Η δυναμική παρουσία του Φοιτητικού Κινήματος για ακόμη μία εβδομάδα στους δρόμους της Αθήνας και της περιφέρειας στο πλαίσιο και της Πανεργατικής Απεργίας, καθώς και οι μαζικές γενικές συνελεύσεις σε μια σειρά Φοιτητικών Συλλόγων ορίζουν το πλαίσιο συζήτησης από εδώ και στο εξής. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες βγαίνουν για άλλη μια φορά στον δρόμο για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους σε παιδεία, εργασία και ζωή με αξιοπρέπεια. Οι υπηρέτες της κυβερνητικής πολιτικής, αυτοί που τσακίζουν την κοινωνία και πετάνε μια ολόκληρη γενιά στο περιθώριο, καλά θα κάνουν να φοβούνται το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα, καλά θα κάνουν να φοβούνται μια γενιά που πλέον δεν έχει σχεδόν τίποτα να χάσει.
Ως Αριστερή Ενότητα θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή η μάχη για την ανατροπή τους πρέπει να αποτελέσει υπόθεση ενός δυναμικού φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος, που θα προτάσσει τις ανάγκες μας και θα καταφέρνει να εμπλέκει μέσα σε αυτό την πλειοψηφία των φοιτητών-τριών που πλήττονται από την ασκούμενη πολιτική. Ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα, προκειμένου να μπορεί να εμπνέει και να εμπλέκει τη φοιτητική πλειοψηφία, οφείλει να αναζητά τη νομιμοποιητική του ισχύ στις δημοκρατικές και συμμετοχικές του διαδικασίες, από τη βάση των Φοιτητικών Συλλόγων και τις Γενικές Συνελεύσεις μέχρι τις διαδικασίες συντονισμού και τα Συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων. Θέλουμε ένα φοιτητικό κίνημα που να διεκδικεί τις ανάγκες και τα όνειρα της νεολαίας το οποίο θα υπερβαίνει το άθροισμα συλλογικοτήτων και πολιτικών δυνάμεων.
Είναι προφανές ότι τα γεγονότα που ακολούθησαν το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της προηγούμενης Τετάρτης (26/11), με κανέναν τρόπο δεν προωθούν το στόχο για ένα συμμετοχικό,δημοκρατικό, αλλά και πολιτικά επικίνδυνο φοιτητικό κίνημα. Η πρωτοβουλία συγκεκριμένης μερίδας συναγωνιστών της ΕΑΑΚ, να μπουν πρωτοβουλιακά στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ, δίχως να έχουν εκθέσει αυτή τους τη διάθεση σε καμία συλλογική διαδικασία (από Γενικές Συνελεύσεις μέχρι Συντονιστικά Κατάληψης), συνιστά μεγάλη προβληματική. Μία προβληματική, η οποία ευθύνεται μεταξύ άλλων για τα σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας μέσα στο φοιτητικό κίνημα και η οποία, βασικά, αφήνει εκτός κάθε συνάδελφο και κάθε συναδέλφισσα που θέλουν να συμμετέχουν στις διαδικασίες του συλλόγου και να έχουν λόγο μέσα σε αυτές. Συνάμα, με αυτή την πρωτοβουλία για απόπειρα κατάληψης της Πρυτανείας, δεν μπόρεσε για ακόμη μία φορά να διεξαχθεί το Συντονιστικό Γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων, και γι’αυτό την πολιτική ευθύνη φέρουν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις.
Εμείς από την πλευρά μας αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη για μια δυναμική απαντήση απέναντι στον Πρύτανη του ΕΚΠΑ, στην κυβέρνηση και τον αυταρχισμό που επιδικνύει και συνολικά σε όσους επιτίθενται αυτή τη στιγμή στο Φοιτητικό Κίνημα. Θεωρούμε όμως ότι καμία τέτοια δυναμική απάντηση δεν θα προκύψει, στο βαθμό που οι πολιτικές δυνάμεις συνεχίσουν να αντιλαμβάνονται τη μοναδική τους αλήθεια ως “αυτονόητη” για το κίνημα, ανεξάρτητα και πάνω από τις δημοκρατικές διαδικασίες που εξελίσσονται μέσα σε αυτό. Με βάση τα παραπάνω θεωρούμε διαδικασίες όπως το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων ως ουσιαστικές πολιτικές διαδικασίες του Κινήματος, που στη βάση της δημοκρατικής τους οργάνωσης και της μαζικής συμμετοχής σε αυτές, μπορούν να λειτουργούν προωθητικά. Θεωρούμε ότι το Φοιτητικό Κίνημα έχει ανάγκη τέτοιες διαδικασίες, οπότε και είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση πραγματοποίηση συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων την Τετάρτη 3/12 μετά το τέλος της πορείας.
Πρώτη προτεραιότητα παραμένει η οικοδόμηση ενός δυναμικού, μαζικού και πολιτικά επικίνδυνου Φοιτητικού Κινήματος σε πείσμα οποιασδήποτε αυτόκλητης πρωτοπορίας. Τα αδιέξοδα της νέας γενιάς, η διάλυση των πανεπιστημίων μας, η εξαθλίωση μιας ολόκληρης κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μας αφήνει περιθώρια για ανευθυνότητα. Η νεολαία και ειδικά το Φοιτητικό Κίνημα αυτή τη στιγμή μπορεί να αποτελέσει το σημείο αναφορά για το σύνολο της αγωνιζόμενης κοινωνίας. Ας αποτελέσουν οι κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών, η νεολαιίστικη κινητοποίηση της 6ης Δεκέμβρη, ημέρα δολοφονίας τους 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αφετηρία για ένα κίνημα που θα επαναθέτει τις ανάγκες εργαζομένων και νεολαίας στο προσκήνιο.
Συνεχίζουμε τον αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της εξαθλίωσης! Συνεχίζουμε να μαχόμαστε απέναντι στον αυταρχισμό του κράτους και της αντιδραστικής διοίκησης Φορτσάκη μέχρι την παραίτησή του!
Συνεχίζουμε ανοίγοντας δρόμους πλατιούς έναντια στο σκότος, ξαναμοιράζοντας το αστέρι σε όσους κοπιάσουν να 'ρθουν!
