Σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ της Καθημερινής, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη προωθεί την εγκατάσταση και χρήση πάνω από 3.000 καμερών για τις ανάγκες της ΕΛ.ΑΣ., από τις οποίες οι 2.000 θα είναι κάμερες που θα φέρουν αστυνομικοί «πρώτης γραμμής» πάνω στη στολή τους, ενώ οι υπόλοιπες θα τοποθετηθούν σε περιπολικά, μηχανές και σε σταθερά σημεία. Αστυνομικοί με κάμερες θα υπάρχουν σε υπηρεσίες όπως η Άμεση Δράση και τα ΜΑΤ και, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, θα έχουν τη δυνατότητα να ενεργοποιούν την εγγραφή όταν αυτοί το κρίνουν αναγκαίο.

Και κάπου εκεί το ρεπορτάζ αρχίζει να θολώνει. Γιατί πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με μια αστυνομία που θα λειτουργεί, όπως πολλοί έσπευσαν να παρομοιάσουν, ως «Μεγάλος Αδελφός» που θα βλέπει και θα επιτηρεί, αλλά με μια αστυνομία που θα έχει στην κατοχή της εικόνα όπου και όποτε τη συμφέρει. Και αυτό είναι το πιο ξεκάθαρο στη συγκεκριμένη είδηση.

Ξεκάθαρο και επικίνδυνο, μιας και οι αστυνομικοί θα μπορούν να ενεργοποιούν τις κάμερες όποτε αυτοί κρίνουν σκόπιμο και αντίστοιχα θα μπορούν να τις έχουν κλειστές όταν επίσης αυτοί θεωρούν πως δεν πρέπει να υπάρχουν εικόνα και αποδείξεις των πράξεών τους.

Για παράδειγμα, θα ήταν ανοιχτές οι κάμερες ή θα καταθέτονταν ως αποδεικτικά στοιχεία τα πλάνα από τις κάμερες που θα έφεραν επάνω τους οι αστυνομικοί που ενεπλάκησαν στην προ ημερών δολοφονία του 17χρονου Χρήστου Μιχαλόπουλου στη Βοιωτία; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουν οι εμπνευστές του σχεδίου, μιας και η μέχρι σήμερα προϊστορία μόνο καθησυχαστική δεν είναι αν θυμηθούμε μια καταγγελία εις βάρος αστυνομικών που κατηγορούνταν για βιασμό εντός αστυνομικού τμήματος την ώρα και τη στιγμή που οι κάμερες όλως τυχαίως δεν λειτουργούσαν.