Κάποια στιγμή φωνάζει τσαντισμένα σε ένα άλλο παιδάκι:

- Φύγε, δεν θέλω να παίξω μαζί σου. Παίζω με τους φίλους μου.

Παρεμβαίνει μια μητέρα ενός άλλου παιδιού:

- Δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις. Θα ήθελες να έχεις πάει σ’ ένα πάρτι ενός άλλου παιδιού και η εορτάζουσα να σου πει “φύγε, δεν παίζω μαζί σου”; Θα σου άρεσε αυτό;

Το πρόσωπο του κοριτσιού φωτίστηκε. Φώναξε με παρρησία και στεντόρεια:

- Ναι, θα μου άρεσε!

Αυτή είναι η διαφορά μεγάλων-μικρών. Τα παιδιά δεν έχουν μάθει ακόμα τα κοινωνικά πρέπει, τις συμβάσεις, τους καλούς τρόπους. Τους μαθαίνουν σιγά-σιγά. Από τους μεγάλους. Όλα θα τα μάθουν. Πολύ περισσότερο, την υποκρισία και την προσποίηση. Τις δυο βασικές αρχές της επιβίωσης.