Η απληστία ήταν πάντα το καύσιμο του καπιταλισμού. Στην ταινία «Wall Street» του 1987, μάλιστα, ο Μάικλ Ντάγκλας την είχε αποκαλέσει «καλή», εξηγώντας με μία μόνο λέξη πώς λειτουργεί το σύστημα. Από τότε έχουν περάσει δεκαετίες και μερικές «δομικές» κρίσεις που κόστισαν δισεκατομμύρια για τους λαούς, αν και επισήμως χάθηκαν σε αίθουσες χρηματιστηρίων ή γυάλινα γραφεία επενδυτικών εταιρειών.

Για την απληστία που μαστίζει την Ευρώπη και στην Ελλάδα αποκτά επιπρόσθετα και τη «βαλκανοανατολίτικη» διάσταση -όπως συμβαίνει συνήθως με όλα τα δεινά που μας έρχονται εισαγόμενα- θα διαβάσετε σε άλλες σελίδες της εφημερίδας. Όμως το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και εξηγεί γιατί μια κυβέρνηση της Αριστεράς βρέθηκε κάποτε αβοήθητη μέσα στον λάκκο των «Ευρωπαίων λεόντων», όταν πίστεψε ότι μπορεί να τα βάλει μαζί τους.

Το παράδειγμα των ημερών είναι ενδεικτικό. Αυτή την εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να δώσει δεκαετή άδεια κυκλοφορίας στην εξαιρετικά αμφιλεγόμενη γλυφοσάτη, ένα ζιζανιοκτόνο για το οποίο το 2015 το Διεθνές Κέντρο Ερευνών για τον Καρκίνο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αποφάνθηκε ότι είναι «πιθανώς καρκινογόνα». Μάλιστα, το 2017 κυκλοφόρησαν τα Monsanto Papers, με βάση τα οποία η ομώνυμη εταιρεία, που στο μεταξύ έχει εξαγοραστεί από τον γερμανικό κολοσσό Bayer, γνώριζε από τη δεκαετία του 1980 πως η γλυφοσάτη πιθανότατα προκαλεί καρκίνο.

Από τότε δόθηκαν πολλές μάχες από οργανώσεις για την απαγόρευσή της. Υπήρξαν αντιπαραθέσεις στο Ευρωκοινοβούλιο. Τώρα η Κομισιόν πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση -ικανοποιώντας τα πλάνα δισεκατομμυρίων της εταιρείας- διευκρινίζοντας ότι η απόφαση δεν είναι δεσμευτική για τις κυβερνήσεις, αφού πολλές έχουν σοβαρές ενστάσεις σχετικώς. Μια πλήρης απαγόρευση θα σήμαινε απώλειες δισεκατομμυρίων για την εταιρεία. Αλλά η απληστία πάντα ήταν καλή, καλύτερη και από τη δημόσια υγεία.