Έφηβος στην Αιτωλοακαρνανία, το να δεις από κοντά τον Σταμάτη Κόκοτα ήταν όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό, όπως το περιέγραφε η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου στην μεγάλη, τότε, επιτυχία του.

Κι όμως, στην φτωχή από ζωή ελληνική επαρχία, αυτό γινόταν πραγματικότητα όταν ο τραγουδιστής ερχόταν στο Αγρίνιο για να πάρει μέρος στο ράλλυ που διεξαγόταν στα πλαίσια των εκδηλώσεων “Παπαστράτεια”.

Με τόσο μεγάλη φαβορίτα, φανταζόσουν ότι, τηρουμένων των αναλογιών, ο Κόκοτας θα ήταν τεράστιος, κάτι που δεν συνέβαινε. Χωρίς τις φαβορίτες, ο Σταμάτης πέρναγε, τουλάχιστον φυσιογνωμικά, απαρατήρητος. Κάθε άλλο παρά φίλος του μηχανοκίνητου αθλητισμού (αμφισβητώ μάλιστα και τον όρο αθλητισμός για το αντικείμενο), το μόνο που θυμάμαι από τον Σταμάτη στο βολάν είναι ο θόρυβος από το μαρσάρισμα.

Η φήμη του Σταμάτη Κόκοτα μεγάλωσε, και αργότερα έφτασε να ψυχαγωγεί τον εν μεγάλαις αμαρτίαις ανελθόντα Αριστοτέλη Ωνάση ή Αρίστο, όπως τον έλεγε ο Σταμάτης λόγω οικειότητας. Τον φαντάζεσαι να τραγουδά στην θαλαμηγό “Χριστίνα” και να χειροκροτεί η Μαρία Κάλλας, ενώ ο Αρίστος μπορεί να έσπαγε και κανένα πιάτο; Μεγαλεία! Πέρα από τα μεγαλεία, ο Σταμάτης Κόκοτας άφησε σημαντικό στίγμα όταν συνάντησε σπουδαίους δημιουργούς, όπως ο μεγάλος Νίκος Γκάτσος, ο “μαιτρ” κατά τον ίδιον.

Αξίζει να τον αποχαιρετήσουμε μ’ αυτό το τραγούδι:

Πήρες τον μεγάλο δρόμο
Για να πας στα ξένα
Άφησες σε μένα
Την λαβωματιά.
Πήρες τον μεγάλο δρόμο
Δρόμο δίχως άκρη
Έγινε το δάκρυ
Θάλασσα πλατιά

Ένα τόσο καλό τραγούδι ακουγόταν τότες από τα μεγάφωνα του γηπέδου του Παναιτωλικού πριν την έναρξη των αγώνων. Όποιον τον συγκινούσε, το σιγοτραγουδούσε. Οι άλλοι, εν αναμονή του ήχου της μπάλας, αφήνονταν στην στεντόρεια φωνή του θρυλικού Τσακα-τσούκα, που διαλαλούσε τον πασατέμπο του.

Όντως, il tempo passa, ο χρόνος περνά, και το θέμα είναι τι μένει πίσω. Ο Σταμάτης Κόκοτας άφησε μία σημαντική συνεισφορά στο τραγούδι, που αντέχει στον χρόνο.

*  Ο  Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.