρδισμένο μιντιακό σύστημα που πήγαζε απευθείας από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών διέρρεε απίστευτες πληροφορίες, εν τέλει όλες ανακριβείς, και οι οποίες διοχετεύονταν στα ΜΜΕ αστραπιαία σχηματίζοντας έναν ασφυκτικό κλοιό.
Όσοι πάντως «φιλοευρωπαίοι» παρακολούθησαν από τις Βρυξέλλες την πορεία των διαπραγματεύσεων, μάλλον θα απογοητεύτηκαν σφόδρα από το πώς τελικά λειτουργεί ο υπερεθνικός θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα «παχιά» λόγια περί «αλληλεγγύης» και «ισοτιμίας» των κρατών - μελών διαψεύδονται από τον έκδηλο εκνευρισμό των κορυφαίων παραγόντων της Ε.Ε. όποτε ακούγονταν τα γερμανικά τελεσίγραφα.
Στις Βρυξέλλες δεν είδαμε σε καμία περίπτωση την «Ευρωπαϊκή Γερμανία», αλλά το πιο σκληρό πρόσωπο της «Γερμανικής Ευρώπης». Μια ένωση ηγεσιών κρατών, στην οποία το πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχει ο πιο ισχυρός. Μια τεχνοκρατική δομή τόσο άκαμπτη, που κάθε μικρή νίκη μετατρέπεται αντικειμενικά σε μεγάλη. Ένας θεσμός υπερστελεχωμένος και δαιδαλώδης, που τελικά μόνο οι πολιτικές πιέσεις και οι γενναίες πολιτικές αποφάσεις μπορούν να τον στρέψουν σε άλλα μονοπάτια.
Η πιο χαρακτηριστική εικόνα διαδραματίστηκε πάντως το βράδυ των σκληρών και αμφίβολων διαπραγματεύσεων, όταν οι Έλληνες δημοσιογράφοι ανοίξαμε στους υπολογιστές μας τις φωτογραφίες από τις συγκεντρώσεις σε όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα και ιδιαίτερα από την Πλατεία Συντάγματος. Ήταν η στιγμή που όλοι, Έλληνες και ξένοι, καταλάβαιναν ότι κάτι «κινείται» στην γωνιά της ευρωπαϊκής ηπείρου. Και έδωσε δύναμη σε όσους πάλευαν μέσα και έξω από τις άχρωμες αίθουσες συνεδριάσεων.
* Η «Εφ.Συν.» δεν μπορεί παρά να ευχαριστήσει τους νέους Έλληνες που βρίσκονται στις Βρυξέλλες, αφού μετανάστευσαν εκεί για δουλειά. Προσέφεραν την πιο σημαντική βοήθεια αυτές τις δέκα ημέρες. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την Ιωάννα, την Έφη και τον Άρη.
