Αυτή η ημέρα πράγματι αποτελεί στίγμα για την νεότερη ιστορία μας, γιατί την ημέρα αυτή αποφυλακίστηκε ο «Δήμιος της Θεσσαλονίκης» Μαξ Μέρτεν με βάση το νόμο 4016 «περί τροποποιήσεως της νομοθεσίας για τα εγκλήματα πολέμου» που ψήφισε η κυβέρνηση Κων/νου Καραμανλή, έπειτα από συμφωνία με την κυβέρνηση της Δυτ. Γερμανίας υπό τον Αντενάουερ. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, «αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασις δικαστηρίου, πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης»!
    
Ο Μαξ Μέρτεν είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 25 ετών, γιατί  ήταν ο κύριος υπεύθυνος της γενοκτονίας των Εβραίων, κατοίκων της Θεσσαλονίκης, διατάσσοντας την μεταφορά 50.000 ατόμων στο Άουσβιτς, καθώς και τη λεηλασία των περιουσιών τους αλλά και την τυμβωρυχία του εβραϊκού νεκροταφείου! Ο Μέρτεν υποσχόταν στους Εβραίους ότι θα τους σώσει αν τον πληρώσουν αδρά. Έτσι  αποκόμισε σύμφωνα με υπολογισμούς ποσό που ξεπερνούσε  το τεράστιο για την εποχή  ποσό των 125.000.000 χρυσών φράγκων! Βέβαια, όταν έπαιρνε το συμφωνημένο ποσό, τους φόρτωνε στα τραίνα του θανάτου για το κολαστήριο του Άουσβιτς, όπου οι περισσότεροι πέθαναν στους θαλάμους αερίων.
Καταδικάστηκε ακόμη για την εκτέλεση 600 Ελλήνων αλλά για την παράνομη μεταφορά  και Ελλήνων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης  και την καταλήστευση της περιουσίας τους.
     
Ο Μέρτεν ήλθε πάλι στην Ελλάδα τον Απρίλη του 1957 για να πάρει μέρος –όπως είπε– σε μια εμπορική συμφωνία και για να παραστεί ως μάρτυρας στη δίκη του διερμηνέα του το διάστημα που ήταν στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια, πληροφορίες λένε ότι ήλθε για ν’ ανασύρει ένα μεγάλο μέρος του θησαυρού που δεν μπόρεσε να το πάρει στη Γερμανία κατά την υποχώρηση των Ναζί. Στο δικαστήριο όμως αναγνωρίστηκε και συνελήφθη με βάση ένταλμα που είχε εκδοθεί από το 1947 και παραπέμφθηκε σε δίκη ως εγκληματίας πολέμου από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον αείμνηστο Ανδρέα Τούση και στη δίκη που έγινε καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη. 
      
Τότε λοιπόν άρχισαν οι πιέσεις  από τους διαδόχους των Ναζί, ιθύνοντες της Δυτ. Γερμανίας για αμνηστία στους εγκληματίες πολέμου τους οποίους ενσωμάτωσαν στην κρατική μηχανή. Όπως άλλωστε έκανα και οι δικοί μας: ενσωμάτωσαν  τα καθάρματα, τους ταγματασφαλίτες, τους Χίτες και τους άλλους συνεργάτες των Γερμανών, που ενώ εγκλημάτησαν εναντίον του ελληνικού λαού, ονομάστηκαν “εθνικόφρονες” και τιμήθηκαν με αξιώματα και υλικές παροχές, ενώ τα παλικάρια που πολέμησαν τον ξένο κατακτητή θεωρήθηκαν από τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις προδότες και σύρθηκαν στις φυλακές,τις εξορίες και τα εκτελεστικά αποσπάσματα!
      
Οι Γερμανοί ιθύνοντες ενδιαφέρονταν για την διείσδυση γερμανικών κεφαλαίων και την εξάπλωση της οικονομικής τους επιρροής στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενδιαφέρονταν όμως και για την αμνήστευση πολιτικών στελεχών και οικονομικών παραγόντων, που εκκρεμούσαν σε βάρος τους εντάλματα σύλληψης ως εγκληματιών πολέμου, ώστε να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα στη χώρα μας ενώ η κυβέρνηση Καραμανλή, αν και η Ελλάδα ανήκε στους νικητές του πολέμου εξαιτίας των καταστροφών  που προκάλεσαν πρώτα οι Άγγλοι και μετά οι Αμερικάνοι με τον Εμφύλιο είχε ανάγκη από Δάνειο από την Γερμανία, η οποία μας χρωστάει ακόμη το δάνειο που είχε πάρει αναγκαστικά στην Κατοχή αλλά και τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές που προκάλεσε.
Η Ελλάδα λοιπόν πήρε δάνειο 200.000 μάρκων τον Νοέμβρη του 1958. Όμως, όπως αποκαλύφτηκε αργότερα, η ελληνογερμανική συμφωνία περιλάμβανε μυστικό παράρτημα στο οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υποσχόταν στον Γερμανό καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ ότι η Ελλάδα θα ανέστειλε όλες τις διώξεις και  θα παράδιδε τον Μέρτεν στη Γερμανία!
     
Έτσι, με βάση τον νόμο της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, που προανέφερα, στις 5 Νοέμβρη του 1959 αποφυλακίζεται ο ειδεχθής δολοφόνος Ναζί και απελαύνεται την ίδια μέρα στη Γερμανία,όταν ο Μανώλης Γλέζος, ο ήρωας της Αντίστασης, ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης, όπως τον αποκάλεσε ο στρατηγός Ντε Γκώλ, παράμενε δέσμιος στην ίδια φυλακή ως προδότης!
     
Ο Μέρτεν στη Γερμανία συνελήφθη, δικάστηκε και αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Η κατάπτυστη αυτή συμφωνία με την οποία αποφυλακίστηκε ο «χασάπης της Θες/νίκης» προκάλεσε πολιτική ένταση στη Χώρα μας και διεθνή σάλο. Οι Times του Λονδίνου έγραψαν. «Η Ελλάς αμνηστεύει τους σφαγείς της».
      
Όμως ο Μέρτεν στη συνέχεια εξευτέλισε την Ελλάδα και τον Καραμανλή, γιατί  στις 28  Σεπτέμβρη του 1960 δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» και στην εφημερίδα Ηχώ του Αμβούργου αποσπάσματα από καταθέσεις του Μέρτεν στις Γερμανικές Αρχές, σύμφωνα με τα οποία ο Κων/νος Καραμανλής,  ο υπουργός εσωτερικών Δημήτρης (Τάκος) Μακρής , η σύζυγός του Δροσούλα και ο υφυπουργός εθνικής Άμυνας Γεώργιος Θεμελής «ήταν έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών κατοχής και για τις πολύτιμες πληροφορίες που είχαν δώσει σχετικά με την Αντίσταση πήραν ανταμοιβή από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων».
     
Οι πληροφορίες αυτές δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό Τύπο και υπήρξε μεγάλη ένταση ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΕΡΕ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πάντως η δημοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε πως ο Μακρής ως δικηγόρος στην κατοχική Θεσσαλονίκη, είχε πράγματι πολύ καλές σχέσεις με τους Γερμανούς ενώ η σύζυγός του Δροσούλα ήταν γραμματέας του Μέρτεν. Ο δε Θεμελής είχε διοριστεί από τους Γερμανούς νομάρχης.  Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή δεν βρέθηκε το παραμικρό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Μέρτεν. Σίγουρα όμως ελέγχεται για την αποφυλάκιση του ειδεχθούς εγκληματία Μέρτεν αλλά και την επιλογή των συγκεκριμένων προσώπων ως μελών στην κυβέρνησή του.