H ανάρτηση από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς:
Συμπληρώθηκαν σήμερα 15 χρόνια από τον θάνατο του Άγγελου Ελεφάντη.
Τον θυμόμαστε με τα λόγια που έγραψε ο τότε πρόεδρος του ΙΝΠ, Αριστείδης Μπαλτάς, ως πρόλογο στη συλλογή κειμένων που δημοσιεύσαμε μετά το θάνατό του με τίτλο "Για τον Άγγελο":
"Κάποιες φορές η αίσθηση της απουσίας οργανώνει τον εσωτερικό χρόνο. Και όταν ο εξωτερικός χρόνος είναι πυκνός, τα συμβάντα και οι εξελίξεις που σηματοδοτούν την πυκνότητα χρωματίζονται ανεξίτηλα από την αίσθηση της απουσίας. Πέντε χρόνια χωρίς τον Άγγελο Ελεφάντη. Πέντε χρόνια ιδιαίτερα πυκνά. Πυκνά από συμβάντα και εξελίξεις που κανένας και καμιά δεν μπορούσε καν να μυριστεί τον μακρινό Μάη του 2008. Ο Άγγελος πέθανε στις 29 Μαϊου του 2008. Και από τότε, μπροστά σε τούτη ή εκείνη την «αδιανόητη» εξέλιξη, μπροστά σε αυτό ή το άλλο εντελώς απροσδόκητο συμβάν πολλοί και πολλές αναρωτιόμαστε σιωπηλά, κάποιες φορές και φωναχτά συζητώντας μεταξύ μας: τι θα έλεγε ο Άγγελος σήμερα; Πώς θα φώτιζε όσα συμβαίνουν; Πώς θα ξεκαθάριζε το τοπίο με εκείνη την απαράμιλλη καθαρότητα σκέψης και λόγου; Πώς θα προσανατόλιζε τους τρόπους που σκεφτόμαστε και τους τρόπους που αντιδρούμε;
Δεν μας αρέσουν τα τυπικά μνημόσυνα και οι ανάλογες τελετές. Δεν μας αρέσει να διεκδικούμε κληρονομιές. Δεν μας αρέσει να μιλάμε για χρέος χωρίς χαρά, για οφειλή χωρίς ωφέλεια, για πόνο χωρίς πράξη, για μνήμη χωρίς μέλλον. Ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια κάνουμε πολύ συχνά το δικό μας ιδιωτικό μνημόσυνο για τον Άγγελο. Δηλαδή τον θυμόμαστε σχεδόν κάθε μέρα. Για εκείνα που μας έμαθε για τη χώρα μας και την ιστορία της, για την εποχή μας, για τους εαυτούς μας. Για εκείνα που ακόμα μας βοηθούν, και μάλιστα καθοριστικά, να καταλάβουμε το από πού ερχόμαστε και το κατά πού τραβάμε. Τον θυμόμαστε με αγάπη, με οικειότητα, με χαμόγελο, με περιέργεια για το τι θα έβρισκε να πει, κάποτε με λίγο δέος. Τον θυμόμαστε όπως νομίζουμε ότι ήταν. Τον θυμόμαστε σαν να ήταν ακόμη εδώ ανάμεσά μας. Τον θυμόμαστε γιατί μας λείπει."
Ο Άγγελος Ελεφάντης, εκτός της σφραγίδας που άφησε στην ελληνική Αριστερά, εκτός της τεράστιας παρακαταθήκης του "Πολίτη", υπήρξε πολύτιμος συνοδοιπόρος μας στο Ινστιτούτο. Από τη δεκαετία του 1990 μέχρι και το τέλος της ζωής του, μιλώντας για τον μαρξισμό, για την επικαιρότητα του Πουλαντζά, προτρέποντάς μας "να διαβάζουμε τον Αλτουσέρ", αναδεικνύοντας πλευρές της ιστορίας του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, δίνοντας μάχες απέναντι στον ιστορικό αναθεωρητισμό.
Ένα μικρό μόνο δείγμα του πώς τον θυμούνται οι φίλες και οι φίλοι, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοί του και όσες και όσοι τον συνάντησαν και πορεύτηκαν μαζί του, μπορείτε να βρείτε στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε για τα πέντε χρόνια από το θάνατό του: https://vimeo.com/78516065?share=copy
