Λίγες ημέρες πριν, στη συνέντευξη Τύπου Σόιμπλε - Βαρουφάκη, ο Γερμανός υπουργός, εμμένοντας ότι το Μνημόνιο πέτυχε, εκόμισε σαν αποδεικτικό στοιχείο τη μείωση της ανεργίας στην Ελλάδα. Παρότι δεν ανέφερε συγκεκριμένα ποσοστά, ήθελε να αποσαφηνίσει ότι αυτός επιλέγει να σκέφτεται και να πολιτεύεται με βάση το «κριτήριο των αριθμών», αυστηρό υποτίθεται, αδιάβλητο και αλάνθαστο. Οτι απορρίπτει δηλαδή το «κριτήριο του συναισθήματος», όπως απαξιωτικά χαρακτηρίζουν το κριτήριο του βιώματος όσοι δυσφορούν ακούγοντας το γνωστό, πως οι αριθμοί ευημερούν μα οι άνθρωποι δυστυχούν.
Αν είχε καλύτερη πληροφόρηση ο κ. Σόιμπλε (και όσοι υιοθετούν τις απόψεις του), αν δεν εμπιστευόταν μόνο τους εν Ελλάδι ομοϊδεάτες του, ίσως δεν θα εμφανιζόταν τόσο βέβαιος για την «καλοσύνη των αριθμών» και την επιτυχία του Μνημονίου. Η Ελλάδα (δεν μπορεί να μην το ξέρει) παραμένει πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ανεργία, με το κοινωνικά διαβρωτικό ποσοστό του 25,8%.
Πιο απλά, ένας στους πέντε Ελληνες είναι άνεργος (με τους μακροχρόνια άνεργους να αντιμετωπίζουν ήδη το φάσμα του εργασιακού αποκλεισμού). Και ένας στους δύο νέους Ελληνες είναι χωρίς δουλειά. Θα έλεγα και χωρίς φτερά, αλλά αυτό οι θαυμαστές του κ. Σόιμπλε θα το κατήγγελλαν σαν ποιητικισμό. Για τους ίδιους περίπου λόγους δεν θα αναφερθώ στην αύξηση των αυτοκτονιών· για να αποφύγω τις βολές των εν βολή διαβιούντων κοινωνιοδαρβινιστών, που θα έλεγαν πως έτσι προχωράει η ζωή, με την επιβολή των πιο δυνατών, όσων έχουν τα ανθεκτικότερα γονίδια.
Πιθανόν ο Γερμανός υπουργός βασίστηκε αποκλειστικά στην πληροφόρηση του κ. Σαμαρά, κήρυκα του «success story». Αλλά η ευθυκρισία του τέως πρωθυπουργού ετέθη εν αμφιβόλω με τη γνωμάτευσή του πως η Ν.Δ. δεν ηττήθηκε στις εκλογές, αφού «πήρε το 27,8%, πέντε μονάδες πάνω από το ποσοστό των ευρωεκλογών». Είχα γράψει μετεκλογικά, και μάλλον σαρκαστικά, ότι ίσως το ακούσουμε ακόμη κι αυτό από τα χείλη του σαν επιχείρημα νίκης (του). Δεν περίμενα όμως ότι πράγματι θα το έλεγε.
Kαι ωστόσο, είναι απολύτως βέβαιο ότι στη Γερμανία γνωρίζουν τους κοινωνικούς, εργασιακούς και οικονομικούς αριθμούς της Ελλάδας καλύτερα και από εμάς. Δεν τους ενδιαφέρουν όμως, διότι αντιβαίνουν στην πολιτική τους. Πολύ λιγότερο τους ενδιαφέρει το κριτήριο του βιώματος, το πώς ζουν οι άνεργοι στην Ελλάδα. Επιμένουν λοιπόν –οικονομολόγοι αυτοί που αρνούνται την οικονομολογία– ότι το πρόγραμμα πάει μια χαρά και πρέπει να συνεχιστεί. Ενοχλημένοι και από τα βλακώδη στερεότυπά μας (περί «Γερμαναράδων με μπότες»), ίσως και από την υπόμνηση του κατοχικού δανείου, επιμένουν στα δικά τους κλισέ για εμάς, ότι π.χ. είμαστε τεμπέληδες. Αυτά όμως τα λέει η Bild. Αντίθετα, η Die Zeit γράφει ότι «κατά τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ουδείς λαός εργάζεται περισσότερο από τους Ελληνες, με 2.000 ώρες ετησίως». Οταν βέβαια έχουν δουλειά.
