to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας

Είμαστε και κάποιοι που δεν πιστεύουμε ότι το πρόβλημα λύνεται με φράχτες. Μπορεί σε μερικούς να φαίνεται περίεργο, αλλά -πιστέψτε με- δεν είναι καθόλου


Τέσσερα παιδιά και μια 20χρονη. Αυτός ήταν ο τραγικός απολογισμός ακόμα μίας τραγωδίας στα νερά του Αιγαίου, στη Λέρο, με θύματα πρόσφυγες και μετανάστες. Και δυστυχώς δεν είναι προπαγάνδα φιλοερντογανικών μηχανισμών, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κανενός. Είναι η πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που έχει μπολιαστεί βαθιά στην καθημερινότητά μας.


Φανταστείτε μόνο πόσοι μπορεί να είχαν χαθεί αν δεν έκαναν ηρωική προσπάθεια οι παιδίατροι του Νοσοκομείου Λέρου. Τα ονόματά τους: Νικήτας Ταχλιαμπούρης και Ευαγγελία Βουγιουκλάκη. Δεν είναι κακό να δίνουμε συγχαρητήρια καμιά φορά. Ειδικά αν αναλογιστούμε τις συνθήκες στις οποίες δουλεύουν. Οι δύο παιδίατροι πλαισιώνονται από έναν αναισθησιολόγο και κάποιους νοσηλευτές και νοσηλεύτριες. Εντατικολόγος δεν υπάρχει. Με μεγάλες ελλείψεις, το υγειονομικό προσωπικό κατάφερε να σώσει όσες ανθρώπινες ζωές μπορούσε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μπράβο τους, πραγματικά.

Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχει μία ολόκληρη κουβέντα που πρέπει να γίνει κάποια στιγμή και αυτή αφορά γενικά το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα στη Μεσόγειο. Δεν γίνεται όποιος τοποθετείται υπέρ των ανθρώπινων ζωών να χαρακτηρίζεται «προπαγανδιστής του Ερντογάν». Δηλαδή δεν υπάρχει η μεσαία άποψη; Ή με τους μετανάστες και τον Ερντογάν ή όχι; Ε, λοιπόν, είμαστε και κάποιοι που δεν συμφωνούμε ούτε με τον Μητσοτάκη ούτε με τον Ερντογάν. Είμαστε και κάποιοι που δεν πιστεύουμε ότι το πρόβλημα λύνεται με φράχτες. Μπορεί σε μερικούς να φαίνεται περίεργο, αλλά -πιστέψτε με- δεν είναι καθόλου.

Λίγη ανθρωπιά και αλληλεγγύη θέλει. Το «λίγη» είναι σχήμα λόγου, δεν υπάρχει ολίγον έγκυος. Δεν γίνεται να είσαι αλληλέγγυος στους Έλληνες και όχι στους υπόλοιπους.

Μα, πάνω απ’ όλα, δεν γίνεται αυτά τα ναυάγια να τα θεωρούμε κανονικότητα. «Έγινε η απώλεια συνήθειά μας» τραγουδούσαν κάποτε τα Διάφανα Κρίνα, αλλά όσο ωραίο τραγούδι και να είναι, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει να αποτυπώνεται σε ανθρώπινες απώλειες.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)