Δεν βρήκατε στον ΣΥΡΙΖΑ να προέκυψε έστω κάτι θετικό για την ελληνική πλευρά από τη συνάντηση Μέρκελ- Σαμαρά;

Ήταν άλλη μια συνάντηση «χωρίς απτά αποτελέσματα» όπως σημείωσε και η Ντόιτσε Βέλλε, διαψεύδοντας τους ισχυρισμούς της φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας. Ο κ.Σαμαράς έδωσε και πάλι διαπιστευτήρια υποταγής στην κ.Μέρκελ. Εκείνη, με τη σειρά της, τον κέρασε «τσάι και συμπάθεια», αλλά για την ταμπακιέρα, βέβαια, ουδέν. Για άλλη μια φορά, μετά το φιάσκο στο Παρίσι, ανέβασαν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών και πέρασαν θεαματικά από κάτω.

Ο κ.Σαμαράς ζήτησε κάποιες «διευκολύνσεις», μια χαλάρωση της θηλιάς για να πάρει τις απαραίτητες «ανάσες». Ώστε να επιτύχει να μετατρέψει την επικείμενη συντριβή της ΝΔ, σε καθαρή, αλλά διαχειρίσιμη εκλογική ήττα. Γύρισε όμως, με άδεια χέρια. Η επίσκεψη της Τρόικα σε λίγες ημέρες και η κατάθεση σχεδίου προϋπολογισμού στις 6 Οκτωβρίου, θα επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Με αυτή την κυβέρνηση, δεν πρόκειται να υπάρξει ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση. Αντίθετα, η υψηλή ανεργία, η οικονομική καχεξία, η φτώχεια και η μη αξιοπρεπής διαβίωση για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, δεν θα αποτελεί πλέον ένα έκτακτο και προσωρινό γεγονός, αλλά μια νέα κανονικότητα.

 

Και άρα, οι εκλογές έρχονται πιο κοντά, μέσα στο τρέχον έτος;

Πιθανόν. Το αργότερο πάντως, θα γίνουν στις αρχές του 2015. Οι πάντες στην Ευρώπη γνωρίζουν πλέον, ακόμη και οι ομοϊδεάτες του κ.Σαμαρά, ότι η επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος για το οποίο θριαμβολογεί η κυβέρνηση, είναι μια προσωρινή «φούσκα», αφού δεν στηρίχθηκε σε δομικές αλλαγές και στην ανάπτυξη αλλά σε μια άγρια και μονομερή λιτότητα και μια καταστροφική φορολογική πολιτική, που είναι πολιτικά και κοινωνικά μη ανεκτή -και άρα μη διατηρήσιμη. Επομένως το τρίτο Μνημόνιο, όπως και αν το ονομάσουν, με αυτή την κυβέρνηση  είναι αναπόφευκτο.

Ακόμη και η «απειλή» της εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμης διακυβέρνησης της χώρας, το τελευταίο χαρτί αυτής της κυβέρνησης, δεν πιάνει πια όσο το 2012. Ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι οι πολιτικές εξελίξεις έχουν πάρει τον δρόμο τους, όπως δείχνουν αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις στις οποίες ενισχύεται το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ και η ικανότητα διακυβέρνησης από την Αριστερά.

 

Δηλώσατε ότι θα ενημερώσετε τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για όσα είπε πρόσφατα ο πρωθυπουργός (άλλα και άλλα στελέχη της ΝΔ εν τω μεταξύ) για τις τραπεζικές καταθέσεις. Τι θα τους πείτε;

Λέμε ήδη και στο Ευρωκοινοβούλιο καθώς και σε όλα τα φόρα και τους θεσμούς που εκπροσωπείται ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτά που λέμε και στην Ελλάδα. Αυτοί δε που μας ακούν με ενδιαφέρον, γίνονται ολοένα και περισσότεροι. Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση, μπροστά στη βεβαιότητα πια της επικείμενης βαριάς εκλογικής ήττας, καταφεύγει σε έναν ακραίο τυχοδιωκτικό λαϊκισμό, για να πανικοβάλει τους πολίτες και δημιουργεί μια εικόνα καταστροφής με επίκεντρο τις τραπεζικές καταθέσεις. Κάνει ζημιά στη χώρα αλλά και ευρύτερα.

Από το 2010 έως το 2014, με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και λοιπών συγγενών,  χάθηκαν 75 δισ. ευρώ καταθέσεων και επί 17 μήνες οι καταθέσεις παραμένουν στάσιμες. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τη φυγή των καταθέσεων, η κυβέρνηση κώφευε. Μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και με εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, θα έχει στόχο την ανάκαμψη της οικονομίας και την ανόρθωση της ελληνικής κοινωνίας. Είμαστε μια δύναμη ριζικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και όχι διάλυσης της Ευρωζώνης.

Στο θέμα αυτό βλέπετε το νέο τρομολαγνικό έργο που η ΝΔ θα ανεβάσει στις εκλογές;

Ο κ.Σαμαράς,  και όσοι ευθυγραμμίζονται μαζί του, υποβαθμίζουν τους θεσμούς, βλάπτουν τη δημοκρατία, ζημιώνουν τη χώρα. Και για αυτό πρέπει να φύγουν, με το δρόμο των εκλογών, το συντομότερο δυνατόν. Η κινδυνολογία περί bank run διχάζει ήδη τη ΝΔ αλλά και την κυβέρνηση. Εκθέτει τον κ.Σαμαρά που την ξεκίνησε. Ζημιώνει τη χώρα και πλήττει και την ίδια την Ευρωζώνη, όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Ποια είναι η εγγύηση που μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στους καταθέτες;

Σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ ισχύει η εγγύηση των καταθέσεων μέχρι του ποσού των 100.000 ευρώ (ανά καταθέτη και ανά τράπεζα) μέχρι το τέλος του 2015. Αυτό προβλέπεται ρητά και από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2009/14/ΕΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένα θέσει το ζήτημα της εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων και στο ευρωπαϊκό και στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Έχουμε ταχθεί υπέρ της ίδρυσης ενός ενιαίου πανευρωπαϊκού «εγγυητή» καταθέσεων στο πλαίσιο της συνεχούς οικοδόμησης μιας πραγματικής Τραπεζικής Ένωσης. Ένα τέτοιο σύστημα  θα αμβλύνει τις αδυναμίες των εθνικών συστημάτων. Ας μας πει ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης ποια είναι η στάση που έχουν κρατήσει εκείνοι, όλα αυτά τα χρόνια.

Είσθε εξ αυτών που ζητούν διαρκώς διάλογο μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την οικονομική πολιτική. Ποια, αλήθεια, περιθώρια συνεννόησης υπάρχουν με έναν πολιτικό που δεν αμφισβητεί, ούτε και τώρα ακόμη, το Μνημόνιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει διαρκώς τον διάλογο και την αντιπαράθεση απόψεων. Και στη Βουλή και στην κοινωνία και στα ΜΜΕ. Αντίθετα, ο κ.Σαμαράς τον αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι. Γι’ αυτό και κρύβεται επί δυόμισι χρόνια σχεδόν, και από τη Βουλή και από τους δημοσιογράφους. Ο διάλογος δεν σημαίνει αναγκαστικά συνεννόηση. Είναι ακόμη πιο απαραίτητος εκεί όπου υπάρχουν διαφορές και μάλιστα μεγάλες.

Η πλήρης απουσία αντιπαράθεσης για τα μεγάλα ζητήματα της ανάπτυξης, της ανεργίας, και του δημόσιου χρέους στη χώρα, την ώρα που φουντώνει γι’ αυτά ο διάλογος σε όλη την Ευρώπη, είναι μια παραφωνία, μια θεσμική ανωμαλία και βαρύνει 100% τον κ. πρωθυπουργό.  Η μόνη στρατηγική που έχει ακολουθήσει με συνέπεια ο κ.Σαμαράς είναι αυτή του «λάθε βιώσας». Αυτονομημένος από τον έλεγχο της Βουλής την οποία υποτιμά, χωρίς έλεγχο -ακόμη και από τα κόμματα που τον στηρίζουν- έχει ως σύστημα αναφοράς μία ομάδα αυλικών χωρίς θεσμικό ρόλο που αναλώνονται σε πολιτικές μπλόφες και επικοινωνιακά  σενάρια, προς άγραν πολιτικού χρόνου.

Ποιες πρωτοβουλίες προτίθεται να πάρει το αμέσως επόμενο διάστημα η ομάδα της ευρω-αριστεράς;

Ο πολιτικός χάρτης της ηπείρου μας αλλάζει, αργά αλλά σταθερά, με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, των Podemos και της Ενωμένης Αριστεράς στην Ισπανία, ή του Sinn Fein στην Ιρλανδία. Η πολιτική κρίση στην Γαλλία, με την ευθεία αμφισβήτηση της σκληρής οικονομικής πολιτικής από τον ίδιο τον αρμόδιο υπουργό, η κόντρα Ντράγκι με Γερμανία και Γαλλία, είναι σημάδια του αδιέξοδου στο οποίο οδηγεί ο δρόμος της μονόπλευρης και άδικης λιτότητας. Η ευρωπαϊκή Αριστερά καλείται να συγκροτήσει και να προβάλλει πιο δυναμικά και πειστικά το δικό της ευρωπαϊκό όραμα και σχέδιο, δίνοντάς του ένα νέο, ανθρωποκεντρικό περιεχόμενο. Είναι ένας δρόμο δύσκολος, αλλά υποχρεωτικός. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, όσο και τα άλλα ευρωπαϊκά αριστερά κόμματα, οφείλουν να συνεχίσουν την κινηματική τους δράση και να επεξεργαστούν σαφή, πειστικά και εφαρμόσιμα προγράμματα. Για να αλλάξει «ρότα» η ΕΕ, για μια Ευρώπη δημοκρατική, κοινωνική, αναπτυσσόμενη και φιλειρηνική.

Μια από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες που προωθούμε μέσα στους επόμενους μήνες ως Ευρωομάδα της Αριστεράς, είναι η διοργάνωση μιας μεγάλης Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το Χρέος ως μείζον ευρωπαϊκό πρόβλημα, με τη συμμετοχή σημαντικών προσωπικοτήτων, από ένα ευρύ πολιτικό, επιστημονικό και κοινωνικό φάσμα.

Τις προάλλες ανακοινώθηκαν οι δικές σας αρμοδιότητες ως αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τι στόχους βάζετε μέσα από αυτές;

Ανέλαβα όντως σημαντικές αρμοδιότητες. Δεν αγνοώ ωστόσο τους υπάρχοντες πολιτικούς συσχετισμούς. Οι προτεραιότητές μου είναι κομμάτι της κοινής μας ατζέντας: μείωση της ανεργίας, ευρωπαϊκή απάντηση στην κρίση χρέους, στροφή στην ανάπτυξη, ενίσχυση της δημοκρατίας και της διαφάνειας και διαρκής μείωση του χάσματος ανάμεσα στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τους πολίτες.