Συγκεκριμένα, η Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού αναφέρει σε ανακοίνωσή της, πως οι πλημμυροπαθείς βρίσκονται υπό καθεστώς φυλάκισης, αφού για να εισέλθουν και να εξέλθουν από τη δομή υποχρεούνται να δίνουν τα στοιχεία τους στους φύλακες ενώ απαγορεύεται η είσοδος σε ΜΜΕ, αλληλέγγυους/ες καθώς και σε φίλους/ες και συγγενείς των πλημμυροπαθών.
Σημειώνει επίσης πως οι πρόσφυγες που διέμεναν στην εν λόγω δομή “διώχθηκαν κακήν κακώς”, τονίζοντας πως το αίτημα για αξιοπρεπή διαμονή των πληγέντων σε ξενοδοχεία της πόλης είναι αυτονόητο.
Σημειώνεται πως οι πρόσφυγες που διέμεναν στη δομή μεταφέρθηκαν στις 11 Σεπτεμβρίου, 6μέρες μετά το ξέσπασμα της κακοκαιρίας Daniel, σε δομές του Βόλου (150 πρόσφυγες) και των Θερμοπυλών (300 πρόσφυγες). Πρόκειται για δύο δομές που ήταν κλειστές και επαναλειτούργησαν προκειμένου να φιλοξενήσουν τους πρόσφυγες από το Κουτσόχερο, χωρίς, ωστόσο, να γνωρίζουμε αν έγιναν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να θεωρούνται και πάλι “κατοικήσιμες”.
Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στη Ριτσώνα, στο Κλειδί Σερρών και στα Κατσικά Ιωαννίνων.
Τι καταγγέλλουν εργαζόμενοι της δομής
Η διαχείριση της φιλοξενίας των πλημμυροπαθών στην προσφυγική δομή στο Κουτσόχερο φαίνεται πως έχει αντίκτυπο και στους 13 εργαζόμενους της δομής, κάποιοι από τους οποίους έχουν επίσης πληγεί από τις καταστροφικές πλημμύρες.
Σύμφωνα με την ΕΡΤ, πρόκειται για ιατρονοσηλευτικό προσωπικό της δομής, οι οποίοι τώρα υποχρεώνονται, μετά την μεταφορά των προσφύγων να εργαστούν rotation στις Θερμοπύλες και στο Βόλο. Οι συγκεκριμένοι 13 εργαζόμενοι διαμένουν στη Λάρισα, στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα.
Οι ίδιοι τονίζουν ότι δεν έχουν λάβει εντολή κίνησης και καλούνται με δικά τους μέσα και δική τους επιβάρυνση να μετακινηθούν για να εργαστούν είτε στο Βόλο, είτε στις Θερμοπύλες, χωρίς σχετική σύμβαση και με την οργανική τους θέση να αφορά στην προσφυγική δομή στο Κουτσόχερο.
Για όλα τα παραπάνω κάποιοι εξ αυτών ειδοποιήθηκαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, χωρίς κάποιο επίσημο έγγραφο. Μάλιστα, κάποιοι από τους εργαζόμενους ενημερώθηκαν τηλεφωνικά προκειμένου να στείλουν βεβαιώσεις ότι τα σχολεία στις περιοχές που διαμένουν είναι κλειστά, ώστε να μπορέσουν να λάβουν άδεια ειδικού σκοπού.
Ολόκληρη η ανακοίνωση της Λέσχης Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού:
Πλημμυροπαθείς Δήμου Φαρκαδόνας: και πνιγμένοι και “φυλακισμένοι” – Όταν η ζωή σου απαξιώνεται δεν έχει σημασία αν είσαι Έλληνας, πρόσφυγας ή μετανάστης!
Περίπου 80 πλημμυροπαθείς του Δήμου Φαρκαδόνας, παρά τις αντιδράσεις τους, μεταφέρθηκαν στην κλειστή προσφυγική δομή του Κουτσόχερου, όπου μέχρι πρόσφατα διέμεναν πρόσφυγες (οι οποίοι διώχθηκαν κακήν κακώς για να στεγαστούν οι πλημμυροπαθείς).
Κλειστή δομή σημαίνει ότι, όπως οι πρόσφυγες έτσι και οι πλημμυροπαθείς, αντιμετωπίζουν τις ίδιες απαράδεκτες συνθήκες, συνθήκες φυλάκισής τους. Δηλαδή, οι «φιλοξενούμενοι» για να βγουν ή να μπουν πρέπει να δίνουν τα στοιχεία τους στους φύλακες στην πύλη, ενώ απαγορεύεται η είσοδος σε φίλους, συγγενείς, αλληλέγγυους και ΜΜΕ, παρά μόνο αν έχουν άδεια από το … Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής!
Η μετεγκατάστασή των πλημμυροπαθών έγινε εκβιαστικά: ή μένετε στις σκηνές στο Γριζάνο ή πάτε σε κοντέινερ στο Κουτσόχερο. Ούτε λόγος οι άνθρωποι που έχασαν τα πάντα να έχουν έναν αξιοπρεπή τόπο διαμονής! Έτσι δρομολογείται η γενικότερη επιδίωξη των Δήμων «μας», που είναι η εκκένωση των ξενοδοχείων του νομού, στα οποία διαμένουν πλημμυροπαθείς από χωριά του νομού, και η μετεγκατάστασή τους συνολικά στο Κουτσόχερο.
Οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, οι πυρκαγιές στον Έβρο, οι δολοφονίες στην Πύλο, το έγκλημα στα Τέμπη, καταδεικνύουν ότι θύματα είναι πάντα οι αδύναμοι: πρόσφυγες, παιδιά, φτωχοί αγρότες και εργάτες.
Αυτονόητο είναι, λοιπόν, το αίτημα να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής διαμονή των πληγέντων σε ξενοδοχεία της πόλης και η πλήρης και άμεση αποζημίωσή τους για όσα έχασαν. Αυτονόητο είναι και το αίτημα να αποκτήσουν χαρτιά, δικαιώματα και αξιοπρεπή διαβίωση μέσα στις πόλεις, όλοι οι πρόσφυγες.
Γιατί εύκολα γίνεσαι ξεριζωμένος και πρόσφυγας από τη μία μέρα στην άλλη. Γιατί μόνο με αλληλεγγύη, συλλογική δράση και απορρίπτοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό είναι δυνατή η διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής. Γιατί κανένας δε θα σωθεί μόνος του παρακαλώντας τους δολοφόνους του”.
