Ο κ. Τσουκαλάς τονίζει στο Κόκκινο: "Είχαμε συνηθίσει να θεωρούμε αυτονόητο και κεκτημένο δικαίωμα και βεβαιότητα ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν καλύτερα από εμάς. Και τι εννοούμε καλύτερα ότι θα ζήσουν πλουσιότερα και καταναλωτικότερα και θα αποκτήσουν μεγαλύτερα σπίτια, ακριβότερα αυτοκίνητα κτλ."

Και συμπληρώνει λέγοντας : "Αυτό λειτούργησε σαν εσωτερικευμένη αντίληψη ότι έτσι είναι ο κόσμος, έτσι πρέπει να είναι ο κόσμος και ο κόσμος δεν μπορεί παρά να είναι έτσι. Αν υπάρχει κάτι ελπιδοφόρο στη κρίση είναι ότι η βεβαιότητα αυτή, της καταναλωτικής ευοχίας, της μόνιμης ανάπτυξης δεν κλονίζεται, αλλά είναι πλέον σαθρή. Είναι καιρός, μαζί με τους μεγάλους φιλόσοφους του 18ου αιώνα να ξανασκεφτούμε, τί κόσμο θέλουμε;

Θέλουμε ένα κόσμο με μεγαλύτερα αυτοκίνητα; Εάν μείνουμε σε αυτό και δεν έρθουν τα μεγαλύτερα αυτοκίνητα, τότε θα έρθει η κατάρρευση. Αλλά προτού να έρθει η κατάρρευση μπορούμε και πρέπει να διατυπώσουμε εναλλακτικές μορφές πολιτικών σχεδιασμών".

Γιατί όπως σημειώνει ο κ. Τσουκαλάς τα πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά, είναι στο χέρι μας να γίνουν διαφορετικά, αρκεί να το πιστέψουμε και να το παλέψουμε.