to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

20:10 | 03.12.2013

Οικονομία

Η τοποθέτηση του Ευ. Τσακαλώτου στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό (ολόκληρη η ομιλία και βίντεο)

«Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο πέθανε», τόνισε μεταξύ άλλων ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ. Δείτε το σχετικό βίντεο και διαβάστε μερικά σημεία από την ομιλία του


Δείτε την τοποθέτηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην συνεδρίαση της Βουλής για τον προϋπολογισμό, την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου, και διαβάστε μερικά βασικά σημεία παρακάτω.

 
 

Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Ευκλείδης Τσακαλώτος, o οποίος απευθυνόμενος στους κυβερνητικούς βουλευτές είπε: «σας καλώ, όταν είμαστε στον πάτο του λάκκου να μην συνεχίσετε να σκάβετε στην ίδια κατεύθυνση. Κανείς πια δεν πιστεύει ότι θα βγούμε από την κρίση».

«Έχουμε ένα προϋπολογισμό στον αέρα, που δεν έχει συμφωνηθεί με την τρόικα. Άρα δεν ξέρουμε τις θα γίνει με το φορολογικό και τα νέα μέτρα», ανέφερε ο Ευ. Τσακαλώτος εκτιμώντας ότι «θα έχει και άλλες αναθεωρήσεις ο Προϋπολογισμός, γιατί αυτό είναι θέλημα της Ε.Ε.», αλλά και γιατί τα νούμερα που προβλέπονται δεν θα επιτευχθούν.

Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε «φορολογία όλου του πλούτου, κινητού και ακίνητου, με μεγάλο αφορολόγητο όριο», τονίζοντας ότι «η αρχή της σοφίας σε μία κρίση είναι να βάλεις τέρμα στην ύφεση, να μην θεωρεί ο κόσμος ότι και του χρόνου θα είναι χειρότερα. Γι’ αυτό λέμε αύξηση του κατώτατου μισθού, εγγυημένη πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη».

 Αναπτύσσοντας την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι πρέπει να συμφωνήσει η κοινωνία ότι τα πράγματα για τους φτωχότερους δεν θα χειροτερέψουν, ότι θα επιδιωχθεί ανάπτυξη με νέους πλουραλιστικούς φορείς, ότι θα έχουμε κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί και θα υπάρξει χώρος για αναπτυξιακού επιχειρηματικούς πειραματισμούς.

Αμφισβήτησε ακόμη την άποψη του Πρωθυπουργού ότι «η αρχή για να ξεφύγουμε από την κρίση είναι το πρωτογενές πλεόνασμα», λέγοντας ότι αυτό δεν το λένε όλοι οι οικονομολόγοι, ακόμη και νεοφιλελεύθεροι. «Αυτός δεν είναι όρος ούτε αναγκαίος ούτε επαρκής», είπε.

«Έπρεπε να αρχίσουμε την διαπραγμάτευση για την οικονομική αρχιτεκτονική της Ε.Ε.», υπογράμμισε ο κ. Τσακαλώτος επισημαίνοντας ότι έπρεπε να διαπραγματευτούμε με βάση τη συμφωνία του Λονδίνου του 1953 για την Γερμανία, που οδήγησε στο «γερμανικό θαύμα» και να μην δεχθούμε ως βάση διαπραγμάτευσης την συμφωνία του 1918 για την Γερμανία, η οποία οδήγησε σε φασισμό και οικονομική κρίση. (πηγή: Ναυτεμπορική)

Ολόκληρη η ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου (σ. left.gr: έχουμε προσθέσει μερικούς ενδιάμεσους τίτλοι για ευκολότερη ανάγνωση):

«Ένας προϋπολογισμός στο αέρα, που θα έχει πολλές αναθεωρήσεις»

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έχουμε στην πραγματικότητα έναν Προϋπολογισμό στον αέρα. Έχουμε έναν Προϋπολογισμό που ξέρουμε ότι δεν έχει συμφωνηθεί με την Τρόικα και το έχει επισημάνει ο ίδιος ο Όλι Ρεν. Επομένως, δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το φορολογικό, δεν ξέρουμε αν θα υπάρχουν νέα μέτρα. Έχουμε, όμως, έναν Προϋπολογισμό που θα έχει πολλές άλλες αναθεωρήσεις, γιατί αυτό είναι το νέο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν εμείς του ΣΥΡΙΖΑ, μιλάμε για το δημοκρατικό έλλειμμα, τη συρρίκνωση της δημοκρατίας, λέμε και αυτό, ότι κάτι που θα έπρεπε να ήταν κορυφαία στιγμή, δηλαδή όταν συζητάμε για το κοινωνικό μοντέλο του Προϋπολογισμού, το αναπτυξιακό μοντέλο, στην πράξη δεν είναι. Αλλού παίρνονται οι αποφάσεις, αλλού γίνονται οι βασικές συζητήσεις. Και θα το δούμε αυτό στους επόμενους μήνες, όταν θα έχουμε αυτές τις αναθεωρήσεις.

Αναθεωρήσεις θα έχουμε, όμως, και αν πέσουν έξω οι προβλέψεις, διότι η πρόβλεψη του 0,6% για την ανάπτυξη, αν δεν μας βγει, αν δεν βγει για τη χώρα, καταλαβαίνετε ότι όλοι οι άλλοι αριθμοί θα πάνε πίσω.

Ήδη οι σύμβουλοι της κ. Μέρκελ στην τελευταία έκθεσή τους το Δεκέμβρη λένε για μείον 1,5 και ο ΟΟΣΑ δεν είναι τόσο αισιόδοξος όσο είναι η Κυβέρνηση.

Κρίση με εθνικά συμπτώματα, αλλά με υπερεθνικές λύσεις

            Επιτρέψτε μου να αρχίσω με τις διεθνείς εξελίξεις. Αρχίζω μ’ αυτό όχι γιατί είναι η συνηθισμένη πρακτική, αλλά επειδή από την αρχή εμείς του ΣΥΡΙΖΑ είχαμε πει ότι έχουμε να κάνουμε με μία παγκόσμια κρίση, ενώ οι δικοί σας οι διανοούμενοι και οι σύμβουλοι έλεγαν για τη μικρή Ελλάδα που πρέπει να μπει σε τάξη και ξεχνούσαν όλο αυτό το πλαίσιο. Γι’ αυτό εμείς λέγαμε ότι η διαπραγμάτευση πρέπει να είναι σε μία κρίση που έχει εθνικά συμπτώματα αλλά πρέπει να υπάρχουν υπερεθνικές λύσεις.

Όλες οι εκθέσεις τους τελευταίους τρεις μήνες για την παγκόσμια οικονομία μιλάνε για αστάθεια και για διακυμάνσεις στο χαμηλό όριο του οικονομικού κύκλου. Ακόμα και στις χώρες που έχουν καλύτερες επιδόσεις στην ανάπτυξη όπως η Αμερική, αυτές συνοδεύονται από αύξηση των ανισοτήτων, δηλαδή το ίδιο μοντέλο που είχαμε. Γι’ αυτό υπάρχει αυτή η ανησυχία παγκοσμίως για το τι θα γίνει όταν θα σταματήσει η νομισματική χαλάρωση της Αμερικής και της Βρετανίας και αν θα μπορεί να αντέξει το σύστημα σε αυτή την εποχή. Γι’ αυτό το κατεστημένο ανησυχεί.

            Θέλω να σας επισημάνω την ομιλία του Λάρι Σάμερς πριν από ένα μήνα. Αν κάποιος παγκοσμίως είναι αντιπρόσωπος του κατεστημένου, αυτός είναι ο Λάρι Σάμερς, πρώην Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, πρώην Πρόεδρος του Χάρβαρντ, ο άνθρωπος που εμπόδισε τις ρυθμίσεις των αγορών παραγώγων και έχει ευθύνη για την κρίση, αλλά συγχρόνως ο άνθρωπος που ως κατεστημένο λέει στους δικούς του αυτό που χρειάζεται να ξέρουν, κύριε Πρωθυπουργέ, και όχι αυτό που θέλουν να ακούσουν. Η ελίτ στην Ελλάδα κινδυνεύει αυτή τη στιγμή απ’ αυτό. Δεν λέω για τους άμεσους συνεργάτες σας. Λέω γενικά για τη διανόηση, για τους πανεπιστημιακούς, ότι φοβάμαι ότι πολύ συχνά οι συμβουλές που σας δίνουν δεν είναι αυτές που χρειάζεται να ξέρετε, αλλά αυτές που είναι αρεστές και αυτό είναι επικίνδυνο και για τη δική σας στρατηγική.

            Τι είπε ο Λάρι Σάμερς λοιπόν; Είπε ότι παγκοσμίως περιμένουμε στασιμότητα τα επόμενα χρόνια και έχει ενδιαφέρον γιατί το λέει αυτό. Ακούστε με, κυρίες και κύριοι Βουλευτές του ΚΚΕ, γιατί το λέει. Το λέει όχι γιατί δεν υπάρχει αρκετή ζήτηση στην παγκόσμια οικονομία, αλλά λέει ο Λάρι Σάμερς κάτι που φτάνει στα όρια του μαρξισμού. Τι λέει λοιπόν; Ότι όλη την προηγούμενη περίοδο είχαμε υπερβάλλουσα αποταμίευση και όχι αρκετές επενδυτικές ευκαιρίες, δηλαδή «πιάνει» αυτό που λένε οι αριστεροί οικονομολόγοι για την κερδοφορία του κεφαλαίου ότι δεν υπάρχουν αρκετές επενδυτικές ευκαιρίες στο σύγχρονο καπιταλισμό. Ο κ. Σάμερς αμφισβητεί όχι μόνο την ποιότητα της ανάπτυξης πριν από την κρίση όπου η ανάπτυξη φαινόταν καλύτερη γιατί είχαμε κερδοσκοπικές «φούσκες», αλλά και την ανάπτυξη που θα έχουμε μετά από την κρίση, ότι θα έχουμε μικρά κερδοσκοπικά φαινόμενα που δεν θα σημαίνουν μία βιώσιμη ανάπτυξη.

            Γι’ αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναβάζει θέμα για τους συνεταιρισμούς ή ξαναβάζει θέμα για τράπεζες ειδικού σκοπού. Όταν βάζει ακόμα θέμα για αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις, αυτό δεν είναι επιστροφή στο παρελθόν. Δεν είναι ότι είμαστε με τον κρατισμό, είναι ότι καταλαβαίνουμε ότι η απάντηση πρέπει να λάβει υπόψη ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο απέτυχε και αυτό σας το λένε –και να ανησυχείτε- ακόμα και εκπρόσωποι του κατεστημένου. Σας λένε, λοιπόν, ότι πρέπει να έχετε νέες ιδέες, νέες σκέψεις και αυτό δεν το κάνετε και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό.

            Θέλω να κάνω μία ειδική αναφορά στην κρίση στην Ευρωζώνη με την αστάθεια και τις αποκλίσεις. Έχουμε γενικά μία στασιμότητα όπου μερικές χώρες, όπως η Γερμανία, πάνε λίγο καλύτερα από τις άλλες χώρες. Επιτρέψτε μου να κάνω δύο επισημάνσεις που θα τις χρειαστώ λίγο παρακάτω. Η μία είναι η συνεχιζόμενη μακροοικονομική ανισορροπία όπου η Γερμανία τώρα έχει πλεόνασμα όχι το 4% που επιτρέπεται, αλλά το 6%. Επιτρέψτε μου την επισήμανση ότι ο χαμηλός πληθωρισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας και της Ελλάδας που προβλέπει ο Προϋπολογισμός -0,8 και μετά -0,4, είναι επικίνδυνος, όπως θέλω να σας αναλύσω.

Πληθωρισμός και ανταγωνιστικότητα

Γιατί είναι επικίνδυνα αυτά τα πράγματα που σας λέω; Γιατί όλο το success story στην πλευρά της ανάπτυξης που έχετε προσπαθήσει να επιχειρηματολογήσετε, είναι στον αέρα. Έχετε πει ότι η ανάπτυξη θα έρθει από τον ιδιωτικό τομέα, θα αφήσουμε ο ιδιωτικός τομέας να πάρει τις αποφάσεις και γι’ αυτό μειώνουμε τους μισθούς, γι’ αυτό μειώνουμε τις συντάξεις και γι’ αυτό συρρικνώνουμε το κοινωνικό κράτος.

Θέλω να σας μιλήσω για δύο θέματα, τον πληθωρισμό και την ανταγωνιστικότητα, που δεν μίλησα πέρσι. Θέλω να επισημάνω ότι και τα τρία πράγματα που αναπτύξαμε πέρσι στον προϋπολογισμό, ισχύουν. Δηλαδή, ισχύει ότι έχουμε την κατάρρευση του μηχανισμού μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής. Όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μειώνει τα επιτόκια, αυτό δεν επιδρά στις χώρες του Νότου και αυτό συμβαίνει ακόμα.

 Επίσης, ισχύουν οι συσσωρευμένες απώλειες από τα λάθη για τους πολλαπλασιαστές. Είμαι σίγουρος ότι για αυτό θα γίνει μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Παίρνουμε νέα μέτρα ή δεν παίρνουμε νέα μέτρα; Εμείς θα λέμε ότι παίρνετε νέα μέτρα, εσείς θα πείτε ότι αυτά τα έχουμε ήδη ψηφίσει. Εμείς λέμε ότι θα πάρετε και νέα μέτρα, εσείς ίσως θα πείτε ότι δεν θα μας αναγκάσουν, θα είναι μόνο θεσμικά.

Δεν είναι αυτό το κυρίαρχο ζήτημα, αλλά το ότι αυτά τα μέτρα –είτε τα ψηφίσατε πριν είτε είναι νέα- προστίθενται στην ήδη συσσωρευμένη απώλεια που έχουμε. Άρα, δουλεύει υφεσιακά, ανεξαρτήτως άμα είναι νέα όπως λέμε εμείς και εσείς ότι δεν είναι. Αυτό είναι το κυρίαρχο.

Το τρίτο πράγμα που είπαμε πέρσι –και ισχύει και δεν θα το αναπτύξω- είναι η αποτυχία της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Ακόμα δεν υπάρχει ρευστότητα στην οικονομία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμα πιέζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για απομόχλευση, δηλαδή να μειώσουν το πόσο δανείζουν. Αυτό δημιουργεί ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για την πραγματική οικονομία.

ΤΙ λέει το ΔΝΤ και τι η κυβέρνηση

Όσον αφορά το δικό σας το οικονομικό μοντέλο, την ανάπτυξη 0,6% μέσα από τις εξαγωγές και μέσα από τις ειδικές επενδύσεις, τι λέει το ΔΝΤ και τι λέτε εσείς; Εσείς μιλάτε για success story γιατί έχει βελτιωθεί το ισοζύγιο πληρωμών. Τι λέει το ΔΝΤ στην τελευταία έκθεση του World Economic Outlook του Οκτωβρίου; Λέει ότι σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία δεν είναι δομική η βελτίωση, αλλά είναι κυκλική. Τι σημαίνει αυτό;

Αυτό σημαίνει ότι όταν ξαναρχίσουμε να έχουμε ανάπτυξη, θα έχουμε πάλι πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών. Δεν είναι μια μόνιμη βελτίωση, όπως λέτε εσείς «δομικές και διαθρωτικές αλλαγές», αλλά μόνο επειδή είναι τόσο μεγάλη η ύφεση και δεν έχουμε εισαγωγές. Μόλις υπάρξει ανάπτυξη θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Και υπάρχουν τρεις πτυχές αυτού του προβλήματος:

Πρώτη πτυχή είναι αυτός ο πολύ χαμηλός πληθωρισμός που σας ανέφερα στην αρχή. Τώρα θα μου πείτε: «Γιατί είναι κακό»; Άμα μας ακούει ο κόσμος από έξω, θα πει: «Μα, δεν είναι καλό να μειώνεται συνεχώς ο πληθωρισμός και να έχουμε χαμηλότερες τιμές;» Είναι πολύ επικίνδυνο. Αυτό ήταν το κυρίαρχο στην κρίση τη δεκαετία του ’30. Γιατί όταν ο πληθωρισμός της Γερμανίας είναι 1,3% -όπως είναι τώρα- εμείς για να κερδίσουμε ανταγωνιστικότητα πρέπει να έχουμε αρνητικό πληθωρισμό. Αυτό έχει τουλάχιστον τέσσερις συνέπειες.

Η πρώτη συνέπεια είναι ότι πρέπει να μειώσεις τους ονομαστικούς μισθούς, το οποίο δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα για τους εργαζόμενους και εργαζόμενες ψυχολογικά. Δεύτερον, ο κόσμος σταματάει να κάνει αγορές, γιατί άμα πέφτουν οι τιμές τώρα μπορεί να πέσουν ακόμα περισσότερο τον άλλο μήνα, άρα καθυστερείς να κάνεις τις αγορές. Τρίτον, αυξάνεται το πραγματικό επιτόκιο δανεισμού. Αν έχεις ένα δάνειο με 10% ονομαστικό επιτόκιο και είναι -2% ο πληθωρισμός, είναι 12% το πραγματικό επιτόκιο. Το τέταρτο είναι ότι αυξάνει το χρέος, γιατί μειώνεται το ονομαστικό ΑΕΠ, άρα το χρέος γίνεται μεγαλύτερο πρόβλημα. Έτσι συμβαίνει και σε ένα νοικοκυριό όπου αν έχει ένα δάνειο για το σπίτι, θέλει πληθωρισμό. Δεν θέλει να έχει αποπληθωρισμό, γιατί το πραγματικό κόστος αυξάνεται. Αυτή είναι η μία πτυχή.

Η δεύτερη πτυχή είναι ότι το ίδιο το ΔΝΤ λέει ότι η στρατηγική σας δεν δουλεύει. Λέει ότι μπορεί να έχετε κερδίσει σε ανταγωνιστικότητα 8% με όρους κόστους, αλλά μόνο 4% είναι με όρους τιμών.


 «Άρα», λέει, «θέλετε κι άλλο 15% μείωση των ονομαστικών μισθών και αυτό μπορεί να πάρει και μέχρι και πέντε χρόνια για να περάσει στις τιμές». Λέει, δηλαδή το ΔΝΤ, αυτό που λέμε όλοι οι οικονομολόγοι, ότι μέσα σε μια ύφεση παίρνει πάρα πολλά χρόνια να ξανακερδίσεις την ανταγωνιστικότητά σου. Αν δουλέψει ποτέ.

Αλλά το τρίτο και ίσως το πιο σημαντικό είναι τα συνεχιζόμενα πλεονάσματα της Γερμανίας για τα οποία έχει γίνει πολύ μεγάλη συζήτηση. Τι λέει τώρα η Γερμανία; «Ωραία. Δεν μπορεί να κάνει ο Νότος περισσότερες εισαγωγές, άρα εγώ θα εξάγω σε κάποιους άλλους τρίτους και εσείς ο Νότος θα είστε σε ισορροπία». Αυτή είναι η νέα στρατηγική.

Μόνο που αυτό έχει δυο πολύ μεγάλα προβλήματα. Γιατί, όπως έχει γράψει ο Wolf στους Financial Times, όταν έχει πλεονάσματα μια μεγάλη οικονομία –σημειώστε το αυτό, κύριε Σαχινίδη, για την ομιλία σας- τι σημαίνει; Δεν εξάγει μόνο προϊόντα. Εξάγει χρεοκοπία και ανεργία σε άλλες χώρες. Ξέρετε γιατί δεν έχει Χρυσή Αυγή η Γερμανία; Γιατί έχει εξαγάγει την ανεργία της σε άλλες χώρες.

Τώρα τι λέει η Γερμανία; «Θα έχω εγώ πλεόνασμα με τρίτες χώρες και άρα είμαι ανεύθυνη παγκοσμίως. Δεν με νοιάζει εμένα. Ας εξάγω τώρα ανεργία σε τρίτες χώρες. Εσείς θα είστε σε ισορροπία. Προσέξτε όμως σε τι ισορροπία θα είστε. Με πολύ υψηλό ευρώ». Αν συνεχίσει η Γερμανία να έχει πλεόνασμα σημαίνει ότι το ευρώ είναι ισχυρό νόμισμα. Και αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε.

Η συζήτηση για την οικονομική αρχιτεκτονική της Ευρώπης

Τι σημαίνουν όλα αυτά για τον προϋπολογισμό; Σημαίνουν όλα αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Έπρεπε να αρχίσουμε τη διαπραγμάτευση για την οικονομική και τη χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να διαπραγματευτούμε και να συζητήσουμε για επιμέρους κομμάτια της πολιτικής μας όσο θέλετε, αλλά να μην συζητήσουμε για το κυρίαρχο; Για το τι Ευρώπη είναι αυτή; Γιατί όλοι προβλέπουμε στο Νότο στασιμότητα για τόσα χρόνια; Αυτό δεν είναι το κυρίαρχο για το οποίο πρέπει να διαπραγματευτούμε;

Δεν έπρεπε να διαπραγματευτείς, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, βάσει της συμφωνίας του Λονδίνου του 1953 που έδωσε αυτή τη λύση; Υποτίθεται ότι αυτή ήταν η βάση του θαύματος της γερμανικής οικονομίας τη δεκαετία του 1960 και του 1970. Γιατί ήταν καλό για τη Γερμανία το 1953 αυτό που λέμε εμείς και είναι καλό για την Ελλάδα το πακέτο που πήρε η Γερμανία το 1918, όπου έπρεπε να ξεπληρώνει όλο το χρέος που οδήγησε και στον υπερπληθωρισμό και τη μεγάλη ανεργία της Γερμανίας. Για να μην ξεχνιόμαστε δημιούργησε και πόλεμο και φασισμό. Άρα, αυτό δεν έπρεπε να ήταν η βάση της διαπραγμάτευσής μας για μια άλλη Ευρώπη; Δεν έπρεπε να βρούμε συμμάχους στους Ισπανούς και τους Ιταλούς και να τους πούμε «Αυτό είναι το μέλλον σας. Αυτό που βλέπετε στην Ελλάδα είναι το δικό σας το μέλλον».

Δεύτερον. Δεν θα έπρεπε να διαπραγματευθούμε με άλλο παραγωγικό μοντέλο; Να δούμε ξανά τι σημαίνει παραγωγή; Να δούμε ξανά ποια είναι τα κοινωνικά συμβόλαια που έχουν σπάσει και είναι μέρος της λύσης για τους φτωχούς, για τους άρρωστους; Αυτό δεν κάνει μια οικονομία, μια κοινωνία που δημοκρατικά αποφασίζει πώς θα ξεφύγει από την κρίση; Ποιες είναι οι προτεραιότητες; Γιατί δεν είναι προτεραιότητα η ανακούφιση των φτωχών, η ανακούφιση αυτών που δεν έχουν πρόσβαση στο φάρμακο, η ανακούφιση αυτών που δεν μπορούν να πληρώσουν το χρέος τους είτε προς την εφορία, είτε προς τις τράπεζες;

Ελπίζω ότι σας έχω κάνει να προβληματιστείτε για το πόσο δύσκολο είναι το πρώτο success story της ανάπτυξης, με αυτή την αρχιτεκτονική και με αυτή τη στρατηγική. Πάμε στο success story των δημοσιονομικών.

Αρχίζω πρώτα με το κοινωνικό κόστος, με την ανεργία. Πέρυσι είχατε προβλέψει ότι θα είναι 22,8%. Θυμάστε, κύριε Σταϊκούρα τη συζήτηση για τις ελαστικότητες. Φέτος πάλι λέτε ότι θα πέσει 1% με 0,6% ανάπτυξη, ενώ με ύφεση 4% το 2013 η ανεργία αυξήθηκε 2,7%. Μπορείτε να τις υποστηρίξετε αυτές τις ελαστικότητες; Βγαίνουν από κάποιο μοντέλο; Μπορώ κι εγώ να κοιτάξω γιατί για το θέμα της ανεργίας βάζετε οποιονδήποτε αριθμό; Από πού βγαίνουν αυτά; Σας το είπα πέρυσι. Το επαναλαμβάνετε τώρα. Κανένας οικονομολόγος δεν μπορεί να υποστηρίξει γιατί αλλάζουν οι ελαστικότητες και όχι γιατί μας βολεύει.

Αλλά να είναι μόνο η ανεργία; Το ξέρετε ότι με μέτρα 11 δισεκατομμύρια που πήρατε είχαμε καλυτέρευση 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ για να υπάρξει, αν υπάρξει, το πλεόνασμα; Δηλαδή, για κάθε 3 ευρώ περικοπές ή αύξηση δαπανών έχουμε 1 ευρώ κέρδος στα δημοσιονομικά;

Είναι λόγος αυτός που εσείς μπορείτε να υποστηρίξετε, να βγείτε στους δικούς σας ψηφοφόρους και να πείτε «μπράβο, χαλάλι, για κάθε τρία ευρώ που εσείς υποφέρατε εμείς κερδίσαμε ένα ευρώ στα δημοσιονομικά»;

Το κοινωνικό μοντέλο που σας είπα πέρυσι, που σας είπα εδώ μέσα στον προϋπολογισμό, δεν συνεχίζεται αυτό; Έχετε διαβάσει τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τη φτώχεια είτε είναι το ποσοστό φτώχειας, είτε είναι ο δείκτης σοβαρής υλικής αποστέρησης, είτε ο δείκτης Gini, που δείχνει πόσο έχει αυξηθεί η ανισότητα; Διότι η ανισότητα δεν είναι μόνο το ότι οι φτωχοί πάνε χειρότερα.

Δέκα φορές υψηλότερο το εισόδημα του πλουσιότερου 10% από εκείνο του φτωχότερου 10%

Το 2010 το εισόδημα του πλουσιότερου 10% του πληθυσμού ήταν δέκα φορές υψηλότερο από το εισόδημα του φτωχότερου 10% του πληθυσμού. Το 2012 οι πλουσιότεροι είχαν 17,4 φορές υψηλότερο εισόδημα από τους φτωχότερους. Ο εθνικός στόχος δεν φαίνεται να είναι και τόσο εθνικός με αυτά τα στοιχεία. Δεν είναι εθνικός στόχος, όταν τα βάρη είναι τέτοια που αυξάνεται η ανισότητα με αυτούς τους όρους.

Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζετε αυτό το μοντέλο με τις περικοπές που έχετε ανακοινώσει των 3 δισεκατομμυρίων και το 80% έρχεται από τρία Υπουργεία, από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, από το Υπουργείο Υγείας και από το Υπουργείο Παιδείας. Με άλλα λόγια, τα υπολείμματα του κοινωνικού κράτους θυσιάζονται στο βωμό της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Τι έγινε με την υπόσχεση του κυρίου Πρωθυπουργού ότι θα μοιράσουμε ό,τι κάνουμε παραπάνω από το στόχο; Δηλαδή, μιλάμε για 568 εκατομμύρια φέτος και αν πιάσουμε το στόχο του χρόνου, για 143 εκατομμύρια. Αυτό θα διορθώσει τις κοινωνικές ανισότητες που έχουν συσσωρεύσει τα τελευταία πέντε χρόνια, τα 143 εκατομμύρια του χρόνου ή πραγματικά πιστεύετε ότι θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 9 δισεκατομμυρίων το 2016 για να έχουμε κάτι –και συγχρόνως με 3% ανάπτυξη- για να μοιράσουμε το 2016;

Τέρμα στην ύφεση

Γι’ αυτό λέμε εμείς ότι η αρχή της σοφίας σε μία κρίση είναι να βάλεις τέρμα στην ύφεση, να βάλεις τέρμα σε μία κατάσταση που ο κόσμος θεωρεί ότι και του χρόνου θα είναι τα πράγματα χειρότερα. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, γι’ αυτό πρέπει να έχουμε συνολική ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, ιδιαίτερα των φτωχών, ανεξάρτητα που χρωστάνε, αν είναι στις τράπεζες ή από φορολογία. Για το λόγο αυτό πρέπει να έχουμε μία εγγυημένη πρόσβαση όλων των πολιτών στα κοινωνικά αγαθά πρώτης ανάγκης, γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει εγγυημένη πρόσβαση των πολιτών στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Δεν είναι μόνο θέμα δικαιοσύνης, είναι και θέμα βιωσιμότητας των δημοσιονομικών. Διότι μιλήσαμε από τη μεριά των δαπανών, αλλά και από τη μεριά των εσόδων έχουμε κάτι που είναι προφανές ότι πια δεν είναι βιώσιμο, γιατί διατηρείται η υπερβολική φορολόγηση των μισθωτών και των συνταξιούχων, έχουμε τους αυτοαπασχολούμενους να πληρώνουν φόρο 26% από το πρώτο ευρώ χωρίς αφορολόγητο –και αυτό ισχύει και για τους αγρότες που και αυτοί δεν θα έχουν αφορολόγητο- έχουμε τον φόρο στην ακίνητη περιουσία να αυξάνεται και να είναι το 1/3 από το σύνολο του φόρου εισοδήματος όλων των κατηγοριών.

Στη συζήτηση μεταξύ της κ. Μπακογιάννη και του κ. Στουρνάρα για το εάν υπάρχει υπερφορολόγηση ή όχι, η απάντηση εξαρτάται διότι ο μέσος όρος –έχει δίκιο ο κ. Στουρνάρας- δεν είναι πολύ μεγάλος. Ξέρουμε, όμως, από τη στατιστική και απ’ όλα τα άλλα, ότι ο μέσος όρος κρύβει πολλά πράγματα όταν υπάρχουν άκρα. Άρα, πρέπει να πας στο μέσο κι άμα πας στους εκατό Έλληνες και πάρεις τον πεντηκοστό, δηλαδή το μέσο Έλληνα, είναι πολύ μεγάλη η φορολόγηση.

Να φορολογούμε όλο τον πλούτο

Είναι αυτός βιώσιμός τρόπος ή πρέπει να δούμε μία διαφορετική φορολογική πολιτική, όπου να φορολογούμε όλον τον πλούτο, κινητό και ακίνητο, με μεγάλο αφορολόγητο, για να πληρώσουν επιτέλους οι πλούσιοι και να έχουμε μία απάντηση στη φοροδιαφυγή που δεν γίνεται απολύτως τίποτα; Ούτε το ΔΝΤ σας πιστεύει ούτε εμείς σας πιστεύουμε ότι έχετε αυτή τη δυνατότητα.

Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα πράγματα για τη βιωσιμότητα των δημοσιονομικών σας, για το πώς οι δημόσιες επενδύσεις είναι πάντα το αμορτισέρ και όταν δεν σας βγαίνει –γιατί δεν είναι βιώσιμο το μοντέλο- το αμορτισέρ είναι πάντα οι επενδύσεις.

Κοιτάξτε το πινακάκι που είναι στο βιβλίο που σας μοιράστηκε και αποδεικνύει πώς κάθε χρόνο είναι κάτω από το στόχο. Θυμάστε, κύριε Σταϊκούρα, και πέρυσι τέτοια εποχή που μας είπατε για 6,8 όσον αφορά τις δημόσιες επενδύσεις και ήταν 6,1. Και μας λέγατε «Δεν έχει δίκιο ο κ. Τσακαλώτος. Αποκλείεται». Θα το θυμάστε, γιατί είσαστε έντιμος άνθρωπος.

Τι γίνεται με αυτή τη στρατηγική της βιωσιμότητας των δημοσιονομικών και της ανάπτυξης; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι οι επενδύσεις στο σύνολο της οικονομίας μειώθηκαν το δεύτερο τρίμηνο του 2013 κατά 11% σε σχέση με πέρυσι; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι συνολικά από το δεύτερο τρίμηνο του 2010 μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 2013 οι επενδύσεις σε σταθερές τιμές μειώθηκαν κατά  43%;

Το πλεόνασμα το αμφισβητούν πολλοί

Ο κύριος Πρωθυπουργός είπε πριν από δύο – τρεις εβδομάδες στη Γερμανία ότι το βασικό κριτήριο, που συμφωνούν όλες οι οικονομικές σχολές -έχω εδώ πέρα αυτό που είπατε- είναι ότι η αρχή για να φύγουμε από την κρίση είναι το πλεόνασμα. Εκτός από το ότι δεν το λένε αυτό όλες οι οικονομικές σχολές –όχι μόνο δεν το λένε οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν το λέει ούτε ο Κρούγκμαν, δεν το λέει ο Στίγκλιτς, δεν το λέει καν ο Μπεν Μπερνάνκε, που δεν είναι και του ΣΥΡΙΖΑ όπως καταλάβατε, ίσα – ίσα που αν διαβάσετε τα βιβλία του Μπεν Μπερνάνκι για την κρίση το ’30, θα διαπιστώσετε ότι λέει ακριβώς το αντίθετο- το πλεόνασμα δεν είναι ούτε αναγκαίος ούτε επαρκής όρος για να φύγουμε από αυτήν την κρίση.

Δεν είναι αναγκαίος όρος, γιατί είναι αποτέλεσμα της καλής αναπτυξιακής πολιτικής το να έχεις πλεόνασμα και όχι το αντίθετο. Και δεν είναι επαρκής όρος γιατί ξέρουμε ιστορικά ότι είναι εντελώς συμβατό να έχεις πλεόνασμα και να έχεις μια στασιμότητα στην οικονομία, μεγάλη ανεργία και την παραγωγή στο πουθενά. Αυτό το ξέρουμε και άρα δεν είναι ούτε αναγκαίος, ούτε επαρκής όρος. Να έχουμε μια στρατηγική, να δούμε πώς μπορείς να έχεις μια οικονομία και τα πλεονάσματα θα έρθουν.

Κοινωνική ανακούφιση

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει κάτι που είναι τόσο απλό. Πρέπει να συμφωνήσει όλη η κοινωνία ότι ειδικά όσον αφορά τους φτωχότερους αυτοί πρέπει να ξέρουν με σιγουριά ότι τα πράγματα δεν θα χειροτερέψουν, γι’ αυτό μιλάμε για την κοινωνική ανακούφιση. Πρέπει να ξέρουν ότι θα υπάρχουν τα πρώτα πέντε βήματα για μια ανάπτυξη που σέβεται τον πολίτη, για μια ανάπτυξη που θα βασιστεί σε νέους φορείς, που θα είναι πλουραλιστική όσον αφορά στο πώς θα αντιμετωπίζει το παραγωγικό πρόβλημα. Θα πρέπει να έχει μια κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί και να υπάρχει χώρος για κοινωνικούς και παραγωγικούς πειραματισμούς. Θα πρέπει να υπάρχει χώρος για μια διαφορετική πολιτική.

«Για εσάς ισχύει το ρητό ότι δεν πρέπει να αφήσουμε καμία κρίση να πάει χαμένη»

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελειώνω με αυτή τη σκέψη. Έχω πει πολλές φορές από αυτό το βήμα ότι υπάρχει ένας κυνισμός στη συζήτηση μεταξύ μας, γιατί πολλοί και πολλές από εσάς υποστηρίζουν αυτά που υποστηρίζουν γιατί στην ουσία είσαστε υπέρ της μείωσης των μισθών, υπέρ της μείωσης των συντάξεων, υπέρ της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους. Αυτό λέει η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία σας. Οπότε όλα αυτά τα λάθη που αναλύω και λέω δεν έχουν καμμία σημασία, γιατί αυτό ήταν το μοντέλο που υποστηρίξατε. Για εσάς ισχύει το ρητό ότι δεν πρέπει να αφήσουμε καμμία κρίση να πάει χαμένη.

Δεν πιστεύω, όμως, ότι όλοι είναι κυνικοί. Πιστεύω ότι και στη Συμπολίτευση υπάρχουν άνθρωποι που μπήκαν σε αυτό το «τριπάκι» της ύφεσης, της παγίδας χρέους χωρίς να ξέρουν τα οικονομικά αυτής της παγίδας χρέους. Πιστεύω ότι είναι πολλοί και πολλές από εσάς που στην πραγματικότητα καταλαβαίνετε χωρίς κυνισμό ότι αυτό που έγινε ήταν πολύ μεγάλο λάθος, ότι δεν έπρεπε να συνεχίσουμε σε αυτό το λάθος.

Σας καλώ για ένα πράγμα, ότι όταν είμαστε στον πάτο του λάκκου δεν έχει λογική να πείτε: «Μα, τι άλλο θα κάνουμε;». Δεν πρέπει να συνεχίζετε να σκάβετε στην ίδια κατεύθυνση. Ας δημιουργηθεί μια συζήτηση για το ποια είναι η άλλη κατεύθυνση και αυτό να το συζητήσουμε. Το να συνεχίζετε, όμως, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, μνημόνιο με μνημόνιο, διαπραγμάτευση με διαπραγμάτευση να σκάβετε στον  ίδιο λάκκο, όπου κανείς πια δεν πιστεύει ότι θα βγούμε από αυτήν την κρίση, νομίζω ότι εκεί πάτε με τους κυνικούς και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίζετε να το κάνετε.

Σας ευχαριστώ πολύ.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)