Δε νιώθω την ανάγκη να συμβάλω σε ένα κλίμα ωμής επιθετικότητας που έχει κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν μπορώ και να συνταχθώ όμως με τον κρετινισμό μιας ορισμένης τάξης.

Η Λένα Διβάνη δεν έκανε κανένα λάθος γράφοντας το επίμαχο σχόλιο για όσα θλιβερά συνέβησαν χτες στο Περιστέρι. Ας τελειώνουμε λοιπόν με αυτό το παραμύθι. Η εκσυγχρονιστική αφήγηση για τα αίτια της κρίσης, την οποία υπερασπίζεται με τις παρεμβάσεις της, είναι ξεκάθαρη. Και το θεωρητικό της υπόβαθρο είναι σαφώς ηθικιστικό. 

Σύμφωνα με την αφήγηση αυτή, η ελληνική οικονομία κατέρρευσε επειδή οι πολίτες της χώρας φοροδιέφευγαν, ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους με δανεικά, ήταν άπληστοι, προσλαμβάνονταν με ρουσφέτια κλπ. Τα έχουμε μάθει από τον Πάγκαλο, από το πολιτικό προσωπικό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, από τους οργανικούς διανοούμενους του συστήματος, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και λογοτέχνες.

Σε κάθε ηθικιστική θεωρία υπάρχει η διασύνδεση αμαρτίας και τιμωρίας. Τιμωρούμαστε, λοιπόν, ως λαός για τις αμαρτίες του παρελθόντος. Αλλά κάποιοι δεν βάζουν μυαλό. Συνεχίζουν να αμαρτάνουν. Δε σέβονται τη συλλογική προσπάθεια για την ανάκαμψη. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσονται και οι τζαμπατζήδες, στους οποίους αξίζει ακόμη και η εσχάτη των ποινών.

Αυτά πιστεύει η Διβάνη - γι΄ αυτό και λέω ότι δεν έκανε κανένα λάθος. Θα μπορούσε να είχε πει τα ίδια αλλιώς. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το νόημα δεν θα άλλαζε. Η ίδια ποτίστηκε με το δηλητήριο της ιδεολογίας της, του εκσυγχρονισμού, και μετά το ξέρασε. Ως σκληρή χριστιανή που εικάζω ότι είναι (θρησκευόμενη ή όχι, αδιάφορο), δεν συγχωρεί την αμαρτία σε τόσο κρίσιμες στιγμές.

Δε νιώθω την ανάγκη να συμβάλω σε ένα κλίμα ωμής επιθετικότητας εναντίον της, που έχει κατακλύσει από χτες τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν μπορώ όμως και να συνταχθώ με τον κρετινισμό μιας ορισμένης τάξης "φιλελεύθερων" που μας καλούν να υπερασπισθούμε τη Λένα Διβάνη. Η κριτική δεν είναι ανθρωποφαγία. Όμως η κριτική, παραμένοντας πολιτική και ιδεολογική, θα είναι κριτική μέχρι τελικής πτώσης. Ή εμείς ή αυτοί.

Πηγή: Rednotebook.gr