Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:

Κοιτώντας την κάμερα με απλανή μάτια και βοϊδίσια αυτοπεποίθηση, αναχαράζουν διαρκώς στερεότυπες φράσεις του στυλ «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύεται το μεταναστευτικό για να εκθέσει τη χώρα» ή «είναι χαζό να εκμεταλλεύεσαι τους νεκρούς» [δηλαδή να τους δίνεις όνομα και επώνυμο], προκειμένου να αποφύγουν τις ιστορικές τους ευθύνες για τόσους και τόσους θανάτους. Μεγαλωμένοι μέσα στα πούπουλα, σπουδαγμένοι υπό την προστασία των βαρύτατων επωνύμων τους, επαγγελματίες κληρονόμοι και διάδοχοι πολιτικών δυναστειών, ζουν από γεννησιμιού τους σε ένα κρυστάλλινο παλάτι, αποκομμένο από την αληθινή ζωή. Ομφάλιος λώρος τους με την πραγματικότητα, οι μετρήσεις δημοτικότητας κι αναγνωρισιμότητας.

Ως εκ τούτου αδυνατούν (ακόμα κι αν ήθελαν) να κατανοήσουν τις τραγωδίες που κρύβει η αληθινή ζωή σε κάθε γωνιά του δρόμου. Και αντανακλαστικά στο άκουσμα μιας αληθινής τραγωδίας αντιδρούν με βλακεία και κυνισμό, προτείνοντας παντεσπάνια εκεί που πρέπουν κόλλυβα. Γι’ αυτούς δέκα θάνατοι στο Αιγαίο (ή στην Εθνική Οδό) έχουν μικρότερη αξία από ένα like λιγότερο στο Facebook ή ένα τσουχτερό σχόλιο στο Twitter. Κι όταν πετροβολείς την γυαλιστερή βιτρίνα του αραχνιασμένου, πολυδαίδαλου και ματοβαμμένου αρχοντικού τους, σε αποδοκιμάζουν για «χαζό λαϊκισμό». Γιατί δεν μπορούν να συναισθανθούν την απουσία, το ξαφνικό και βίαιο ξερίζωμα από τη ζωή, το να χάνεις τα παιδιά σου επειδή προσπάθησες να τα σώσεις από τον πόλεμο, τη σφαγή και τα λασπωμένα στρατόπεδα προσφύγων.