- Κοίτα πίσω σου!
Γυρίζω και βλέπω δυο γατάκια. Αδύναμα, πεινασμένα. Άρχισα να πηγαίνω προς το μέρος τους προσεκτικά να τα φωτογραφίσω με το κινητό μου. Έπαιζαν μαζί μου σαν τη γάτα με το ποντίκι. Άραζαν λίγο πιο μακριά μου, όταν τα πλησίαζα πολύ κοντά απομακρύνονταν ελάχιστα και πάλι ξάπλωναν κοιτώντας με. Έγινε δυο-τρεις φορές. Ο φίλος μου τους κουνούσε το δάκτυλο και τις προσκαλούσε να τις χαϊδέψει. Με τα πολλά, τον πλησίασαν και τον άφησαν να τις χαϊδέψει. Μια νεαρή κοπέλα από την παραλία μας πλησίασε. Είχε μαζί της μια μικρή σακουλίτσα με γατοτροφή.
- Πώς και έτσι; Έχεις μαζί σου γάτα;
- Όχι, έχω πάντοτε μαζί μου τροφή για τέτοιες περιπτώσεις.
Έβαλε σε δυο πετρούλες ξηρά τροφή κα οι γατούλες άρχισαν να τρώνε. Έφαγαν και απομακρύνθηκαν αράζοντας λίγο πιο μακριά κοιτάζοντας τους ανθρώπους.
Τις κοίταζα θαυμάζοντας. Θυμήθηκα τον Μαρκ Τουαίην:
Από όλα τα πλάσματα του Θεού, υπάρχει μόνο ένα που δεν μπορεί να γίνει σκλάβος με λουρί. Αυτή είναι η γάτα. Εάν ο άνθρωπος μπορούσε να διασταυρωθεί με τη γάτα, αυτό θα βελτίωνε τον άνθρωπο, αλλά θα χειροτέρευε τη γάτα.

img_20220808_194209.jpg

img_20220808_194300.jpg

img_20220808_194910.jpg

img_20220808_195007.jpg