Τον κάλυψε χθες το Μαξίμου τον υφυπουργό Παιδείας Άγγελο Συρίγο, ο οποίος δήλωσε πως είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να προμηθευτεί η Τουρκία αναβαθμισμένα F16. Και έκανε έξαλλο τον Έντι Ζεμενίδη, που κάποιοι τον θέλουν βουλευτή αποδήμων της Ν.Δ… Άρα, δεν μιλάμε για αντίληψη Συρίγου, αλλά για αντίληψη Μητσοτάκη.
Να το καταλάβουμε, όμως, αυτό που συμβαίνει γιατί έχει ευρύτερη σημασία και ξεπερνά τα λεγόμενα εθνικά θέματα (λες και η οικονομία ή η Υγεία ή τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν είναι εθνικό θέμα). Αφορά την πολιτική του δεδομένου και προβλέψιμου μέλους της Συμμαχίας που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι τον Μάιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνήθηκε την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ να θέσει στον Πρόεδρο Μπάιντεν το θέμα των F16, ισχυριζόμενος ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Ήταν έλλειψη προβλεπτικότητας ή επίδειξη υποτακτικότητας;
Πού βρισκόμαστε σήμερα: Ο Ερντογάν ζητά από τις ΗΠΑ F16. Εκείνες απαντούν θέτοντας στον Ερντογάν ζήτημα αποκόλλησής του από τη ρωσική επιρροή και ουσιαστικής επαναπροσέγγισης με το ΝΑΤΟ. Κατά την αντίληψη Συρίγου, είναι καλό για την Ελλάδα να πάρει F16 η Τουρκία διότι αυτό σημαίνει ότι θα επανέλθει στους κόλπους του ΝΑΤΟ - από το οποίο δεν έχει αποχωρήσει ποτέ (ούτε μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ουσιαστική στήριξη στον Πούτιν). Επειδή, δηλαδή, είναι καλό για το ΝΑΤΟ να ελέγχει την Τουρκία, είναι καλό και για την Ελλάδα!
Ισχύει, όμως, αυτό; Η ιστορία των τελευταίων δεκαετιών διαψεύδει το φιλονατοϊκό θεώρημα Μητσοτάκη. Η απειλή του casus belli υπήρξε με την Τουρκία ούσα μέλος του ΝΑΤΟ και επαναλαμβάνεται και σήμερα από τους εκπροσώπους του καθεστώτος Ερντογάν. Υπήρξε αντίδραση του ΝΑΤΟ; Εδώ και χρόνια η Τουρκία παραβιάζει καθημερινά την εθνική κυριαρχία μέλους του ΝΑΤΟ. Και το ΝΑΤΟ (διά του διαβόητου Στόλτενμπεργκ) συστήνει και στα δύο «παιδιά» να μην τσακώνονται στην αυλή, εξισώνοντας τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Για να αποδεχθεί την ουσιαστική επαναπροσέγγιση με το ΝΑΤΟ ο Ερντογάν μπορεί να ζητήσει επιπλέον ανταλλάγματα, για παράδειγμα, στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι και αυτό υπέρ των ελληνικών συμφερόντων;
Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει εθνική στρατηγική για τη χώρα. Για την ακρίβεια, την έχει αντικαταστήσει με τη στρατηγική των ισχυρών συμμάχων της Ελλάδας (ΗΠΑ) και των οργανισμών στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα (ΝΑΤΟ). Αυτές, όμως, είναι οι βουλήσεις της Ουάσιγκτον και των στρατηγών των Βρυξελλών, όχι της Αθήνας.
