Προχθές ο Ευ. Βενιζέλος άφησε να εννοηθεί ότι ενδέχεται να γίνουν βουλευτικές εκλογές πριν από την προεδρική εκλογή. Κι αυτό παρότι ο Αντ. Σαμαράς δεν χάνει την ευκαιρία να εκφράζει την αισιοδοξία του ότι θα βρεθούν 180 βουλευτές και θα αποφευχθούν οι εκλογές.
Δεν πρόκειται για αντιφατικές δηλώσεις. Με τις μεθοδεύσεις τους ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έχουν στόχο να δημιουργήσουν τετελεσμένα, να ορθώσουν αναχώματα, ώστε, όταν έρθει στην εξουσία η Αριστερά, να αντιμετωπίσει πρόσθετες δυσκολίες στην εφαρμογή του προγράμματός της.
Το σενάριο των πρόωρων εκλογών πριν από την προεδρική εκλογή μπορεί να αποδειχθεί αναγκαστικό, ενόψει της διαπιστούμενης αδυναμίας συγκρότησης προεδρικής πλειοψηφίας. Το κατεστημένο γνωρίζει ότι, αν αποδειχθεί άκαρπη η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, τότε η κυβέρνηση Σαμαρά θα έχει υποστεί ισχυρό πολιτικό πλήγμα. Αν μάλιστα έχει συμμορφωθεί προς τα μέτρα της τρόικας και έχει αναγκαστεί να υπογράψει και τρίτο Μνημόνιο, τότε η αδυναμία εκλογής Προέδρου θα διαμορφώσει συνθήκες πολιτικής αποσύνθεσης ή και ανατροπής της κυβέρνησης Σαμαρά.
Το αν θα εκλεγεί ή όχι Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί κρίσιμη εξέλιξη -όχι μόνο από την άποψη της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή, δηλαδή η αποφυγή εκλογών και η ματαίωση της καθοριστικής παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα, διευκολύνει τους Σαμαροβενιζέλους να εφαρμόσουν μέτρα κοινωνικής καταστροφής υπογράφοντας και νέο Μνημόνιο. Πρόκειται δηλαδή για εξέλιξη με άμεσο και καθοριστικό κοινωνικό αντίκρισμα.
Για τον λόγο αυτόν ενεργοποιούνται, ακόμη και με αθέμιτα μέσα και εκβιασμούς, μηχανισμοί του ευρύτερου (παρα-)κράτους και ανασυστήνονται καταρρέουσες συμμαχίες της διαπλοκής, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από την παρέμβαση των τραπεζιτών στην πολιτική ζωή, καθώς και από την αναβίωση του τηλε-μνημονιακού κέντρου. Όλοι τους επιδιώκουν να εφαρμοστούν οι περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά ειδικότερα τα μέτρα εκείνα που αφορούν τη δική τους θωράκιση, όπως είναι ο αναβαλλόμενος φόρος των τραπεζών, η διαχείριση των τραπεζικών δανείων επ' ωφελεία των τραπεζών κ.ά. Προφανώς για το μνημονιακό κατεστημένο προέχει η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενίσχυση της δύναμής τους έναντι της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Όλος αυτός ο σχεδιασμός θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος όταν επιβεβαιωθεί η ανυπαρξία προεδρικής πλειοψηφίας και δοθεί η δυνατότητα στον λαό να επιλέξει νέους δρόμους για τη δημοκρατία και την ανάπτυξη της χώρας. Φραγμό στα σχέδια του κατεστημένου μπορεί να βάλει ο λαϊκός παράγων, επιβάλλοντας με τους αγώνες και την ψήφο του τη δημοκρατική αλλαγή. Και η Αριστερά, εμφανιζόμενη ικανή και έτοιμη να εκπροσωπήσει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις και να συγκροτήσει πλατιές προγραμματικές, πολιτικές συμμαχίες. Εκεί θα κριθεί, σε πρώτη φάση, η ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Και η αρχή θα αποδειχθεί τουλάχιστον το ήμισυ του παντός.
