to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η δυστυχία της διακοπτόμενης μνήμης

Συναντηθήκαμε σε ένα ουζερί -μεζεδοπωλείο. Τον είχα συναντήσει πολλές φορές. Για μένα πάντα ήταν ο «Γιώργος ο διανοούμενος». Πολύ διαβασμένο παιδί. Παιδί, δηλαδή γύρω στα πενήντα. Κάθε φορά, είναι πάντα μια καινούργια φορά. Ο ήλιος είναι κάθε μέρα διαφορετικός, όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος. Αυτή τη φορά, στο ουζερί, μαθαίνω ότι γνωριζόμαστε δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Σε κάποιο σεμινάρια που είχε διοργανώ-σει το ΑΠΕ [Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων] κάπου στη δεκαετία του 1990. Έπαθα πλάκα. Το είχα διαγράψει από το νου.


Ε, και θυμήθηκα ένα ανέκδοτο.

Πάει κάποιος στο σουπερμάρκετ και ζητάει:

- Ένα κιλό Αλτσχάιμερ παρακαλώ.

- Δεν έχουμε τέτοιο τυρί κύριε.

- Δεν έχετε; Αδύνατο! Παντού υπάρχει το τυρί Αλτσχάιμερ.

- Όχι κύριε, εμείς δεν το έχουμε.

- Μα δεν γίνεται αυτό! Τον διευθυντή και γρήγορα.

Έρχεται ο διευθυντής του σουπερμάρκετ.

- Είναι δυνατόν να μην έχετε τυρί Αλτσχάιμερ;

- Δεν έχουμε κύριε. Δεν έχουμε τέτοιο τυρί.

- Ε, καλά. Εδώ μέσα όλοι πάσχετε από Έμενταλ!

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)