Ως εκ θαύματος την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου η νησίδα του Έβρου στην οποία είχαν απωθηθεί οι πρόσφυγες από τις ελληνικές Αρχές, μετατοπίστηκε τέσσερα ολόκληρα χιλιόμετρα, κι από τουρκικό έγινε ελληνικό έδαφος.

Χάρη στην καταγραφή αυτού του εκπληκτικού και σπάνιου γεωλογικού φαινομένου από τα υπερσύγχρονα ραντάρ της ΕΛΑΣ, μπόρεσαν οι υπερευαίσθητες και εξ ανθρωπιστικού καθήκοντος ορμώμενες δυνάμεις του κ. Θεοδωρικάκου, να παρέμβουν και να διασώσουν τους πρόσφυγες.  Τους ίδιους που προ ημερών εξ εθνικού καθήκοντος εμπνεόμενες είχαν καταδιώξει σε αυτή τη στενή και επικίνδυνη λωρίδα γης.

Ο θάνατος της μικρής Μαρίας από τσίμπημα σκορπιού και το άταφο επί πέντε ημέρες σωματάκι της ήταν η παράπλευρη απώλεια ή μάλλον η  "θυσία" που απαιτήθηκε από τον Πανάγαθο για να συμβεί αυτό το θαύμα.

Στο οποίο πρέπει να συνετέλεσε επίσης η άγρια επίθεση του κ. Θεοδωρικάκου στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και σε όσους ζητούσαν άμεση ανάληψη δράσης για να σωθούν οι πρόσφυγες, γιατί η τόσο έντονη  υπουργική οργή,  οπωσδήποτε συνέβαλε στην αλλαγή της ροής του ποταμού στο συγκεκριμένο σημείο, με αποτέλεσμα την αύξηση της επιφανείας της ελληνικής επικράτειας και τη μείωση της τουρκικής.

Έτσι, έστω και αργά, επιτεύχθηκε τόσο ο εθνικός στόχος για απόσπαση εδαφών από τον προαιώνιο εχθρό, όσο και η διάσωση των περίπου 40 προσφύγων, που αίφνης  έπαψαν να αποτελούν "υβριδική απειλή" και όργανα σκοτεινών επιδιώξεων.

Η απώλεια ενός μικρού παιδιού δεν μειώνει το πολύ πιο σημαντικό  γεγονός ότι διασώθηκαν και ζουν οι υπόλοιποι.

Ούτε ότι στο πινγκ πονγκ ευθυνών μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, τελικά, η χώρα μας κέρδισε πανηγυρικά. Και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να αφήσει έστω και για μία στιγμή κενή  την ξαπλώστρα του στο αγαπημένο του Μαράθι.

Ας τα έχουν αυτά  υπόψη τους οι λαϊκιστές και οι "δικαιωματιστές" της αντιπολίτευσης. Στο πλευρό των οποίων,  με ακατανόητο και ύποπτο  τρόπο, σπεύδουν να συνταχθούν διεθνείς οργανισμοί, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Αν τους άκουγε η κυβέρνηση, ναι μεν δεν θα είχε δημιουργηθεί το πρόβλημα, αλλά  αυτό το "πρόβλημα" ήταν που μας επέτρεψε να  κατακτήσουμε  μερικά επιπλέον στρέμματα εθνικού εδάφους στον Έβρο.

Χωρίς ούτε μία τουφεκιά χάρη στη Μεγαλόχαρη.

Χωρίς ούτε μία απώλεια Έλληνα στρατιώτη ή αστυνομικού.

(Μην ξεχνάμε ότι η Μαρία ήταν Σύρια. Δεν ανήκει στις "ημέτερες δυνάμεις" και πιθανότατα καμία εθνική στατιστική δεν θα καταγράψει την απώλειά της).

Άντε και "καλή Παναγιά".

Πηγή: Αυγή