Τελευταία ένα πρόβλημα με απασχολεί έντονα ως πατέρα, αν και οι γιοί μου είναι πια λογω ηλικίας και παιδείας στο απυρόβλητο. Σκέφτομαι όμως τους νεότερους γονείς που έχουν παιδιά στη προεφηβεία και στην εφηβεία, τα οποία τώρα διαμορφώνουν την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους. Το πρόβλημα όμως αυτό με απασχολεί και ως δάσκαλο, που για 35 χρόνια έζησα με έφηβους, τους οποίους εκτός από τα συγκεκριμένα απαραίτητα γνωστικά αντικείμενα που τους δίδαξα, τους ενέπνευσα, πιστεύω, με την διδασκαλία μου ως φιλόλογος αρχές, αξίες και ιδανικά, πράγμα που το αναγνωρίζουν και με τιμούν. Πρόκειται λοιπόν για το πρόβλημα των σημερινών προτύπων που παρέχει η κοινωνία μας στους νέους, ώστε να ακολουθήσουν μια πορεία στην ζωή που θα ωφελήσει τους ίδιους αλλά και την πατρίδα μας.
Λέγοντας πρότυπα εννοούμε στάσεις και τρόπους ζωής που έχουν θετική ή και αρνητική επίδραση στην ψυχοσύνθεση και στην συμπεριφορά των νέων, κυρίως, ανθρώπων. Υπάρχουν δηλαδή πρότυπα προς μίμηση αλλά και προς αποφυγή. Πρότυπα ακόμη είναι συγκεκριμένα πρόσωπα που μας εμπνέουν τον σεβασμό και τη διάθεση να τα μιμηθούμε, γιατί ενσαρκώνουν αξίες ηθικές πνευματικές , κοινωνικές, πολιτικές κ.α.
Τέτοια πρότυπα για τους νέους θεωρούνται συνήθως οι γονείς, τα μεγαλύτερα αδέλφια,. κάποια αλλά πρόσωπα από το συγγενικό ή το φιλικό περιβάλλον, δάσκαλοι ή καθηγητές, που εμπνέουν με τη γνώση αλλά και με την γενικότερη στάση τους απέναντι στους μαθητές τους και στη ζωή και φυσικά έντονη επίδραση ασκούν, προβεβλημένα πρόσωπα από τον χώρο της Τέχνης. της Επιστήμης , της Διανόησης, της Κοινωνικής και της Πολιτικής δράσης κλπ
Ας αφήσω όμως τα κακά πρότυπα, που σήμερα φαίνεται να κυριαρχούν, όπως π.χ το καταναλωτικό πρότυπο, που επιβάλλεται με παντοδύναμους μηχανισμούς προπαγάνδας αλλά και τα διάφορα «είδωλα», που ελκύουν συνήθως τους νέους , δηλαδή κάποιοι εφήμεροι, συνήθως «καλλιτέχνες» , αλλά και ποδοσφαιριστές. που λατρεύονται ως υπεράνθρωποι με αποτέλεσμα «όλη η Ελλάδα να προσκυνά σώβρακα και φανέλες» , όπως έλεγε και ο αείμνηστος, ο Τzιμάκος ο Πανούσης, και μάλιστα να φτάνουν σε τέτοιο βαθμό φανατισμού,ώστε να έχουμε ακόμη και φόνους , όπως συνέβη σχετικά πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη. Είδωλα είναι ακόμη και πρόσωπα από τον χώρο της μόδας και του lifestyle κλπ
Τι γίνεται, όμως, με αυτούς που οφείλουν να είναι θετικά πρότυπα και να μην οδηγούν τους νέους με την στάση τους στην εξαχρείωση; Αναφέρομαι κυρίως σε πρόσωπα πολιτικά, τον εκάστοτε Πρωθυπουργό, τους Υπουργούς της κυβέρνησης αλλά και τους Αρχηγούς και τα στελέχη των άλλων κομμάτων, στους Βουλευτές και φυσικά αναφέρομαι σε ανθρώπους που κατέχουν προβεβλημένη κοινωνική θέση, δηλαδή, Δικαστές , Ιεράρχες, Επιστήμονες, Καλλιτέχνες ,Τραπεζίτες, Μεγαλοεπιχειρηματίες κλπ
Φαίνεται να έχουν συνείδηση όλοι αυτοί των γενικότερων ευθυνών που απορρέουν από το αξίωμα ή την κοινωνική τους θέση αλλά και των ειδικότερων ευθυνών τους ως πρότυπα για τους νέους;
Δυστυχώς η απάντηση για πολλούς από αυτούς είναι αρνητική και με την στάση τους και το παράδειγμά τους αποτελούν κίνδυνο εξαχρείωσης των νέων και προοπτικά αποσάθρωσης της κοινωνίας
Τι είδους πρότυπο μπορεί να είναι ένας πρωθυπουργός που καθημερινά ψεύδεται; Τι θα διδάξει με την στάση του όταν αδιαφορεί για τα προβλήματα του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, που ο ίδιος προκάλεσε με την ανευθυνότητά του αλλά και για να υπηρετήσει όχι τα συμφέροντα της κοινωνίας. που έχει την ύψιστη τιμή να εκπροσωπεί, αλλά κάποια άνομα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ;
Τι είδους πρότυπο μπορεί να είναι όταν χρωστάει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ στις Τράπεζες, αν και είναι από τους πλουσιότερους έλληνες, ενώ το κόμμα του, το οποίο χρεοκόπησε την χώρα και οδήγησε τον λαό μας στον Γολγοθά των μνημονίων χρωστά κοντά τετρακόσια εκατομμύρια, τα οποία δεν θα ξεπληρώσει ποτέ, ενώ οι Τράπεζες, που δεν τα διεκδικούν, έχοντας όμως εξασφαλίσει τη ατιμωρησία τους χάρις στην επονείδιστη νυκτερινή τροπολογία του συγκεκριμένου κυρίου, που τους απαλλάσσει από τις όποιες ποινικές ευθύνες τους, την ίδια στιγμή βγάζουν σε πλειστηριασμό την πρώτη κατοικία φτωχών ανθρώπων για ένα χρέος οκτώ ή δεκαπέντε χιλιάδων Ευρώ;
Κι ακόμα όταν είναι καθήκον του να προστατέψει το Δημόσιο Χρήμα από τα όποια αρπακτικά και να καθαρίσει το πολιτικό σύστημα από την κόπρο του Αυγεία, πάει να μας βγάλει τρελούς, ότι δήθεν δεν υπάρχει το σκάνδαλο Νοβάρτις, και ότι αυτό αποτελεί σκευωρία πολιτικών του αντιπάλων και ανέντιμων δικαστών, όταν η ύπαρξη του είναι αυταπόδεικτη, αφού η συγκεκριμένη αμαρτωλή εταιρεία αναγκάστηκε να προβεί σε εξωδικαστικό συμβιβασμό στις Η.Π.Α πληρώνοντας 340.000. 000 δολάρια για την ζημιά που υπέστησαν άλλες εταιρείες εξαιτίας του χρηματισμού διεφθαρμένων πολιτικών ,και διοικητικών παραγόντων στη Χώρα μας
Και ενώ το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο αποκατέστησε πρόσφατα, με ομόφωνη απόφαση του την αλήθεια, δεν έχει ούτε το στοιχειώδες φιλότιμο να παραιτηθεί διδάσκοντας επιτέλους και κάτι θετικό. μιλάω,
Τι πρότυπο όμως μπορεί να αποτελεί και η δικαιοσύνη όταν καταγγελλόμενος ως βιαστής προφυλακίζεται, γιατί θεωρείται επικίνδυνος και όταν τελικά αποδεικνύονται τα εγκλήματα του και καταδικάζεται σε 12 χρόνια φυλακή ,αποφυλακίζεται την ίδια ημέρα μέχρι την δίκη του στο Εφετείο, γιατί δεν είναι επικίνδυνος; Πότε η «δικαιοσύνη» έπραξε σωστά ; όταν τον προφυλάκισε ή όταν τον αποφυλάκισε προκλητικά , γιατί είναι ο εκλεκτός του Συστήματος που Κυβερνά; Γιατί δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο. Κι ακόμα γιατί αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου στον ψυχρό και αμετανόητο δολοφόνο του 15χρονου Γρηγορόπουλου, παρά την παρέμβαση του μέχρι πριν λίγες ημέρες Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Βασίλη Πλιωτα; Δηλαδή, για να το πω απλά, τον αποφυλάκισαν γιατί δεν είχε ξανασκοτώσει!
Ας σταματήσω όμως εδώ, αν και θα μπορούσα να μιλάω μέρες για όλη αυτή την σαπίλα γιατί τότε θα χρειαζόμουν σελίδες επίσ σελίδων...
Αν λοιπόν κάποιοι «υπεύθυνοι» εγκληματούν αδιαφορώντας για την ποιότητα της αυριανής κοινωνίας, εμείς οι υπόλοιποι έχουμε χρέος να την προστατεύσουμε βάζοντας όλους αυτούς τους αχρείους στο περιθώριο.
Αν αργήσουμε κι άλλο η βλάβη φοβάμαι πως θα είναι ανήκεστος. Οι καιροί λοιπόν ου μενετοί και η κοινωνία και τα παιδιά μας, μας κρίνουν.
