Είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι τη χώρα σήμερα κυβερνά η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Τόσο ο απολογισμός της πρώτης τετραετίας της κυβέρνησης, όσο και η όλη πορεία των εκλογών, αλλά και οι πρώτες προγραμματικές κυβερνητικές δηλώσεις αποδεικνύουν εμφατικά ότι αυτός που πραγματικά κυβερνά τη χώρα, πίσω από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι το πολιτικοοικονομικό και μιντιακό κατεστημένο.
Χάριν του οποίου η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Είναι προφανές ότι δεν υπηρετούν τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, τη μεσαία και χαμηλή δηλαδή οικονομικά τάξη, οι συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Δεν ωφελήθηκαν, άλλωστε, οι πολίτες από τα ψέματα του ίδιου του πρωθυπουργού ότι δήθεν δεν γνώριζε μελέτη που να τεκμηριώνει την αιτιώδη σχέση μεταξύ επένδυσης σε νέες ΜΕΘ και επιβίωσης των πασχόντων από Covid19.
Αφού το αποτέλεσμα αυτής της υποκριτικής στάσης, οδήγησε τη χώρα να είναι πρώτη σε θανάτους ανά πληθυσμό στην Ευρώπη από την πανδημία και δεύτερη σε ολόκληρο τον κόσμο, ευνοώντας συγχρόνως τα κυβερνητικά σχέδια για ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ.
Όπως προφανές είναι ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν αντιμετώπισε την ακρίβεια προς όφελος των πολιτών, αλλά προς όφελος των λίγων μεγάλων επιχειρήσεων ενέργειας και των διυλιστηρίων, ήταν και πάλι η Ελλάδα. Ενώ όλες οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετώπισαν την ακρίβεια επανακρατικοποιώντας τις δικές τους ΔΕΗ προκειμένου να επιβάλουν πλαφόν στις ανατιμήσεις, αλλά και μειώνοντας τους έμμεσους φόρους και φορολογώντας τα υπερκέρδη των κερδοσκόπων της ενεργειακής κρίσης, η Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη επέλεξε να περιμένει την… αυτορρύθμιση της ενεργειακής αγοράς.
Μιας αγοράς την οποία εντωμεταξύ ρύθμιζαν τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι σε όλη τη διάρκεια του 2022 η πιο ακριβή χώρα στις τιμές του ρεύματος και της βενζίνης.
Προφανές είναι επίσης ποιον ευνοεί και ποιους εκμεταλλεύεται η οικονομική πολιτική που από την πρώτη κιόλας μέρα ανακοίνωσε η… νέα κυβέρνηση. Σύμφωνα με την οποία τα υπερκέρδη της ολιγαρχίας θα παραμείνουν αφορολόγητα και τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από την επιπλέον φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών. Που για τις ανάγκες της εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου έγιναν ξαφνικά από ιερές αγελάδες που ήταν προεκλογικά, δυνάμει φοροφυγάδες.
Διαπλοκή των εξουσιών βέβαια δε σημαίνει μονόπλευρη μόνο υποστήριξη, από πλευράς κυβέρνησης, κάποιας συγκεκριμένης ομάδας συμφερόντων. Διαπλοκή σημαίνει και το αντίστροφο. Διαπλοκή δηλαδή είναι η ανταπόδοση, από πλευράς συμφερόντων, της εύνοιας που η κυβέρνηση τους παρέχει αφειδώς.
Σε αυτό λοιπόν το πνεύμα, δεν ήταν τυχαίος ούτε ο προπαγανδιστικός ρόλος επί τέσσερα χρόνια των ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ούτε η συνεχής εχθρότητα εναντίον του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, με συστηματική προσπάθεια δολοφονίας του χαρακτήρα του ίδιου του Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάθε ευκαιρία.
Κορυφαίο παράδειγμα της υποστήριξης που τα ΜΜΕ παρείχαν στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη προεκλογικά ήταν η επιτυχής, εκ του αποτελέσματος, προσπάθεια να μη γίνει γνωστό το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Δεν υπάρχει προηγούμενο σε αυτό που συνέβη με τις αιτιάσεις για κοστολόγηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Είναι πρωτοφανές να αποκρύπτεται το κυβερνητικό πρόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επειδή υιοθετείται από τα ΜΜΕ η κυβερνητική προπαγάνδα ότι δήθεν δεν είναι κοστολογημένο ή ότι δήθεν υποκοστολογείται.
Δεν έχει ξανασυμβεί σύσσωμα τα υποτιθέμενα ανεξάρτητα ΜΜΕ να αναμεταδίδουν καθημερινά, καθ’ υπόδειξη της κυβερνητικής προπαγάνδας, τις υπερβολικές και κατά το δοκούν εκτιμήσεις για εκτίναξη στα ύψη του κόστους του προγράμματος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όπως δεν υπάρχει προηγούμενο να εκτρέπεται εντέχνως η συζήτηση στα ΜΜΕ σε εθνικά ζητήματα, τα οποία να γίνονται προεκλογικά αντικείμενο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης.
Με μόνο σκοπό να μη συζητηθούν δημόσια τα κυβερνητικά προγράμματα. Για να μπορούν στη συνέχεια τα ίδια ΜΜΕ να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ότι δεν έχει πρόγραμμα και ότι αναλώθηκε προεκλογικά σε μια μονοθεματική και στείρα αντιπολίτευση.
Ούτε, βέβαια, υπάρχει προηγούμενο κυβερνητικού κόμματος να αποκαλεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «εθνική εξαίρεση», με μόνο σκοπό να μη γίνει σε βάθος αντιπαράθεση των κυβερνητικών προγραμμάτων. Τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και ο Αλέξης Τσίπρας απέδειξαν στην πράξη τα πατριωτικά τους αισθήματα όσο βρίσκονταν στην κυβέρνηση.
Αυτή η ενορχηστρωμένη, από πλευράς συστημικών ΜΜΕ, ανηλεής επίθεση στη μια πλευρά και η άνευ όρων υποστήριξη της άλλης, ακόμη και με μέσα μη συμβατικά, όπως η επιστράτευση εθνικών ζητημάτων με χτυπήματα κάτω από τη μέση, αποδεικνύουν ότι τα ευνοημένα συμφέροντα της τετραετίας επέστρεψαν με τον καλύτερο τρόπο στην κυβέρνηση την υποστήριξη, ταυτιζόμενα μαζί της προεκλογικά.
Αυτή η υπερσυγκέντρωση πλούτου, επικοινωνιακής ισχύος και εξουσίας σε ένα κόμμα και σε έναν πολιτικό αρχηγό είναι το πραγματικό και μεγάλο πρόβλημα της σημερινής εποχής.
Γιατί αυτή η διαπλοκή των εξουσιών μεταξύ πολιτικού, οικονομικού και μιντιακού κατεστημένου είναι ένα βαθύ και ουσιαστικό πρόβλημα Δημοκρατίας.
Οι συνέπειες του οποίου φαίνονται με την ταλάντωση του πολιτικού εκκρεμούς στα δεξιά και με την είσοδο στη Βουλή τριών ακροδεξιών κομμάτων, εκ των οποίων το ένα θεοκρατικού και το άλλο εθνικιστικού και ναζιστικού τύπου.
Όλα τα άλλα, από το μέγα και συγκεκαλυμένο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, μέχρι τη συγκάλυψη των ευθυνών για το δυστύχημα στα Τέμπη, την εγκληματική πολιτική των επαναπροωθήσεων των προσφύγων στο Αιγαίο και την κατάρρευση της χώρας στις διεθνείς λίστες της ελευθεροτυπίας και του πλουραλισμού, δεν είναι παρά παράπλευρες απώλειες αυτής της πρωτοφανούς διαπλοκής των εξουσιών.
Οι πρόσφατες ειδήσεις, άλλωστε, για την εξαγορά μεγάλων τεχνικών εταιρειών και επικοινωνιακών ομίλων από πρόσωπα που βρίσκονται στο στενό περιβάλλον του κ. Μητσοτάκη, ενισχύουν την άποψη για την επικίνδυνη για τη Δημοκρατία συγκέντρωση εξουσιών και πλούτου σε ένα πρόσωπο.
Αυτή η πρωτοφανής διαπλοκή των εξουσιών, όπως και η χαρακτηριστική απουσία θεσμικών αντίβαρων που θα μπορούσαν να ισορροπήσουν την κατάσταση, είναι που νίκησε τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ένας ιδιαίτερα χαρισματικός και νέος ακόμη πολιτικός, ο οποίος αν μη τι άλλο πέτυχε τον μεγάλο στόχο της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια και της ρύθμισης του χρέους. Και είναι ο μόνος πρωθυπουργός στη σύγχρονη πολιτική ιστορία που όχι μόνο δεν άφησε καμένη γη, αλλά γέμισε τα ταμεία με 37 δις ευρώ για την επόμενη κυβέρνηση.
Λύγισε όμως κάτω από το βάρος αυτής της ασύμμετρης πολιτικοοικονομικής και μιντιακής συμμαχίας.
Αισθανόμενος και αντιλαμβανόμενος την απεριόριστη ισχύ που προσδίδει η υπερσυγκέντρωση εξουσιών και πλούτου αποφάσισε να θυσιαστεί ο ίδιος, που ήταν το επίκεντρο της ανελέητης επίθεσης, προκειμένου να εκτονωθεί το πολιτικό κλίμα.
Η δημοκρατική, πάντως, εξομάλυνση, όσο οι υπόλοιπες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις δεν αντιδρούν, όσο ο τύπος συγκαλύπτει και όσο οι διανοούμενοι σιωπούν, δεν θα έρθει ως αποτέλεσμα μόνο της θυσίας του Αλέξη Τσίπρα…
*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής και πρώην Πρύτανης ΑΠΘ, Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
