Την αυθόρμητη κοινωνική αντίδραση που προκάλεσε ο ΕΝΦΙΑ διαδέχεται τώρα η συγκροτημένη παρουσίαση των αντιδράσεων σε πολλούς και κρίσιμους κοινωνικούς χώρους. Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που "ψαρεύει στα θολά νερά των λαθών", όπως υποκριτικά και αστόχαστα υποστήριξαν τις πρώτες μέρες τα κυβερνητικά παπαγαλάκια. Είναι ολόκληροι κλάδοι, κι από τις δύο πλευρές της κοινωνικής αντιπαράθεσης, που καλούν την κυβέρνηση να επανεξετάσει συνολικά το φορολογικό έκτρωμα.

Καμιά κοινωνική ομάδα, πλούσιοι ή φτωχοί, εργαζόμενοι ή επιχειρηματίες, αυτοαπασχολούμενοι ή άνεργοι, δεν συμφωνούν με ένα μέτρο που πλήττει συνολικά την κοινωνία, αλλά και τις δυνατότητες ανάπτυξης της οικονομίας. Χθες η Αlpha Βank (η οποία συνήθως υπερακοντίζει ως προς την υλοποίηση της μνημονιακής πολιτικής) χαρακτηρίζει τον ΕΝΦΙΑ "βαρίδι" και αντικίνητρο για την ανάπτυξη, καθώς, όπως εκτιμά, η υπερφορολόγηση των ακινήτων αποτελεί πρόσθετο λόγο αποθάρρυνσης των επενδύσεων.

Ο πρόεδρος των Επιμελητηρίων, διερμηνεύοντας την απόγνωση ιδιαίτερα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, επισημαίνει ότι τα βιομηχανικά και βιοτεχνικά ακίνητα επιβαρύνονται με φόρους που, σε συνθήκες κρίσης, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώσουν, ενώ καταρρέει και η κτηματαγορά.

Μετά τους κτηνοτρόφους, οι πτηνοτρόφοι μιλούν για εξοντωτική φορολογία, καθώς υπερφορολογούνται παραγωγικές μονάδες, όπως τα πτηνοτροφεία. Τέλος η ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων χαρακτηρίζει τον φόρο αντισυνταγματικό.

Κοινός παρονομαστής όλων των αντιδράσεων είναι η ανάγκη να ληφθούν υπόψιν οι σημερινές κοινωνικές πραγματικότητες, όπως η φοροδοτική αδυναμία μεγάλου μέρους της κοινωνίας, καθώς και η υποχώρηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.

Πώς απαντάει η κυβέρνηση σ' αυτήν την κοινωνική αξίωση γιά στοιχειώδη λογική και δικαιοσύνη; Με εξωραϊσμό του ΕΝΦΙΑ και... διευκολύνσεις πληρωμής! Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση βρίσκεται εκτός κοινωνικής πραγματικότητας. Κι αποτελεί μείζον πολιτικό θέμα η αποκάλυψη ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι πιστή μετάφραση ντιρεκτίβας της τρόικας.

Η αναγκαία αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ παραπέμπει σε μια συνολική φορολογική μεταρρύθμιση, βασισμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί, στην περίπτωση της ακίνητης περιουσίας, με καθιέρωση πραγματικών κοινωνικών αξιών, με φοροαπαλλαγή ενός μέρους της περιουσίας, με συνυπολογισμό κοινωνικών κριτηρίων, όπως το συνολικό οικογενειακό εισόδημα και τα άνεργα μέλη της οικογένειας. Αλλ' όλα αυτά είναι έξω από την κυβερνητική οπτική, γιατί υπερβαίνουν το μνημονιακό σχέδιο. Άλλη μια κρίσιμη απόδειξη ότι επιβάλλεται δημοκρατική ανατροπή, διότι χωρίς αυτήν θα ανακυκλώνονται η οικονομική κρίση και η κοινωνική απόγνωση.