Παππούδες κακοποιούν σεξουαλικά τα εγγόνια τους. Γονείς σκοτώνουν τα παιδιά τους. Παιδιά βασανίζουν και ξυλοκοπούν άλλα παιδιά. Σύζυγοι δέρνουν και σκοτώνουν τις συζύγους τους. Πίσω από κλειστές πόρτες. Οικογένειες της διπλανής πόρτας. Οικογένειες ευλογημένες από τον θεό και την Εκκλησία. Και μια κοινωνία που συνήθως πέφτει από τα σύννεφα, με τους γείτονες να λένε στην κάμερα πως δεν είχαν δει και δεν είχαν ακούσει ποτέ τίποτα. Οικογένειες που δεν είχαν δώσει δικαιώματα. Κανονικές οικογένειες. Ο πατέρας, η μητέρα, τα παιδιά. Και στη σκιά ένα όπλο, δυο μελανιές κρυμμένες, ένα τραύμα να στάζει πύον στα κρυφά. Και η βία στο πίσω δωμάτιο να μουγκρίζει.

Η Αγία Ελληνική Οικογένεια. Όπως τη μάθαμε στα εικονογραφημένα βιβλία του σχολείου. Όπως την παραλάβαμε από τους παππούδες μας και οφείλουμε υγιή να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Χωρίς παραλλαγές και χωρίς αλλαγές ρόλων. Ο πατέρας, η μητέρα, τα παιδιά. Και η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα. Και όπου δεν πίπτει λόγος να πίπτει ράβδος. Και η ράβδος η ποιμαντική να πονάει ακόμα πιο πολύ. Σύμφωνα πάντα με τις παραδόσεις και τις ευλογίες του θεού και της Εκκλησίας, που στους κόλπους της δεν χωρά άλλη μορφή αγάπης εκτός από τη δική της. Για τόση αγάπη μιλάμε, η αγάπη των εκπροσώπων του θεού της αγάπης. Μια αγάπη ποτισμένη με μίσος για οτιδήποτε διαφορετικό και με κηρύγματα μίσους να πολεμάνε να μας πείσουν για το μεγαλείο της αγάπης τους για την Αγία Ελληνική Οικογένεια. Κι ας είναι γεμάτη πληγές και τραύματα αυτή η οικογένεια. Και ας αρρωσταίνουν τα παιδιά της. Μακριά από τις αρρώστιες, φωνάζουν με οργή οι κήρυκες που αγαπάνε μονάχα να μισούν.