Η εκλογή περιφερειακών και δημοτικών συμβουλίων το 2019, με το σύστημα της απλής αναλογικής δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε για μια νέα κουλτούρα συναινέσεων και συνεργασιών στο αυτοδιοικητικό επίπεδο σε προγραμματική βάση, που θα ακύρωνε πρακτικές “αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση”, συνοδευόμενες και με ακραίες κομματικοποιήσεις εκτός τόπου και χρόνου.
Εκτιμώ ότι ούτε δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ συνέβαλαν στην απαιτούμενη νέα κουλτούρα, επιλέγοντας τον εύκολο δρόμο του “όχι σε όλα” έναντι των δημοτικών διοικήσεων για να μην κατηγορηθούν ότι δεν κάνουν δυναμική αντιπολίτευση, κατηγορία που και ο ίδιος είχα αντιμετωπίσει ως επικεφαλής παράταξης την περίοδο 1999-2002, όταν είχα απέναντί μου τον υποστηριζόμενο από το ΚΚΕ δήμαρχο Βύρωνα Ν. Ρογκάκο, τοπικό επιχειρηματία. Αν και μερίδα του τότε ΣΥΝ προτιμούσε την μετωπική σύγκρουση εν μέρει με προσωπικά κίνητρα, ο ίδιος είχα επιλέξει την συμβολή μας στις εργασίες της τοπικής “Βουλής” με θετικές παρεμβάσεις και προτάσεις προς τη διοίκηση, τακτική που απέδωσε σε μεγάλο βαθμό. Έτσι, έφερνα σε δύσκολη θέση και την παράταξη της πλειοψηφίας, που δεν ήταν συμπαγής, ούτε ο δήμαρχος είχε την εν λευκώ έγκριση του ΚΚΕ για όλες τις κινήσεις του.
Με μακρά θητεία στο κίνημα ειρήνης, κατ΄εξοχήν ενωτικό, παρεμβατικό και διεκδικητικό, δεν μπορούσα να ανεχθώ τον αρνητισμό, έχοντας δηλώσει εξ αρχής ότι “δεν μηδενίζουμε το έργο κανενός”, καθώς εξ αντικειμένου δεν υπάρχει δήμαρχος που να μην αφήνει πίσω του έργο, να είναι καταστροφικός, εξαιρουμένων ζητημάτων κακής διαχείρισης, υπερχρέωσης και αναξιοποίητων δυνατοτήτων, στην τότε περίπτωση του Βύρωνα λόγω στείρου αντιευρωπαϊσμού.
Εννοείται ότι εκ μέρους μας δεν υπήρξε ανοχή σε επιλογές του δημάρχου, μακριά από τις κοινωνικές ευαισθησίες της Αριστεράς, όπως για τα εργασιακά δικαιώματα, την ισότητα των φύλων και την οικολογική προστασία.
Στο πνεύμα αυτό, εισηγήθηκα από κοινού με την δημοτική σύμβουλο της παράταξής μου ηθοποιό Βάσια Τριφύλλη, πρόγραμμα δράσης του Δήμου Βύρωνα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, στο οποίο είχε εγκριθεί ομόφωνα με την υποστήριξη και της διοικούσας παράταξης, σε μια περίοδο που και στην Ευρώπη γίνονταν διεθνείς πορείες κατά της ανεργίας.
Μεταγενέστερα, όταν μαινόταν ο πόλεμος του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας (από τον Μάρτη 1999 μέχρι τον Ιούνιο) και ο ΣΥΝ επρόκειτο να κάνει με ευθύνη μου αποστολή ειρήνης και αλληλεγγύης στο βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι, δεν δίστασα να ζητήσω από τον δήμαρχο να μεταφέρω μήνυμα και του δημοτικού συμβουλίου Βύρωνα, κατ΄επέκταση και δικό του, κάτι στο οποίο και συναίνεσε, παρότι επρόκειτο για κομματική αποστολή.
Επειδή δε οι επιλογές μας οφείλουν να έχουν συνέχεια, όταν επιστρέψαμε κατέθεσα πρόταση στο δημοτικό συμβούλιο για αδελφοποίηση του Βύρωνα με το μαρτυρικό Αλέξινατς της Σερβίας, πόλη που είχε ισοπεδωθεί από τις ΝΑΤΟϊκές βόμβες. Πρόταση που επίσης δέχθηκε η πλειοψηφία, η δε αντιπολίτευση παρέστη σύσσωμη στην επίδοση του σχετικού ψηφίσματος στην Πρεσβεία της Γιουγκοσλαβίας (υπήρχε ακόμα ως Ένωση Σερβίας – Μαυροβουνίου), χωρίς αναστολές του τύπου “θα την καρπωθεί ο Ρογκάκος”.
Σημαντικότερο όλων, κατά τη γνώμη μου, ότι ο Δήμος Βύρωνα εκπροσωπήθηκε το 2002 με αντιπροσωπεία, αποτελούμενη από τον υπογράφοντα και την δημοτική σύμβουλο της πλειοψηφίας Δήμητρα Ζουρνατζή-Πέκκα, σε προπαρασκευαστική συνάντηση στη Θεσσαλονίκη για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, το οποίο το ΚΚΕ δεν υποστήριζε.
Λέω, λοιπόν, καταλήγοντας προς υποψηφίους Δημάρχους, υποστηριζόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να μην θεωρήσουν μόνο η ανάδειξή τους στο εν λόγω αξίωμα έχει σημασία και να επιδιώξουν έστω και ελάχιστη εκπροσώπηση στο δημοτικό συμβούλιο γιατί και από το βήμα αυτό μπορούν να κάνουν έργο.
*Ο Πάνος Τριγάζης είναι δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα και εκ νέου υποψήφιος με την παράταξη Κατωπόδη
