Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:

Μα ποιος θα ονόμαζε «Ελιά» το κόμμα του στον τρέχοντα χωροχρόνο, όπου όλοι μιλάνε για λαδώματα και λαδιάρηδες; Δεν ξέρω πως είναι στα ιταλικά η αντίστοιχη λαϊκή έκφραση, πάντως ούτε και η «L’ Ulivo» του Ρομάνο Πρόντι μπορείς να πεις ότι ρίζωσε στην ιταλική κοινωνία, ότι βλάστησε, άνθισε ή το κυριότερο ότι απέφερε και καρπούς. Μεγάλη ταλαιπωρία αυτοί οι «58», που όπως είπαν στο twitter «μόνο αν προσχωρούσε μια ομάδα ποδοσφαίρου, θα είχε ενδιαφέρον το θέμα». Καλά έκανε ο Μπένυ και τους χάραξε, τους τσάκισε και τους μασούλησε τις ελιές. Και τους έφτυσε σαν κουκούτσια! Μόνο να προσέχει λίγο τη χοληστερίνη του μ’ αυτά τα βρωμόλαδα που τρώει... Στυμμένες πολιτικές προσωπικότητες, ξεζουμισμένες απόψεις, ανακυκλωμένες ιδέες, χωρίς ένα κουκούτσι αξιοπιστίας, πιο αυτοαναφορικοί κι από τον μυθολογικό Νάρκισσο, μνημονιακοί λαθροθήρες που μόλις τους χούγιαξε ο θηροφύλακας του ανεκδότου διαπίστωσαν δήθεν  με τρόμο πως στην πλάτη τους υπήρχε ένα ζαρκάδι! Ή μια γίδα, εν προκειμένω. Προσωπικότητες, που αναδύθηκαν από τη μούργα της προηγούμενης εικοσαετίας, προσπαθούν να μας πείσουν για την άσπιλη λευκότητά τους. Κομματικοί πλάνητες, ακριβές μεταγραφές που ζέσταιναν πάγκους, μας επικρίνουν όταν διαλέγουμε ... κομματικούς υποψηφίους. Κι όταν επιλέγουμε μη κομματικούς, πάλι μας κατακρίνουν! Διότι αφού συνέβαλαν τα μέγιστα στην υπονόμευση της φήμης και της αξιοπιστίας των κομμάτων (τους), στραβομουτσουνιάζουν με την ύπαρξη άλλων κομμάτων τα οποία δεν σπεύδουν να τους προσφέρουν γη και ύδωρ, ψωμί κι αλάτι αλλά πίσσα και πούπουλα.