Πάνω από ένα εκατομμύριο Ιταλοί συμμετείχαν το περασμένο Σάββατο στην κινητοποίηση του ιταλικού κεντροαριστερού συνδικάτου CGIL κατά της πολιτικής της κυβέρνησης Ρέντσι, η οποία στοχεύει στην περιστολή των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η πλατεία Σαν Τζοβάνι της Ρώμης πλημμύρισε από κόκκινες σημαίες και μπαλόνια του συνδικάτου, όπως και όλοι οι γύρω δρόμοι και πλατείες. Είναι χαρακτηριστικό το ότι ακόμη και όταν η παρέμβαση της γραμματέως της CGIL, Σουζάνα Καμούσο, είχε ολοκληρωθεί, στη μία και μισή το μεσημέρι, χιλιάδες εργαζόμενοι προσπαθούσαν να μπουν στην ασφυκτικά γεμάτη πλατεία της συγκέντρωσης.
Κύριο αίτημα του μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, να αποσύρει η κυβέρνηση τον υπό έγκριση νόμο, βάσει του οποίου οι εργαζόμενοι θα μπορούν να απολύονται και χωρίς βάσιμη αιτία, με μόνη υποχρέωση, για τον εργοδότη, την καταβολή οικονομικής αποζημίωσης. Η δυνατότητα επαναπρόσληψης με δικαστική απόφαση, δηλαδή, περιορίζεται μόνον σε περιπτώσεις αποδεδειγμένων διακρίσεων.
«Θα βγούμε από την κρίση μόνο δημιουργώντας θέσεις εργασίας, αλλά η κυβέρνηση και οι επιχειρήσεις ασχολούνται μόνον με τη μείωση του κόστους παραγωγής των αγαθών», τόνισε η Ιταλίδα συνδικαλίστρια, σύμφωνα με την οποία «πρέπει να αλλάξουν άμεσα οι διάφορες Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, διότι είχαν εγκριθεί σε φάση οικονομικής ύφεσης και όχι παρατεταμένης κρίσης».
Στην κινητοποίηση της Ρώμης συμμετείχε, πρώτα απ΄όλα, η ιταλική Ριζοσπαστική Αριστερά, η οποία απαρτίζεται από το κόμμα «Αριστερά και Ελευθερία», από την «Κομμουνιστική Επανίδρυση» και από το ψηφοδέλτιο «Η Αλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα», το οποίο πήρε μέρος στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου, εξασφαλίζοντας ποσοστό 4,1%.
Αποφάσισαν, όμως, να δώσουν το «παρών» και κάποια στελέχη του κινήματος «Πέντε Αστέρων» του Μπέπε Γκρίλο, μαζί με εκπροσώπους του κεντροαριστερού «Δημοκρατικού Κόμματος», οι οποίοι αμφισβητούν την πολιτική του Ματέο Ρέντσι. Οι κάμερες, μάλιστα, κατέγραψαν συνομιλία της Καμούσο με έναν από τους εκφραστές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, τον Στέφανο Φασίνα, κατά την οποία προχωρούν στην κοινή διαπίστωση ότι «η επιτυχία της διαδήλωσης αποτελεί πραγματική ανάσα ανακούφισης».
Το συνδικάτο CGIL είπε ξεκάθαρα ότι είναι έτοιμο να προκηρύξει και πανιταλική απεργία, ενώ στις 5 Νοεμβρίου πρόκειται να διαδηλώσουν οι Ιταλοί συνταξιούχοι (η κυβέρνηση δεν τους ενέκρινε κανένα έκτακτο μπόνους οικονομικής στήριξης) και στις 10 του μηνός θα κατέβουν στους δρόμους οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αποδοχές των οποίων έχουν «παγώσει» εδώ και τέσσερα χρόνια.
Νέα πολιτική γεωγραφία
Το πανό της ημέρας απο τη μεγάλη διαδήλωση της Ρώμης: «Αν ο Ρεντσι είναι αριστερός, τότε ο Μπερλουσκόνι είναι φεμινιστής»!
Πολλοί παρατηρητές θεωρούν ότι η τεράστια αυτή συνδικαλιστική κινητοποίηση μπορεί να επισπεύσει τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής δύναμης, η οποία θα ενώσει τη Ριζοσπαστική Αριστερά και την πτέρυγα των «Δημοκρατικών» που θεωρεί ότι η πολιτική του Ρέντσι δεν μπορεί, πλέον, να χαρακτηρισθεί ούτε καν κεντροαριστερή.
Ενα από τα ισχυρότερα ονόματα για την ηγεσία της νέας αυτής αριστερής δύναμης, είναι εκείνο του Μαουρίτσιο Λαντίνι, επικεφαλής του FIOM–CGIL, του τομέα του συνδικάτου που εκπροσωπεί τους εργάτες των ιταλικών βιομηχανιών. Δεν είναι τυχαίο, ίσως, το ότι την εβδομάδα που μας πέρασε, η εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα» τον κάλεσε να εκθέσει αναλυτικά, σε ειδικό web forum, τους στόχους της διαδήλωσης της Ρώμης.
Ο δε Ματέο Ρέντσι, το τριήμερο που μας πέρασε, αποφάσισε να μεταβεί στη Φλωρεντία για να πάρει μέρος στο «πολιτικό εργαστήρι» της Λεοπόλντα. Χιλιάδες υποστηρικτές του συμμετείχαν σε περισσότερα από εκατό στρογγυλά τραπέζια (με θέμα την παιδεία, τη δημόσια διοίκηση, τη μετανάστευση κ.λπ.) για να επεξεργαστούν προτάσεις που θα πρέπει, τουλάχιστον στις προσθέσεις, να φανούν χρήσιμες στην κυβέρνηση.
Οι αποστάσεις, όμως, που χωρίζουν τον Ιταλό πρωθυπουργό από την πλατεία και την κινητοποίηση του CGIL, παραμένουν τεράστιες. Ο επικεφαλής της κυβέρνησης της Ρώμης άφησε να διαρρεύσει ότι σέβεται τη διαδήλωση του συνδικάτου, αλλά θα συνεχίσει να ακολουθεί την πορεία του χωρίς δισταγμούς.
Ο Ρέντσι θέλει να μετατρέψει τους Δημοκρατικούς σε «μαζικό κόμμα του Ιταλικού Εθνους», όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι του οι σύμβουλοι. Μένει να δούμε ποια θα είναι η τελική ιδεολογική του ταυτότητα και κατεύθυνση.
Ενδεικτικά, ο επιχειρηματίας Ντάβιντε Σέρα -φίλος και χρηματοδότης του Ματέο Ρέντσι- δήλωσε από το «εργαστήρι» της Λεοπόλντα ότι «στην Ιταλία θα έπρεπε να απαγορευτούν οι απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων». Θα συμπεριληφθεί, άραγε, και η λαμπρή αυτή ιδέα στο μελλοντικό κυβερνητικό πρόγραμμα;
Tου Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη
