Όπως αναφέρουν οι εκπρόσωποι της ιαπωνικής εταιρίας Sanrio, η οποία έχει τα δικαιώματα της αναπαραγωγής όλων των προϊόντων που φέρουν την αυθεντική Hello Kitty, η συμπαθέστατη καρτούν φιγούρα η οποία μάλιστα μετράει περισσότερα από 40 χρόνια ζωής είναι μια βρετανίδα μαθήτρια (ήτοι άνθρωπος), η οποία έχει για κατοικίδιο μια γάτα. Τώρα το γεγονός ότι η Hello Kitty, απεικονίζεται με γατομουστάκια, μουσούδι αντί μύτης και γωνιώδη αυτάκια όμοια με γάτας, αποτελεί μάλλον μια ένδειξη της queerness της πασίγνωστης καρτούν φιγούρας. Συμπληρωματικά αναφέρεται ότι η βρετανική εθνικότητα της αποδίδεται σύμφωνα με την εταιρεία Sanrio στην μεγάλη δημοφιλία της βρετανικής κουλτούρας στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του εβδομήντα καθώς και το ότι εκκρεμεί η σχετική δημόσια τοποθέτηση της ίδιας της δημιουργού της Hello Kitty, της σχεδιάστριας Yuko Shimizu.
H Hello Kitty, πλήρες όνομα Kitty White, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην αγορά των ΗΠΑ το 1976, δηλαδή δύο χρόνια μετά τη δημιουργία της, δημιουργώντας μια καταναλωτική φρενίτιδα σε σχέση με τα διάφορα αντικείμενα, προϊόντα που δάνειζε τη φιγούρα της και την υπογραφή της (παιδικά σακίδια, γυναικείες τσάντες, πορτοφόλια, κοσμήματα, ρούχα κοκ) και διευρύνοντας την καταναλωτική της απήχηση πέρα από το παιδικό κοινό.
Είναι ενδιαφέρον ότι ιδιαίτερα στην Ασία, η Hello Kitty αποτελεί σημείο αναφοράς μιας ιδιαίτερης, ας πούμε girlie υποκουλτούρας, η οποία ταυτόχρονα είναι εντυπωσιακά προσοδοφόρα για τις εταιρίες που διαχειρίζονται τα πνευματικά της δικαιώματα αποδίδοντας τους μέχρι σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια.
Mε μια δόση υπερβολής θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η Hello Kitty είναι μια λιγότερο σεξουαλικοποιημένη (;) εκδοχή μιας ασιατικής προέλευσης Barbie για μικρά και μεγαλύτερα κορίτσια. Aπό την άλλη βέβαια, η γατίσια όψη της την διαφοροποιεί ελαφρώς σε σχέση με άλλα δημοφιλή ιαπωνικά κόμικ και καρτούν στα οποία λανθάνει μια άρνηση της ασιατικής ιδιαιτερότητας καθώς και μια πρόθεση ταύτισης με ένα κατεξοχήν δυτικό πρότυπο εξωτερικής εμφάνισης- (θυμηθείτε την όψη της Caucasian Candy – Candy – ξέρω ότι μπορείτε – και τις φίλες της).
Είτε όμως ως γάτα άνθρωπος, είτε ως κορίτσι με γατίσια όψη η Kitty White δεν παύει να επιτελεί ένα βαθύτατα περιοριστικό πρότυπο κανονιστικής θηλυκότητας μέσα στο πλαίσιο κυρίαρχων οικονομικών σχέσεων: το ιδεατό lifestyle της περιλαμβάνει κοσμήματα, ρούχα, αυτοκίνητα χωρίς οροφή (ήτοι cabrio), αφιέρωση υλικών πόρων σε πρακτικές καλλωπισμού κοκ.
Οι σκέψεις για την υπονομευμένη queerness της Kitty White μου φέρνουν στο μυαλό την περίπτωση της Τank Girl μιας εναλλακτικής σούπερ ηρωίδας βρετανικού κόμικ των Jamie Hewlet και Alan Martin, στη φιγούρα της οποίας εγγράφονται αρκετά στοιχεία της πολυτάραχης ιστορίας της βρετανικής πανκ. Η Tank Girl είναι ένα νεαρό ατίθασο κορίτσι, το οποίο όπως λέει και το όνομα του οδηγεί ένα τανκ και αναλαμβάνει και τελικά διεκπεραιώνει με επιτυχία δύσκολες μυστικές αποστολές διάσωσης. Παρά τα σημαντικά της επιτεύγματα η Tank Girl πέφτει στη δυσμένεια των ανωτέρων της αλλά και σημαντικού μέρους της κοινωνίας όταν αποκαλύπτεται ότι είναι ερωτευμένη με ένα ευνουχισμένο καγκουρό ονόματι Booga. Oι περιπέτειες της επικηρυγμένης πλέον Τank Girl και της τρελοπαρέας της απασχολούν το κύριο μέρος της αφήγησης.
Το κόμικ εν τέλει έγινε ευρύτερα γνωστό ως τυπικό δείγμα της οπτικής πανκ κουλτούρας -ψυχεδελικά σχέδια, σουρεαλιστικά και αφηρημένα μοτίβα- καθώς και για τους πλούσιους συμβολισμούς στα θέματα της ταυτότητας φύλου. Μέσα σε μια συνθήκη ζωής ζοφερών αντιφάσεων η Tank girl γίνεται διάσημη (sic) επειδή η ίδια και οι «αλλόκοτοι» φίλοι της διεκδικούν κοινωνική αποδοχή και ισότητα. Μήπως κάτι τέτοιο δεν έκανε και η ομώνυμη ηρωίδα στην εξαιρετική ταινία Στρέλλα (2010) του Πάνου Κούτρα; Oι Τankgirl, Booga και Στρέλλα της διπλανής πόρτας αυτό δεν επιζητούν;
Είναι γνωστές οι τεράστιες πρακτικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα trans, queer ή και intersex άτομο στην καθημερινότητα του από το σχολείο και την εργασία μέχρι μια απλή γραφειοκρατική συναλλαγή με το δημόσιο ή όταν χρειάζεται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η δυσφορία της καθημερινότητας εντείνεται σε ένα περιβάλλον κοινωνικών προκαταλήψεων και ιδεοληψιών για το φύλο, τη φυλή και την σεξουαλικότητα και κρουσμάτων βίαιων επιθέσεων υποκινημένων από μισαλλοδοξία και κοινωνικό ρατσισμό.
Μέσα σ αυτό το πλαίσιο, πέρα από την πολιτικά γόνιμη και απολύτως αναγκαία κριτική στο διεκπεραιωτικό πνεύμα του εκσυγχρονιζόμενου θεσμικού συντηρητισμού που επιδιώκει να επιλύσει μεσοβέζικα διαχρονικά προβλήματα –βλ για παράδειγμα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο – απομένει πολύτιμος χρόνος για να επινοήσουμε νέες εναλλακτικές αφηγήσεις και ανατρεπτικές πρακτικές που θα αμφισβητούν το κυρίαρχο καθεστώς φύλου και την πατριαρχία, απωθώντας σε σκονισμένα χρονοντούλαπα τις ανιαρές ιστορίες και τις γλυκερές ηρωίδες τους.
*το κείμενο αφιερώνεται στην Ιωάννα που με πληροφόρησε για την υπόθεση της Kitty White, στις συντρόφισσες της Ομάδας Φεμινισμού και ΛΟΑΤΚΙ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ χάρη στις οποίες γνωρίστηκα με την Τank Girl καθώς και στην κάθε ανώνυμη γάτα.
