Μου έλεγε ένας φίλος χθες πως με τις ανά την Ελλάδα κακοποιήσεις και τις δολοφονίες ζώων, όχι μόνο στην Αράχωβα αλλά σε καμία πόλη της χώρας κανονικά δεν πρέπει να πηγαίνει κανένας. Και δεν είχε άδικο, αν αναλογιστεί κανείς τα αποτρόπαια περιστατικά που κάθε τρεις και λίγο καταγράφονται σε διάφορες περιοχές με θύματα αθώα ζώα.

Γιατί αν το καλοσκεφτείς, όχι μόνο η Αράχωβα, αλλά η μισή και βάλε χώρα είναι για μποϊκοτάζ με τα όσα καθημερινά βλέπουμε και διαβάζουμε και το στομάχι μας σφίγγεται από φρίκη. Μόνο που στην περίπτωση της Αράχωβας και του διαδικτυακού κινήματος για μποϊκοτάζ της πόλης κατά τη διάρκεια των γιορτών το πρόβλημα δεν είναι μόνο η άγρια δολοφονία ενός ζώου, αλλά η φημολογούμενη επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος από πολλούς κατοίκους.

Είναι γεγονός πως ένα τουριστικό μποϊκοτάζ σε μια πόλη που ζει από τους επισκέπτες της σίγουρα θα χτυπήσει τα ταμεία δικαίων και αδίκων. Από την άλλη πλευρά όμως ήταν τόσο προκλητικές οι δηλώσεις διαφόρων προσώπων αλλά και φορέων της πόλης, που αντί να κατευνάσουν το κύμα οργής που έχει κατακλύσει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, διόγκωσαν την αγανάκτηση, που αναμενόμενο ήταν πως κάποια στιγμή θα ξεσπούσε πάνω στο σύνολο της πόλης.

Και αυτό το αρνητικό και επιθετικό για την Αράχωβα κλίμα επιχειρεί τώρα, έστω και στο και πέντε, να μεταστρέψει ο δήμαρχος της πόλης που εμφανίστηκε στα κανάλια λέγοντας «δεν μας απασχολεί αν θα έχει κόσμο η Αράχωβα, μας απασχολεί ότι μπορεί να ζει ανάμεσά μας ένας τέτοιος άνθρωπος.

Δεν μπορούμε να αντέξουμε στην ιδέα ότι μπορεί να κυκλοφορεί ανάμεσά μας τέτοιος άνθρωπος». Ας φροντίσουν, λοιπόν, όλοι εκεί στην Αράχωβα να αποδείξουν πως ισχύουν τα λόγια του δημάρχου τους, αλλιώς δύσκολα θα γλιτώσουν την οργή του κόσμου.