Έναν αιώνα μετά τη γέννηση και μισό αιώνα μετά την έκδοση του opus magnum του Ρωλς, οι συμβολές στον παρόντα τόμο, Επανεξετάζοντας τη θεωρία της δικαιοσύνης, φωτίζουν εκ νέου τη στρατηγική δικαιολόγησης της θεωρίας του Ρωλς και τον τρόπο με τον οποίο αυτή αναμετράται με διαρκή διακυβεύματα της πολιτικής φιλοσοφίας και διερευνούν τη δυνατότητα της να παρέχει το θεωρητικό πλαίσιο για να προσεγγίσουμε επίκαιρα προβλήματα.

 

Εισάγοντας εννοιολογικές διακρίσεις και επιχειρώντας εκλεπτύνσεις, φωτίζουν πτυχές της θεωρίας της δικαιοσύνης και διαμορφώνουν συνθετότερα σχήματα που συμβάλλουν στη βαθύτερη κατανόησή της.

 

Αναδεικνύοντας την ισχύ της κανονιστικής πρότασης του Ρωλς όσο και τους περιορισμούς της, επιχειρούν να εμπλουτίσουν το εγχείρημα να αρθρωθούν νέα επιχειρήματα στη βάση της αλλά και να διερευνηθεί το πεδίο εφαρμογής της.

 

Στην πορεία αναζήτησης για τη δικαιοσύνη αναδύονται παλαιά και νέα ερωτήματα, με επίκεντρο τη θέσμιση μιας δίκαιης κοινωνίας στον ορίζοντα των συγκρούσεων της ύστερης νεωτερικότητας. Ποιά είναι τα νήματα που συνδέουν τη θεωρία του Ρωλς με την κλασική παράδοση της πολιτικής σκέψης; Ποιές σχέσεις, σχέσεις αντιπαλότητας αλλά και εκλεκτικές συγγένειες, τη συνδέουν με σύγχρονα ρεύματα πολιτικού στοχασμού; Ποιές είναι οι μεθοδολογικές και επιστημολογικές προϋποθέσεις που συγκροτούν τη θεωρία της δικαιοσύνης και της προσδίδουν εγκυρότητα και δεσμευτικότητα; Ποιές είναι οι αξιακές δεσμεύσεις της και πως αυτή επαναπροσδιορίζει τη σχέση σας με τις θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης; Τελικά τι είναι αυτό που μας ωθεί να ανατρέχουμε στη ρωλσιανή θεωρία κάθε φορά που τίθενται ζητήματα δικαιοσύνης;

Η Αγλαΐα Μελά είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Πριν την ένταξη της στο Τμήμα Φιλοσοφίας ήταν μέλος ΔΕΠ του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινούνται στο πεδίο της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας με έμφαση σε ζητήματα φιλοσοφικής ανθρωπολογίας και ευρύτερο ορίζοντα τη συζήτηση γύρω από τις θεωρίες για τη νεωτερικότητα.

Η Άννα Μπουκουβάλα ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα «Οι έννοιες του καλού και του κακού τη φιλοσοφία του Σπινόζα» στον Τομέα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και υπηρετεί ως ΕΔΙΠ στον Τομέα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το ερευνητικό και δημοσιευμένο της έργο εστιάζεται στην ηθική φιλοσοφία και τη φιλοσοφική ανθρωπολογία και ειδικότερα στη φιλοσοφική προσέγγιση των συναισθημάτων και του ρόλου του σώματος  στη νεότερη και σύγχρονη φιλοσοφία, σε ζητήματα ηθικής κριτικής στη λογοτεχνία , στη σχέση φιλοσοφίας και θεωρίας της λογοτεχνίας , καθώς και στην επίδραση της ψηφιακής συνθήκης στα ανώτερα πεδία.