Το πρωί της Κυριακής, οι παρευρισκόμενοι στην ομιλία στο Πάρκο «Μίκης Θεοδωράκης» συμμετείχαν σε μια γόνιμη και δημιουργική συζήτηση για το σχέδιο που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, σχέδιο ελπίδας, προοπτικής και δικαιοσύνης για έξοδο από την κρίση.
Ο Ανδρέας Καρίτζης τόνισε στην ομιλία του ότι είναι επιτακτικό πλέον να πέσει η κυβέρνηση των μνημονίων που οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή. Η εισήγησή του στάθηκε σε τρεις διαστάσεις της σημερινής κρίσης, η αντιμετώπιση των οποίων από τον ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει στη μετάβαση σε μια κοινωνία με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, ισότητα, αξιοπρέπεια και οικονομική ασφάλεια.
Η πρώτη διάσταση αφορά στις κοινωνικές συνθήκες, αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής της παρούσας κυβέρνησης, που οδηγούν το λαό στην εξαθλίωση, υποβαθμίζουν το επίπεδο διαβίωσής του και ακυρώνουν ακόμα και τα ελάχιστα εναπομείναντα δικαιώματα. Η δεύτερη, ηθική, διάσταση, αγγίζει την αποσάθρωση της ίδιας της έννοιας της κοινωνίας που ευαγγελίζεται η δεξιά: το μήνυμα που θέλει να περάσει είναι του ατομικισμού, της ακύρωσης των αξιών της εργατικότητας, της αφοσίωσης στο δημόσιο συμφέρον, της συλλογικότητας, μιας λογικής που λειτουργεί διαλυτικά, διδάσκοντας την κοινωνία να μην είναι κοινωνία. Το «μάθημα» που θέλουν οι κυβερνώντες να εμπεδώσουν οι πολίτες είναι ότι «αν δεν είσαι κομμάτι μιας κλίκας δεν έχεις μέλλον», αλλά και «μην ασχολείσαι με τους εξαθλιωμένους, κοίτα να σωθείς εσύ», όπως επισήμανε χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Καρίτζης. Αυτή η διάσταση συνδέεται όμως αξεδιάλυτα και με την τρίτη, το μίσος για τη δημοκρατία που επιχειρούν να καλλιεργήσουν στους πολίτες οι σημερινοί κυβερνώντες: επιδιώκουν να τους εκπαιδεύσουν ότι ο λόγος τους δεν μετράει, ότι δεν έχει καν νόημα να συμμετέχουν.
Ο Ανδρέας Καρίτζης υπογράμμισε ότι με τις δεσμεύσεις της Θεσσαλονίκης, οι οποίες δεν αποτελούν ασφαλώς το πλήρες πρόγραμμα του κόμματος, ο ΣΥΡΙΖΑ εισάγει μια νέα πολιτική, που εμπεριέχει τη στροφή προς μια διαφορετική παραγωγική στρατηγική, αλλά και την καλλιέργεια μιας άλλης νοοτροπίας, που αφήνει πίσω καταστροφικές λογικές του παρελθόντος. Αυτή η νοοτροπία συνοδεύεται από την υπαγωγή του ατομικού μικροσυμφέροντος στο κοινό καλό, ξαναγεννάει πίστη στον εαυτό μας και σε αξίες όπως ελευθερία, υπευθυνότητα, αυτοθυσία, αλληλεγγύη και λαϊκή κυριαρχία, ενισχύει το αίσθημα της αφοσίωσης και της προσπάθειας για το συλλογικό καλό.
Ο ομιλητής, πριν δεχτεί ερωτήσεις από τους παρευρισκόμενους και ακολουθήσει συζήτηση, ολοκλήρωσε την εισήγησή του σημειώνοντας ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία αποτελεί προσωπική προσβολή σε όλους μας και ότι μόνο ένα σχέδιο με στιβαρότητα θα επαναφέρει το κοινό καλό στο πρώτο πλάνο της πολιτικής.
