Για τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος το τριήμερο της εθνικής επετείου δεν ήταν τόσο «ηλιόλουστο», «φωτεινό» και «περήφανο» όσο ενδεχομένως θα ανέμεναν. Η πλειονότητα των γαλάζιων βουλευτών, κυρίως της περιφέρειας, ήρθε αντιμέτωπη με τα αμείλικτα παράπονα πολιτών που δυσφορούν για την εκτίναξη του κόστους ζωής, την αχαλίνωτη ακρίβεια και την ανεξέλεγκτη αισχροκέρδεια που βιώνουν σε καθημερινή βάση.

Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας μπορεί να τροφοδοτούν προσώρας την αυτοπεποίθηση της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όμως σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν εγγύηση για τη μελλοντική συμπεριφορά των ψηφοφόρων. Η επενδυτική βαθμίδα, για την οποία το Μέγαρο Μαξίμου τόσο επαίρεται, είναι μεν καλοδεχούμενη, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι καταναλώσιμη.

Τα δε υψηλά σταθερά επιτόκια δανεισμού που έχει αποφασίσει η ΕΚΤ -χωρίς να υπάρχει προοπτική άμεσης μείωσής τους, σύμφωνα με την Κριστίν Λαγκάρντ- προκαλούν προβλήματα επιβίωσης σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση να σκύψει στο πρόβλημα και να το αντιμετωπίσει στον πυρήνα του. Όμως το προσχέδιο του κυβερνητικού προϋπολογισμού δείχνει πως αδιαφορεί για τις συνέπειές του, αντιμετωπίζοντας την ακρίβεια όχι ως πραγματικότητα, αλλά ως μια λέξη που απλώς πλανάται στη δημόσια συζήτηση. Κάτι σαν μόδα και μάλιστα εισαγόμενη.

Απαιτούνται λύσεις και παρεμβάσεις -όχι ασφαλώς αποκλειστικά τύπου pass και επιδομάτων- που θα χτυπήσουν την ακρίβεια στη ρίζα. Είναι σαφές ότι το οικονομικό επιτελείο γνωρίζει τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να παρέμβει προς αυτήν την κατεύθυνση. Το θέμα είναι ότι δεν θέλει να το κάνει. Εκτός κι αν αμφιβάλλει ότι έχουμε γίνει προ πολλού υπόδειγμα μπανανίας…