*Στη φωτογραφία ο Μοχαμάντ Χανάντ Αμπντί
«Πρώτη φορά είδα θάλασσα και βρέθηκα σε βάρκα, όταν ήρθε η ώρα να περάσω στην Ελλάδα, όπου ήθελα να έρθω για να ξεφύγω από αυτούς που ήθελαν να με δολοφονήσουν. Δε περίμενα ποτέ, ότι σώζοντας τους συνανθρώπους μου πάνω στο σκάφος θα βρεθώ με 142 χρόνια φυλακή», δήλωσε ο ίδιος στον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Στέλιο Κούλογλου, που τον επισκέφθηκε σήμερα στις φυλακές της Χίου.
Ο Μοχαμάντ, κατά το πέρασμα από την Τουρκία στην Ελλάδα, βρέθηκε μπροστά σε ένα αδιέξοδο: Ο πραγματικός διακινητής εγκατέλειψε το σκάφος, αλλά πριν το κάνει, του έδωσε το πηδάλιο. Ο ίδιος δεν ήξερε να κυβερνά σκάφος, αλλά παρά τη θαλασσοταραχή κατάφερε να σώσει 33 ζωές, που βρίσκονταν στη βάρκα, πριν αυτή αναχαιτιστεί από την Ελληνική Ακτοφυλακή.
Ο Μοχαμάντ συνελήφθη και συνοπτικά καταδικάστηκε ως διακινητής σ’αυτή την εξοντωτική ποινή. Η εκδίκαση της έφεσης του είναι προγραμματισμένη για τις 8 Ιανουαρίου στη Λέσβο. Βρίσκεται στη φυλακή, ήδη σχεδόν δυο χρόνια. «Μου λείπουν τα παιδιά μου, και συχνά δε μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια», δήλωσε στον Στ. Κούλογλου.
Υπενθυμίζεται ότι η καταδίκες σε εξοντωτικές ποινές φυλάκισης προσφύγων, που βρέθηκαν δίπλα στο πηδάλιο της βάρκας, που τους μετέφερε όταν αυτή εντοπίστηκε από τις ελληνικές αρχές, είναι μια πρακτική της ελληνικής κυβέρνησης, που φιλοδοξεί να αποτρέψει περισσότερους πρόσφυγες να έρθουν στην χώρα.
Η πρακτική βασίζεται στον νόμο 4251/2014, που υπαγορεύει ότι όποιος βρίσκεται στο πηδάλιο του σκάφους, που μεταφέρει πρόσφυγες και μετανάστες, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται ως διακινητής, σε χρόνο φυλάκισης ίσο με 3 έτη ανά επιβάτη και επιπλέον 15 έτη ανά άτομο που ενδεχομένως χάσει τη ζωή του κατά το ταξίδι. Το αποτέλεσμα είναι ότι, μόνο το 2019, οδηγήθηκαν στις ελληνικές φυλακές 1905 άτομα, μετά από δίκες που διαρκούν κατά μέσο όρο 28 λεπτά συχνά γίνονται χωρίς την παρουσία μεταφραστή και με μέση ποινή τα 44 χρόνια. Η ομάδα των καταδικασμένων «διακινητών» στις ελληνικές φυλακές είναι η δεύτερη πληθυσμιακά κατηγορία κρατουμένων.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική: Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο πραγματικός διακινητής εγκαταλείπει το πλοιάριο, αφού πρώτα δώσει -συχνά υπό την απειλή όπλου- το πηδάλιο σε έναν άτυχο πρόσφυγα που βρίσκεται κοντά του. Όταν η Ακτοφυλακή εντοπίσει τη βάρκα, ο άτυχος που βρέθηκε στο τιμόνι συλλαμβάνεται και καταδικάζεται ως ο διακινητής.
Τέτοιες περιπτώσεις ήταν και αυτές του Ακίφ Ραζούλι και του Αμίρ Ζαχίρι, ο οποίος μάλιστα ήρθε μαζί με την έγκυο γυναίκα του και το μικρό παιδί τους. Καταδικάστηκαν σε 50 χρόνια ο καθένας πρωτοβάθμια, και η έφεσή τους αναβλήθηκε ήδη δυο φορές τον περασμένο Μάρτιο και μια ακόμη τον Απρίλιο. Αύριο, Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου, η έφεση είναι και πάλι προγραμματισμένη για να εκδικαστεί. Οι ευρωβουλευτές της Αριστεράς, Στ. Κούλογλου, Clare Daly και Mick Wallace, θα είναι παρόντες στο δικαστήριο της Λέσβου ώστε να καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης.
Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο των δράσεων της διεθνούς πρωτοβουλίας του ευρωβουλευτή Στ. Κούλογλου, «142 χρόνια φυλακή: Δίκαιη Δίκη για τον Μοχάμαντ», που υποστηρίζεται από περισσότερους από 2000 ευρωβουλευτές, οργανώσεις και μέλη της κοινωνίας των πολιτών, είχε διοργανωθεί μεγάλη συναυλία συμπαράστασης στη Λέσβο, ενώ οι υποθέσεις τους παρουσιάστηκαν σε σχετική εκδήλωση και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο διεθνής Τύπος, που εκπρόσωποι του βρέθηκαν στη Λέσβο ύστερα από πρόσκληση του Στ. Κούλογλου, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την άδικη αυτή αντιμετώπιση κατατρεγμένων ανθρώπων. Χαρακτηριστικά ήταν τα ρεπορτάζ του Guardian, του Associated Press, της Liberation, της Corriere della Sera.
