Αποχαιρετήσαμε την προηγούμενη Δευτέρα, την αντάρτισσα , μάνα, γιαγιά συντρόφισσα , φίλη, την
Κατίνα Βασιληά –Σαπουντζή.
Η Κατίνα γεννήθηκε το 1923 πριν από 91 χρόνια στη Λιβαδειά , από γονείς αγρότες .
Ολη της η οικογένεια , ο πατέρας Νίκος , η μητέρα Χαρίκλεια , η Κατίνα και τα αδέλφια της , Νώντας , Θανάσης , Γεωργία και Τασία εντάχθηκαν στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, το δεύτερο ’ 21 του Ελληνικού λαού και έδωσαν το είναι τους, για να αποτινάξουν το ζυγό της Ελλάδας από τη τριπλή σκλαβιά, των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Καθώς επίσης και από το φασιστικό και ξενόδουλο καθεστώς που κυβερνούσε τότε τη χώρα μας.
Για τη προσφορά τους αυτή μετά την απελευθέρωση , τιμήθηκαν από τη Πολιτεία με διώξεις βασανισμούς εξορίες και φυλακίσεις.
Η Κατίνα οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και στο ΕΑΜ στα 18 της μαζί με πολλά κορίτσια της γειτονιάς στη Λιβαδειά . Εζησε έντονα τα γεγονότα της κατοχής , τις θηριωδίες και τις βαρβαρότητες των κατοχικών στρατευμάτων αλλά και των ντόπιων συνεργατών τους, των ταγματασφαλιτών και των γερμανοτσολιάδων.
Τραγική εμπειρία για τη νεαρή ηλικία της η συμμετοχή της στο κατέβασμα από την αγχόνη 10 νεαρών παλικαριών τα οποία κρέμασαν οι Γερμανοί στη πλατεία της Λιβαδειάς. Μαζί με τις μανάδες τους άνοιξαν τάφους και τους έθαψαν με τα χέρια τους.
Μετά την κατοχή έζησε τη λευκή τρομοκρατία των ψυχροπολεμικών και ξενόδουλων κυβερνήσεων. Βασανίστηκε απάνθρωπα από τους ταγματασφαλίτες και εξορίστηκε στην Ύδρα.
Όπως εξιστορεί η ίδια σε χειρόγραφό της , τώρα αρχίζει ο μεγαλύτερος γολγοθάς… το δεύτερο αντάρτικο , ο εμφύλιος .
Εντάσσεται στο Δημοκρατικό Στρατό (ΔΣΑ ) και ανεβαίνει στα βουνά της Ρούμελης , αντάρτισσα στον Ελικώνα, Παρνασσό και Γκιώνα σαν ομαδάρχισσα. Έδωσε πολλές μάχες σε άλλες κέρδισε ο ΔΣΑ και σε άλλες όχι, όπως γράφει η ίδια. Το 1949 συνελήφθη και καταδικάστηκε 10 φορές σε θάνατο. Φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ όπου έμεινε 10 χρόνια φυλακισμένη . Σε μια μεταγωγή της στο δικαστήριο γνώρισε τον σύντροφο της ζωής της τον Κώστα Σαπουντζή τον αντάρτη Μπετόβεν από την Εύβοια . Δέκα χρόνια επικοινωνούσαν με γράμματα μέσα από τα κελιά τους και αρραβωνιάστηκαν στις φυλακές Αβέρωφ. Παντρεύτηκαν το 1960 και απέκτησαν δύο παιδιά τη Μαίρη και το Χρήστο. Έζησαν διωκόμενοι από την αστυνομία σαν εχθροί της κοινωνίας όλα τα πέτρινα χρόνια και τη χούντα. Σε σπίτι δεν στέριωναν να μείνουν γιατί οι ιδιοκτήτες μόλις μάθαιναν από τους ασφαλίτες ότι ήταν κομμουνιστές φοβόντουσαν και τους έδιωχναν. Μια μεγάλη αγκαλιά όμως άνοιξε και τους αποδέχτηκε παρ ’όλους τους κινδύνους, ήταν οι γονείς της Καίτης και του Διαμαντή Πολίτη.
Μετά τον πόλεμο εντάχθηκε στην ΕΔΑ , από τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 τάχθηκε με το ρεύμα του ευρωκομουνισμού και έγινε ιδρυτικό μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού, στη συνέχεια στην ΕΑΡ, στον Συνασπισμό και μέχρι το τέλος της ήταν ενεργό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ στην τοπική οργάνωση στο Περιστέρι.
Κάθε πρωί έλεγε στη κόρη της τη Μαίρη πριν φύγει για τη δουλειά της ,
Να πεις στον Αλέξη μας, να προσέχει ……. δύσκολες εποχές
Μνημείο αγώνα και προσφοράς της Ελληνίδας γυναίκας στην Εθνική Αντίσταση για ανεξαρτησία , λαϊκή δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη είναι η δημιουργία και με τη συμμετοχή της Κατίνας του δίσκου με τα τραγούδια της φυλακής . Τραγουδήθηκαν με άλλες φυλακισμένες συναγωνίστριες της έπειτα από χρόνια αλλά λόγω της λογοκρισίας ο δίσκος κυκλοφόρησε στη Γαλλία με γαλλικούς τίτλους.
Η ζωή της ήταν ένας σκληρός αγώνας με πολλαπλό κόστος , ένας αγώνας για προσφορά , χωρίς ποτέ να λογαριάζει τι θα κέρδιζε .
Για όλους εμάς τους συντρόφους και συναγωνιστές της στο Περιστέρι αλλά και για όσους πορεύτηκαν μαζί της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη η Κατίνα με τη παρουσία της , την αξιοπρέπεια ,την ευγένεια, το χαμόγελο, τη σεμνότητα καθώς και το ήθος της είχε καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς .
Συντρόφισσα Κατίνα , καλό ταξίδι, να δώσεις χαιρετίσματα στον συντροφό σου Κώστα
