Στις Δημοκρατίες, οι πολιτικοί σχηματισμοί που παίρνουν από το λαό την εντολή να κυβερνήσουν αναλαμβάνουν μία κορυφαία ευθύνη: Να υπηρετήσουν τα συμφέροντά του και να λογοδοτούν σ’ αυτόν, κατά κύριο λόγο μέσα από το Κοινοβούλιο, για κάθε τους πράξη ή παράλειψη.
Οι κυβερνήσεις του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο η πρώτη του 2019 όσο και η δεύτερη του 2023, φαίνεται ωστόσο πως έχουν διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει διαχείριση της λαϊκής ετυμηγορίας. Ο πρωθυπουργός της χώρας δείχνει να πιστεύει ότι η λαϊκή εντολή ισοδυναμεί με μία λευκή επιταγή που του εκχωρεί ένα προκλητικό προνόμιο για το πώς θα κυβερνά. Χωρίς, δηλαδή, να υποχρεούται έως τη λήξη της θητείας του να ελέγχεται και να δίνει εξηγήσεις είτε στην εκλεγμένη αντιπολίτευση είτε στους πολίτες που τον ψήφισαν ή μη.
Η στάση του κ. Μητσοτάκη στη Βουλή και η περιφρόνηση με την οποία απευθύνθηκε στους επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης επικαλούμενος το 41% της εκλογικής δύναμης της Νέας Δημοκρατίας καταδεικνύουν τη βαθύτατη υποκρισία τόσο του ίδιου όσο και των στελεχών του όταν με σκηνοθετημένη λύπη στις εκφράσεις τους διαδηλώνουν τη στενοχώρια τους για το γεγονός πως έχουν μια αδύναμη (εκλογικά) αξιωματική αντιπολίτευση, που στην παρούσα φάση ταλανίζεται στο εσωτερικό της.
Ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο αρνείται να δώσει απαντήσεις για θέματα Δημοκρατίας, δικαίου και διαφάνειας, όπως το σκάνδαλο των υποκλοπών, αλλά συγχρόνως επιχειρεί να πείσει πως η επανάκτηση της εξουσίας από τη Ν.Δ. σήμανε αυτομάτως την ταφή της υπόθεσης των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, στην οποία με βάση όλα τα στοιχεία πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η ίδια η κυβέρνησή του.
Κατά τον πρωθυπουργό, η λαϊκή νομιμοποίηση ξεπλένει βάρη και αμαρτίες και παράλληλα συνιστά εγγύηση για μία νέα τετραετία χωρίς ελέγχους και οχλήσεις από τα «μίζερα» κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ο,τι κι αν πιστεύει όμως ο κ. πρωθυπουργός, οφείλει να γνωρίζει ότι, ασχέτως του πώς αξιολογούν οι πολίτες στις δημοσκοπήσεις τα ζητήματα Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης μπροστά στον όγκο των προβλημάτων της καθημερινότητας, βαθιά μέσα τους γνωρίζουν πως «δεν είναι όλοι ίδιοι».
