Ο Ιοάνε Τεϊτιότα υποστήριζε ότι προσπαθούσε να ξεφύγει από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που απορρέουν από την κλιματική αλλαγή. Από το 2007, ο 37χρονος ζει στη Νέα Ζηλανδία με τη σύζυγο και τα παιδιά τους που γεννήθηκαν εκεί, όμως η άδειά του είχε λήξει από το 2010.

Δεν ήθελε να επιστρέψει στο Κιριμπάτι επικαλούμενος τις προκλήσεις του υπερπληθυσμού και της ανόδου της στάθμης των υδάτων.

Τον περασμένο Νοέμβριο, δικαστήριο απέρριψε για πρώτη φορά το αίτημά του λέγοντας πως «επιστρέφοντας στο Κιριμπάτι δεν θα υπέφερε από συνεχή και συστημική παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του, όπως είναι το δικαίωμα στη ζωή... ή το δικαίωμα σε επαρκή τροφή, ρουχισμό και στέγαση».

Την περασμένη εβδομάδα το εφετείο αρνήθηκε να ανατρέψει την αρχική απόφαση, εξέλιξη που καθιστά πολύ πιθανή την απέλαση του Τεϊτιότα και της οικογένειάς του.

Ο συνήγορός του υποστήριξε ότι η υπόθεση σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την ερμηνεία που δίνει το δικαστήριο στον ορισμό του πρόσφυγα από τον ΟΗΕ.

«Το θέμα πραγματικά είναι πώς ορίζει κανείς το διωγμό», δήλωσε στο ραδιόφωνο της Αυστραλίας ο Μάικλ Κιντ χωρίς να αποκλείσει νέα προσφυγή, αυτή τη φορά στο ανώτατο δικαστήριο της Νέας Ζηλανδίας ή ακόμη και στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

«Το επιχείρημά μας εξαρχής είναι ότι υπήρξε “παθητικός διωγμός” λόγω της αδυναμίας της κυβέρνησης του Κιριμπάτι να προστατεύσει το δικαίωμα στη ζωή του κ. Τεϊτιότα και των παιδιών του.»

Το Κιριμπάτι, ένα σύμπλεγμα από δεκάδες νησιά και ατόλες μεταξύ Αυστραλίας και Χαβάης, θεωρείται μια από τις κατεξοχήν ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή χώρες.

«Δεν υπάρχει μέλλον για εμάς εάν επιστρέψουμε στο Κιριμπάτι, ειδικά για τα παιδιά μου. Δεν υπάρχει τίποτε για εμάς εκεί», υποστήριζε ο ίδιος ο Τεϊτιότα μιλώντας πριν από την εκδίκαση της υπόθεσής του.