Αν είσαι αστυνομικός στα ΜΑΤ, ξεκινάς το πρωί με μια σκέψη που ανακουφίζει. Η βάρδια το πρωί θα σε βρει υπό σκιάν, σε κάποιο δέντρο από κάτω στον Λόφο του Στρέφη. Εκεί που επιχειρείται δηλαδή τις τελευταίες ημέρες (τρίτη φορά χθες) να προχωρήσουν οι διαδικασίες για μία ακόμη ανάπλαση στο κέντρο κι ο τρόπος για τη δημοτική Αρχή ώστε να καμφθούν οι αντιστάσεις είναι το κλομπ.

Αντίθετα, αν είσαι εργαζόμενος στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, εκεί όπου μετά κόπου, βασάνων και αρνητικής δημοσιότητας, παραδόθηκε μια άλλη ανάπλαση, τότε ξυπνάς ήδη ιδρωμένος.

Ήδη από τις 8 το πρωί το κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος ζεματάει. Η ανάσα που θα χάριζε στην πόλη ο Κ. Μπακογιάννης, στη συμβολή με την Ερμού, εντοπίζεται μόνο για όσους καταφέρνουν να κοντοσταθούν πίσω από τη σκιά των περιπτέρων. Σε οποιοδήποτε άλλο σημείο η μόνη επιλογή που υφίσταται είναι περπάτημα κάτω από τον ήλιο.

Χωρίς σκιά

«Η πέργκολα είναι σαν κόφτης για πατάτες», μου λέει ένας εργαζόμενος που σπρώχνει κάθε μέρα με το καρότσι κιβώτια απ’ τη μία πλευρά στην άλλη. Ακόμη κι αν ήθελε όμως να καθίσει κάτω από τη σκιά-σχάρα, όπως θυμίζουν οι σχηματισμοί που κάνουν τα κάγκελα της οροφής, δεν μπορεί, καθώς και τα έξι παγκάκια που τοποθετήθηκαν βρίσκονται εκτός της πέργκολας, με δέντρα δίπλα τους που χρειάζονται για να σχηματίσουν σκιά πέντε με δέκα χρόνια ανάπτυξη.

«Αδιάφορο μου φαίνεται. Θα βάλουν κάτι έξτρα», διερωτάται μια περαστικός. «Τέλειο», λέει ειρωνικά για το έργο μια άλλη κυρία που τυχαίνει να περνά τη δοκιμασία για να φτάσει στην Ερμού, σχολιάζοντας στη συνέχεια ότι την απογοητεύει που μία ακόμη παρέμβαση στην πόλη δεν περιλαμβάνει το πράσινο. Τα δενδρύλλια που φυτεύτηκαν δεν είναι αρκετά για να μετριάσουν την εντύπωση ότι έχουμε μία ακόμη αχανή έκταση όπου κυριαρχεί το οικοδομικό υλικό. «Πολύ κακό για το τίποτα. Ή για κάτι συγκεκριμένο», λέει με νόημα ένας ακόμη άνθρωπος που περνά απ’ το σημείο.

Το αποτύπωμα της ζέστης είναι εμφανές στις εκφράσεις των διερχομένων. Σουφρωμένα φρύδια, μουσκεμένα ρούχα, γρήγορο βάδισμα. Τα πλατάνια είναι απέναντι. Όπως και το σιντριβάνι. Τα δύο που εγκαταστάθηκαν με την ανάπλαση παραμένουν στεγνά και βρίσκουν μέσα κάθε τόσο έναν μάστορα να παλεύει για τον μηχανισμό τους.

Ενας ηλικιωμένος έχει προχωρήσει σε πατέντα. Έχει βρει ένα ψηλό σκαμπό και κάθεται πίσω από την πόρτα του περιπτέρου, επωφελούμενός απ’ την ορθογώνια δροσιά του. Κατά τ’ άλλα, κανείς δεν στέκεται περισσότερο απ’ τη διάρκεια του βηματισμού του. Το ν’ ακουμπήσει έστω μια σακούλα ή τσάντα στο παγκάκι συνιστά αυτόματα λόγο για να γεμίσει το μέτωπο του ιδρώτα.

Θα έλεγε κανείς ότι ένα όφελος είναι η διαπλάτυνση του πεζοδρομίου κι η ψηλότερη οριοθέτηση του πεζοδρόμου, που παύει να είναι πλέον προσβάσιμος για τ’ αυτοκίνητα χάρη στις μικρές παχιές κολώνες που τοποθετήθηκαν. Αφαιρέθηκαν ωστόσο λωρίδες από την κυκλοφορία και δημιουργούν ήδη σκηνικό συμφόρησης από τον Αύγουστο που ο κόσμος φεύγει διακοπές.

Στο σαχάριο περιβάλλον και στο μποτιλιάρισμα συμβάλλουν ακόμη οι εργασίες στη Σταδίου (μείον μία λωρίδα), ο εγκαταλελειμμένος Μεγάλος Περίπατος (μείον μία ακόμη λωρίδα ή και δύο σε κάποια τμήματα), αλλά και τα έργα του μετρόο. Για τα τελευταία μάλιστα ξεκίνησαν να εφαρμόζονται από τις 4 Αυγούστου ειδικές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις γύρω από το Κολωνάκι, επιτείνοντας την ταλαιπωρία μέσα στη ζέστη.

Ελλειψη πολιτικής βούλησης

Θα έλεγε κανείς επίσης ότι χρειαζόμαστε μια πόλη με λιγότερο αυτοκίνητο. Οι άνθρωποι όμως που βρίσκονται στοιβαγμένοι στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ είναι εικόνα που δείχνει ότι δεν έχει υπάρξει κάποια πραγματική πολιτική βούληση για εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης. Έχουμε να κάνουμε μόνο με έργα βιτρίνας και τουριστικοποίησης, που δεν λαμβάνουν καν υπ’ όψιν τις πλέον προφανείς συνέπειες. Ενδεικτικό παράδειγμα, το λουκέτο που μπήκε αναγκαστικά για να στηθεί το εργοτάξιο στο κάτω μέρος του Συντάγματος σε δύο από τα τέσσερα περίπτερα και στα οποία από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί ούτε ένα ευρώ αποζημίωση, ενώ συνεχίζουν να πληρώνουν κανονικά το δημοτικό ενοίκιο. Άγνωστο αν θα σηκώσουν πάλι τα ρολά τους.

Η ίδια αδιαφορία γι’ αυτούς που ζουν κι εργάζονται στην πόλη παρατηρείται και στα Εξάρχεια. Αντί διαλόγου επιστρατεύονται τα ΜΑΤ ώστε να προχωρήσει μια ανάπλαση που έχει το βλέμμα της στο Gentrification. Στη χθεσινή επίσκεψη μηχανικών και αστυνομίας η απάντηση είχε δοθεί από την Πέμπτη, με συλλογικό μάζεμα των σκουπιδιών από την Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης του Λόφου και προβολή ταινίας το βράδυ. Εκείνοι που ενδιαφέρονται για τη ζωή στον δημόσιο χώρο μπορούν και του την προσφέρουν χωρίς σπατάλη ενός ευρώ. Η σύγκριση με τα ποσά που δόθηκαν για τις παρεμβάσεις στο κέντρο είναι αμείλικτη.

«Δυο χρόνια Μεγάλος Περίπατος. Η Αθήνα ταλαιπωρείται από ένα πανάκριβο καψόνι. Ο προϋπολογισμός των έργων αυτή τη στιγμή μαζί με όσα έχουν ήδη δαπανηθεί ξεπερνά τα 25 εκατ. Το πράσινο και η έλλειψη δημοσίου χώρου συνεχίζουν να είναι δύο μεγάλα προβλήματα της Αθήνας», σημείωσε χαρακτηριστικά με ανάρτησή του ο επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης Νάσος Ηλιόπουλος.