Γίνεται πολύ μεγάλη συζήτηση για τον Ανδρουλάκη και τη στάση που θα τηρήσει μετά τις εκλογές με απλή αναλογική και παρατηρούμε τη λυσσαλέα επίθεση που δέχεται από το μπλοκ Μητσοτάκη στη Ν.Δ. λόγω της ρητής αντίρρησης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. σε κυβέρνηση με επικεφαλής τον σημερινό πρωθυπουργό. Η θέση Ανδρουλάκη αφήνει τον Μητσοτάκη κυριολεκτικά αιωρούμενο, καθώς μόνη πλέον προοπτική είναι η αυτοδυναμία, την οποία δεν βλέπει ούτε με το κιάλι.

Δεν ισχύει το ίδιο και με τον Τσίπρα, καθώς η θέση Ανδρουλάκη να βρεθεί η Ν.Δ. στην αντιπολίτευση και ότι στοχεύει σε μια κυβέρνηση «σοσιαλδημοκρατική» περνάει αναγκαστικά μέσα από συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την έννοια ότι με τη Ν.Δ. δεν μπαίνει θέμα κυβέρνησης με αριστερό πρόσημο. Μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι το πιο φυσιολογικό με βάση τις αναφορές Ανδρουλάκη, η οποία μπορεί να γίνει με τους πάγιους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, ότι δηλαδή ο επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος ενός συνεργατικού σχήματος είναι θεμιτό να έχει και τη θέση του πρωθυπουργού.

Αυτά όμως όλα αφορούν την επομένη των εκλογών και τα ποσοστά τα οποία θα συγκεντρώσουν τα κόμματα. Δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αναδειχθεί πρώτο κόμμα και όχι να παρακολουθεί την προϊούσα κατάρρευση Μητσοτάκη. Και για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να πείσει τον κόσμο ότι οι ακρογωνιαίοι λίθοι του προγράμματός του αποτελούν την απάντηση στα προβλήματα: Η δημόσια συστημική τράπεζα και η κατάργηση του Πτωχευτικού Μητσοτάκη για να σωθούν τα σπίτια, η δημόσια ΔΕΗ για να ελεγχθούν οι τιμές του ρεύματος, η επαναφορά των επικουρικών συντάξεων στο δημόσιο καθεστώς, η κατάργηση του επ’ αμοιβή απογευματινού ΕΣΥ και η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος με γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό. Η δημιουργία ενός ισχυρού κράτους για τις δύσκολες μέρες που έρχονται. Αν πείσει γι’ αυτά, ακόμα και αυτοδυναμία χτυπάει…