to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Προκόπης Παυλόπουλος: Τα Γλυπτά ανήκουν στον Παρθενώνα

Εμμένει ο Παυλόπουλος στις εθνικές θέσεις, έτσι όπως τις κατέθεσε σε δύο ομιλίες του το 2019 και το 2020


«Πριν απ’ όλα είναι παγκοσμίως αποδεκτό ότι τα Γλυπτά αυτά ανήκουν, δικαιωματικώς και πολιτισμικώς, στον Παρθενώνα και στα μνημεία του. Και τούτο διότι χωρίς τα Γλυπτά αυτά ο Παρθενώνας, βαριά λαβωμένος από μιαν ιερόσυλη πράξη βανδαλισμού και λεηλασίας, που καλύπτεται εδώ και πάνω από δύο αιώνες από τη λεοντή μιας δήθεν “αρχαιολατρίας”, η οποία πλήττει ευθέως την Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά, δεν μπορεί να συμβολίσει και, επέκεινα, να εκπέμψει προς την ανθρωπότητα το αιώνιο, αειθαλές και μοναδικό πολιτισμικό μήνυμα που του αναλογεί». Με τα λόγια αυτά, μεταξύ άλλων, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στις 15 Απριλίου του 2019 χαιρέτισε την έναρξη της διεθνούς ημερίδας με θέμα «Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα», που είχαν διοργανώσει η Προεδρία της Δημοκρατίας και το υπουργείο Πολιτισμού. Μερικούς μήνες αργότερα, στις 20 Ιανουαρίου 2020, στην εναρκτήρια πανηγυρική συνεδρίαση της Πανελλήνιας Επιτροπής Διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα, που διοργάνωσε η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, υπογράμμιζε ότι «κατά κοινή πλέον ομολογία ο Παρθενώνας συμβολίζει, με ανεπανάληπτο μάλιστα τρόπο, την αφετηρία και την κοιτίδα τού εν γένει δυτικού πολιτισμού, συγκεκριμένα δε την αφετηρία και την κοιτίδα τόσο των πνευματικών μας καταβολών όσο και των θεσμικών πυλώνων της Δημοκρατίας μας». Στις δύο αυτές ομιλίες ο πρ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας συμπύκνωνε τις εθνικές θέσεις για την επανένωση των Γλυπτών, τεκμηριώνοντας το δίκαιο αίτημα της επανένωσης, υπενθυμίζοντας διαρκώς τον ιδιαίτερης σημασίας οικουμενικό συμβολισμό του μνημείου.

Σε επικοινωνία μας μαζί του, με αφορμή την επανάκαμψη του ζητήματος της επανένωσης των Γλυπτών και των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με το Βρετανικό Μουσείο, ο Προκόπης Παυλόπουλος επαναβεβαίωσε ότι εμμένει στις εθνικές θέσεις, έτσι όπως τις κατέθεσε στις δύο ομιλίες του. Εξάλλου, σε όλη τη διάρκεια της θητείας του ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε αναγάγει σε ζήτημα αιχμής την επανένωση των Γλυπτών, θυμίζοντας σε κάθε περίσταση ότι «η αιτία για την οποία αγωνιζόμαστε είναι θεσμικώς δίκαιη και ηθικώς επιβεβλημένη, στο όνομα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς», όπως κατέληξε η ομιλία του στη συνεδρίαση της Πανελλήνιας Επιτροπής Διεκδίκησης.

Ιστορική αναδρομή

Σταχυολογώντας τις δύο αυτές ομιλίες, συναντούμε και την εμπεριστατωμένη ιστορική αναδρομή του αιτήματος της διεκδίκησης, μιας αναδρομής που παραθέτει επακριβώς τον ενδεδειγμένο τρόπο που ακολούθησε έως τώρα η χώρα από το 1842, που «άρχισε να διεκδικεί με κάθε νόμιμο και πολιτισμένο μέσο την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, με πρώτο σταθμό την εναντίον τού Έλγιν καταγγελία τού τότε γραμματέα της “εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας Αλεξάνδρου Ραγκαβή”». Χωρίς να ξεχνάει την καταλυτική συμβολή της Μελίνας Μερκούρη στην υπόθεση, σημείωνε από το βήμα του Μουσείου Ακρόπολης στη διεθνή ημερίδα για την επανένωση: «Η κρίσιμη καμπή της διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα από την Ελλάδα ήλθε το 1984, με “ψυχή” την “οραματική” αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, υπό την ιδιότητά της ως υπουργού Πολιτισμού». Και επισήμαινε στη συνέχεια ένα προς ένα τα θεσμικά βήματα που έγιναν από ελληνικής πλευράς και συνθέτουν έκτοτε την πάγια θέση της διεκδίκησης μέσω της διπλωματικής οδού, των διεθνών οργανισμών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

«Την αφετηρία αυτή», έλεγε τότε ο Προκόπης Παυλόπουλος, «συνέθεσαν από τη μία πλευρά η υποβολή επίσημου αιτήματος προς το Βρετανικό Μουσείο για τον τερματισμό του εγκλήματος του Έλγιν και την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα εκεί που ανήκουν, με τη δέσμευση προηγούμενης ανέγερσης του ειδικού προς τούτο Μουσείου. Και, από την άλλη πλευρά, το ταυτόχρονο αίτημα προς την UNESCO, το οποίο ενεγράφη αμέσως στην ημερήσια διάταξη της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την επιστροφή Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσης ή την απόδοσή τους σε αυτές όταν -όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Παρθενώνα-, πρόκειται περί παράνομης κτήσης τους». Στην ίδια ομιλία του εξάλλου αποδομούσε το βασικό επιχείρημα των Βρετανών για τις συνθήκες έκθεσης των Γλυπτών όταν επιστρέψουν στην Ελλάδα. Μιλώντας στο Μουσείο της Ακρόπολης, υπογράμμιζε ότι «σε κοινή παγκόσμια θέα πλέον, εδώ και 10 χρόνια, αυτό το υπέροχο Μουσείο της Ακρόπολης δίνει αποστομωτικές απαντήσεις στις ως άνω “εν αμαρτίαις προφάσεις” των ακόμη αμετανόητων υπεύθυνων του Βρετανικού Μουσείου και προκαλεί, με όρους πολιτισμού και μόνον, την παγκόσμια κοινή γνώμη να κάνει τη σύγκριση: τη σύγκριση ανάμεσα στη φωτεινή “κοιτίδα” των Γλυπτών του Παρθενώνα και στο θολό “δεσμωτήριο” του Βρετανικού Μουσείου, όπου “κρατούνται” κατά παράβαση κάθε θεσμικής και πολιτισμικής δεοντολογίας, και μάλιστα υπό συνθήκες συντήρησης που απειλούν την υπόστασή τους και την υπεράσπιση των ιστορικών τους καταβολών και συμβολισμών".

Παράλληλα, σε αυτές τις δύο ομιλίες ο πρ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας καταφεύγει σε σημαντικές μορφές της ευρωπαϊκής διανόησης και επιστήμης. Στην έναρξη της διεθνούς ημερίδας για την επανένωση των Γλυπτών επικαλείται τη «μνημειώδη» ομιλία του Αντρέ Μαλρό, όταν στις 28 Μαΐου 1959 εκπροσώπησε τη γαλλική κυβέρνηση κατά τη φωταγώγηση της Ακρόπολης, χαρακτηρίζοντάς την ως την «πιο απτή αλλά και πιο ηχηρή μαρτυρία, που συμπυκνώνει με απαράμιλλο τρόπο όλη την επιχειρηματολογία» για την «παγκόσμιας πολιτισμικής εμβέλειας μοναδικότητα του Παρθενώνα και των μνημείων του». Στην ομιλία του κατά την έναρξη της συνεδρίασης της Πανελλήνιας Επιτροπής Διεκδίκησης θυμίζει έναν «απρόσμενο» σύμμαχο στο αίτημά μας για την επιστροφή των Γλυπτών, τον Λόρδο Kenneth Clark, εκ των σημαντικότερων ιστορικών Τέχνης του 20ού αιώνα και συγγραφέα έργων για τη σημειολογία της ευρωπαϊκής γλυπτικής, καθώς και για τους Λεονάρντο ντα Βίντσι-Μποτιτσέλι, και ανασύρει την επιστολή του της 3ης Σεπτεμβρίου 1943 προς τον Ιρλανδό καθηγητή και διάσημο ιστορικό Τέχνης Tomaw Bodkin που φυλάσσεται στην Tate Gallery του Λονδίνου, στην οποία τάσσεται υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών στην Ελλάδα.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)