Ουσιαστικά η εκλογική αυτή σύγκρουση είναι μανιχαϊκή. Συγκρούεται η ελπίδα με την απανθρωπιά. Οι πανανθρώπινες αξίες, με τη νεοφιλελεύθερη σκέψη της σκλαβιάς του σώματος και του πνεύματος.
Να τι διακυβεύεται.
Και μέσα σε αυτό το σκηνικό που μεταφορικά θυμίζει τον «πόλεμο των δύο κόσμων» καλούμαστε να πάρουμε θέση. Να επιλέξουμε. Ολοι μας. Να ορίσουμε την μοίρα μας και να γίνουμε οι σωτήρες ή οι νεκροθάφτες της. Η ζαριά που θα ρίξουμε θα είναι μια. Δεν θα μας δοθεί άλλη. Οσο κι αν παρακαλέσουμε, όσο κι αν απαιτήσουμε. Θα την ρίξουμε και θα βγούμε από το παραβάν.
Όπως έγραψε και ο Νίκος Καζαντζάκης: « Εχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξη σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου. Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες. Οπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργός την κοίτη όπου θα μπει και θα οδέψει ο ποταμός των απόγονων».
Και σε αυτό πρέπει να πιστέψουμε.
Δεν μπορεί αυτοί που μας οδήγησαν μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι, που μας είπαν ψέματα, μας έκλεισαν στην φυλακή, μας χτύπησαν, μας πήραν την αξιοπρέπεια, μας πήραν ακόμα και το ίδιο το φως του ήλιου, τα χαμογελά μας, να μας μιλούν για πρόοδο και ευημερία.
Αυτοί που μας στέρησαν την λευτεριά μας. Που μας πήραν τα πάντα και δεν μας έδωσαν τίποτα, που γέλασαν πάνω στα πτώματα των χιλιάδων νεκρών της κρίσης και κάλυψαν τις κραυγές της απελπισίας των ανθρώπων με ήχους από τις μπάντες της «εθνικής σωτηρίας».
Δεν γίνεται να κατηγορούν αυτούς που με αγώνες και αίμα έχουν προσπαθήσει να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους, χωρίς ποτέ να τους ζητήσουν «πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης».
Που δεν ξεχώρισαν ποτέ κανέναν.
Που η αλληλεγγύη σε όλους ήταν πάντα και θα είναι κομμάτι της ζωής και της ψυχής τους, απέναντι σε μια ηγεσία που στόχο δεν είχε την ευημερία του λαού, αλλά την υποταγή του με φυσική και ψυχολογική βία.
Δεν μπορεί να μιλούν αυτοί που επώασαν το αυγό του φιδιού και τώρα κυνηγάνε δήθεν τον πύθωνα σαν σύγχρονος Απόλλωνας, ενώ παράλληλα το φροντίζει ως η φυσική του μητέρα;
Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί;
Επειδή θέλει να ξαναφέρει πίσω την ελπίδα; Τα χαμόγελα;
Γιατί έχει πρόγραμμα;
Γιατί δεν τραβάει διαχωριστικές γραμμές;
Γιατί βλέπει μόνο τον Ανθρωπο;
Γιατί λέει πως θα συγκρουσθεί προς όφελος του λαού;
Ακόμη και το όπλο του φόβου σας «σωτήρες» μας, που είναι οι αριθμοί και η απελπισία, σκούριασε. Η σκανδάλη κόλλησε και η κάννη στράβωσε γυρίζοντας προς το μέρος σας. Η λάσπη που σας απέμεινε να πετάτε, πέφτει πια επάνω σας.
Τουλάχιστον κρατήστε όποια αξιοπρέπεια σας έχει μείνει μέχρι το τέλος.
Και ξέρετε πως η νέα κυβέρνηση, είτε είναι συνασπισμού, είτε είναι αυτοδύναμη θα κάνει αυτό που δεν κάνατε ποτέ «εν ονόματι του ελληνικού λαού»: Θα παλέψει για να βγούμε μέσα από την άβυσσο που μας ρίξατε. Και να είστε βέβαιοι για ένα πράγμα: Θα βγούμε είτε το θέλετε, είτε όχι.
Και δεν θα είναι μια κυβέρνηση «μπαταχτσήδων» μήτε όμως και κορόιδων.
Την Κυριακή 25 Ιανουαρίου, όλοι μαζί, όλοι εμείς, οι πολίτες που έχουμε γίνει τα υποζύγια των κοτσαμπάσηδων και των προεστών, θα τινάξουμε τον ζυγό και θα στείλουμε το πιο ισχυρό μήνυμα που θ΄ακουστεί σαν καμπάνα αναστάσιμη:
«Είμαστε ελεύθεροι και στη γη που κάψατε, λίπασμα γονερό για τις μελλούμενες σπορές θα γίνουμε!»
