Δεν αντέχει ό,τι δεν συμφωνεί μαζί του ο Γ. Πρετεντέρης. Ακόμα κι αν πρόκειται για την ίδια την πραγματικότητα και τα νόμιμα δικαιώματα. Έτσι, με νέο του πόνημα στο χθεσινό φύλλο των «Νέων» (διαβάστε το παρακάτω) επιτίθεται στην Εφημερίδα των Συντακτών επειδή δημοσίευσε συνέντευξη του Δημ. Κουφοντίνα και στην Αυγή επειδή δημοσίευσε κείμενο με το οποίο ζητείται να δοθούν οι νόμιμες άδειες στους Δημ. Κουφοντίνα και Αλ. Γιωτόπουλο και να αποφυλακιστεί ο Σ. Ξηρός που αντιμετωπίζει τραγικά προβλήματα υγείας. Φροντίζει παράλληλα να κάνει και εξυπνακίστικους συσχετισμούς με τη Χρυσή Αυγή για να δώσει άλλη μια αβάντα στη χρεοκοπημένη θεωρια των δύο άκρων.
Γιατί τώρα ο Γ. Πρετεντέρης κουνάει το δάχτυλο σε μια εφημερίδα για τις ειδησεογραφικές επιλογές της, γιατί επιτίθεται σε άλλη εφημερίδα που δημοσιεύει μια έκκληση για σεβασμό νόμιμων δικαιωμάτων (λες και «υιοθετείς» απαραίτητα όποιο κείμενο τρίτων δημοσιεύεις) και γιατί, τέλος, ενοχλείται όταν ζητείται τίποτα περισσότερο από ένα κατοχυρωμένο δικαίωμα, μάλλον έχει μια και μόνη απάντηση: γιατί θεώρησε ότι μπορεί έτσι να χτυπήσει αυτούς που θεωρεί πολιτικούς του αντιπάλους και ευρύτερα την αριστερά.
Ας του θυμίσουμε μόνο πως το πρόβλημα δεν είναι οι συνεντεύξεις γενικώς, αλλά οι συνεντεύξεις-λιβανιστήρια....
* * *
Για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα, παραθέτουμε το κείμενο που δημοσίευσε η Αυγή (και δεν το άντεξε ο Γ. Πρετεντέρης...) και το πόνημα του τελευταίου στα χθεσινά «Νέα»:
Να πάρουν τώρα άδειες εξόδου από τη φυλακή οι Δ. Κουφοντίνας και Αλ. Γιωτόπουλος
Μια μικρή αναδρομή
Το καλοκαίρι του 2002, μετά τον τραυματισμό του Σάββα Ξηρού από εκρηκτικό μηχανισμό στον Πειραιά, ακολουθεί κύμα συλλήψεων κατηγορουμένων ως μελών της Ε.Ο. 17 Νοέμβρη. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, τα ΜΜΕ, το σύνολο του πολιτικού προσωπικού του κράτους, εγχώρια και διεθνή «αντιτρομοκρατικά» επιτελεία, με όχημα τις συλλήψεις των κατηγορουμένων ως μελών της 17Ν, καταπάτησαν το Σύνταγμα, στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα και δικονομικές εγγυήσεις, συκοφάντησαν ανθρώπους και διαδρομές, επιδόθηκαν στη μεγαλύτερη ιδεολογική επίθεση, από τη Μεταπολίτευση, κατά της ιστορίας της Αριστεράς και των κινημάτων αντίστασης από τον Εμφύλιο μέχρι τότε. Επρόκειτο για γενικευμένη υστερία, που κάποια στιγμή προκάλεσε αμηχανία στους ίδιους τους εμπνευστές της.
Να αποφυλακιστεί για λόγους υγείας ο Σ. Ξηρός
Έτσι, διέπραξαν το έγκλημα του "Ευαγγελισμού" κατά του πολυτραυματία κρατούμενου Σάββα Ξηρού, επέβαλαν συνθήκες απομόνωσης σε όλους τους προφυλακισμένους, ποινικοποίησαν προσωπικές σχέσεις, με πλέον ακραίο παράδειγμα την προφυλάκιση και την παραπομπή στη δίκη της Αγγελικής Σωτηροπούλου, αρνήθηκαν τον πολιτικό χαρακτήρα των ενεργειών της 17Ν, παρουσιάζοντας τους κατηγορούμενους ως παράφρονες εγκληματίες, αρνούμενοι τη δίκη τους από το Μεικτό Ορκωτό Κακουργοδικείο, όπως ορίζει σαφώς το Σύνταγμα, και, επιτιθέμενοι με πρωτοφανές μένος κατά όσων υποστήριξαν ότι οι κατηγορούμενοι είναι πολιτικοί κρατούμενοι, πραγματοποίησαν μια δίκη στην οποία κυριάρχησαν η φασιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης και το ολοκληρωτικό τεκμήριο της ενοχής. Σε ένα ντελίριο εκδικητικότητας, το κράτος εφάρμοσε απέναντι στους κατ' αυτό «μη πολιτικούς» εχθρούς του το κατ' εξοχήν πολιτικό τρίπτυχο «ειδικές συνθήκες κράτησης - ειδικές δίκες - ειδικές καταδίκες».
Μια μεγάλη αδικία
Σήμερα, εντεκάμισι χρόνια μετά το τρομοκαλοκαίρι του 2002, οι «ειδικές συνθήκες - ειδικές δίκες - ειδικές καταδίκες» διευρύνονται κατά όλων όσους το κράτος θεωρεί ότι αμφισβητούν το μονοπώλιό του στη βία (υποθέσεις Επαναστατικού Αγώνα, Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς κ.λπ.), τα ανεκδιήγητα ιδεολογήματα των «δύο άκρων» και της «καταδίκης της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται» κυριαρχούν στον δημόσιο πολιτικό διάλογο, ο Σάββας Ξηρός, με κατεστραμμένη υγεία και με σοβαρό κίνδυνο για την ίδια τη ζωή του, παραμένει στη φυλακή και στους ισοβίτες Δημήτρη Κουφοντίνα και Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, ενώ έχουν τεκμηριώσει πάνω από τρία χρόνια το σχετικό δικαίωμα, οι αρμόδιοι αρνούνται να τους χορηγήσουν τη νόμιμη κάθε δίμηνο άδεια εξόδου από τη φυλακή.
Πρόκειται περί σκανδάλου, καθώς στην άρνηση του συμβουλίου (διεύθυνση των φυλακών, εισαγγελέας, κοινωνικός λειτουργός) δεν υπάρχει καμία επιχειρηματολογία και, ακόμα χειρότερα -και εντελώς παράνομα- δεν μπαίνει καν στον κόπο να απαντήσει στους αιτούντες την άδεια εξόδου. Δεν είναι δικό μας έργο να γνωρίζουμε το ποσοστό ευθύνης που έχουν σε αυτή την αποκρουστική αυθαιρεσία η κυβέρνηση, ο «διεθνής παράγοντας» ή γνωστές πολιτικές και εφοπλιστικές οικογένειες, γνωρίζουμε ωστόσο ότι στην άρνηση του συμβουλίου φυλακής συμπυκνώνεται όλη η πολιτική του ελληνικού κράτους απέναντι σε αυτή την υπόθεση, και όχι μόνο: εκδικητικότητα, παραδειγματισμός, μνησικακία, υποτέλεια, ολιγωρία, ευθυνοφοβία...
Μια μεγαλύτερη υποχρέωση
Αυτό το αίσχος πρέπει να τελειώσει τώρα. Η άρνηση άδειας εξόδου, σε συνδυασμό με τις ειδικές συνθήκες κράτησης του Δημήτρη Κουφοντίνα και του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου αποτελούν βασανιστήριο. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπά, επικαλούμενος την «ιδιαιτερότητα της υπόθεσης» ή άλλες προτεραιότητες, ιδιαίτερα τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς, νομικοί και ιατρικοί φορείς, κινήσεις και ενώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γνωρίζουμε ότι στην εποχή των μνημονίων και της γενικευμένης εξαθλίωσης η ζωή υποτιμάται, όμως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν εκποιείται, ούτε δανειοδοτείται.
ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
----
Το κείμενο του Γ. Πρετεντέρη:
Επικίνδυνοι
Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσαν οι αριστεροί ριζοσπάστες αν «ΤΑ ΝΕΑ» ή κάποια άλλη δημοκρατική εφημερίδα δημοσίευαν συνέντευξη του υπόδικου Μιχαλολιάκου.
Ακόμη περισσότερο αν η συνέντευξη δεν ανταποκρινόταν σε κάποια επικαιρότητα ή αφορμή, ούτε ερχόταν να λύσει κάποια απορία, αλλά αποτελούσε απλώς μια ευκαιρία για να αναπτύξει ο Μιχαλολιάκος τις απόψεις του επί της κατάστασης των πραγμάτων.
Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσαν οι αριστεροί ριζοσπάστες αν «ΤΑ ΝΕΑ» ή κάποια άλλη δημοκρατική εφημερίδα δημοσίευαν έκκληση απελευθέρωσης του Μιχαλολιάκου και των υπολοίπων χρυσαυγιτών με την υπογραφή «Φίλοι και Σύντροφοι του Νίκου Μιχαλολιάκου».
Τι θα απαντούσαν αν η έκκληση μιλούσε για «ντελίριο εκδικητικότητας», «γενικευμένη υστερία» και «πολιτικούς κρατουμένους» - όπως λέει και ο Κασιδιάρης...
Ούτε που τολμώ να φανταστώ την αντίδραση του Σκουρλέτη, του Βούτση και των υπολοίπων της «Αυγής» ή του left.gr.
Και, προσωπικά, θα συμφωνούσα απολύτως μαζί τους.
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ουδείς ασχολήθηκε με τον υπόδικο Μιχαλολιάκο και την παρέα του.
Αντιθέτως η «Εφημερίδα των Συντακτών» δημοσίευσε ολοσέλιδη συνέντευξη του Δημήτρη Κουφοντίνα, με την οποία ένας ισοβίτης σίριαλ κίλερ ανέπτυξε τις απόψεις του περί «νέας γερμανικής κατοχής».
Μία εβδομάδα αργότερα η «Αυγή» προέβαλε έκκληση των «Φίλων και Συντρόφων του Κουφοντίνα», οι οποίοι μεταξύ άλλων παραληρηματικών περί «ντελιρίου εκδικητικότητας», «πολιτικών κρατουμένων», «γενικευμένης υστερίας» και «ιδεολογικής επίθεσης (...) κατά της ιστορίας της Αριστεράς και των κινημάτων αντίστασης» (να τες και οι Σκουριές!..) ζητούν να πάρουν άδεια εξόδου από τη φυλακή ο Κουφοντίνας και ο Γιωτόπουλος.
Αν θέλετε, να τους χαρίσω και τη διαφορά.
Διότι στο κάτω κάτω ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του είναι απλώς υπόδικοι. Θεωρητικώς είναι αποκρουστικοί, αλλά ακόμη αθώοι.
Αντιθέτως, ο Κουφοντίνας και ο Γιωτόπουλος έχουν δικαστεί και καταδικαστεί για καμιά εικοσιπενταριά δολοφονίες συν όλα τα άλλα που διέπραξαν.
Αντιδράσεις ευαίσθητων αριστερών για τον Κουφοντίνα δεν ακούστηκαν. Δεν έδειξαν καν ενοχλημένοι από το γεγονός ότι τον υιοθέτησε απροκάλυπτα η επίσημη εφημερίδα της παράταξής τους.
Ισως επειδή η ευαισθησία της Αριστεράς εξαντλείται στους άλλους - με τα δικά της καθάρματα δεν έχει κανένα πρόβλημα...
Ισως επειδή είναι ανιστόρητη η θεωρία των δυο άκρων - οι τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής θεωρούνται εγκληματική οργάνωση, αλλά οι δολοφόνοι της 17Ν αποτέλεσαν, υποθέτω, κίνημα αλλαγής...
Ισως επειδή αντιλαμβάνονται την πολιτική σαν μια διαρκή άσκηση διαφορετικών μέτρων και διαφορετικών σταθμών ανάλογα με ό,τι τους βολεύει.
Ισως επειδή η δημοκρατική ευαισθησία τους είναι και υποκριτική και αποκρουστική.
Για την ακρίβεια είναι αποκρουστική επειδή είναι υποκριτική. Κι ως εκ τούτου επικίνδυνη.
Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ, 16/12/2013
