(φωτ. Γ. Κονταρίνης/Eurokinissi)
Παραστάσεις και θεατρικές επιθεωρήσεις σπαρταριστές, ξεκαρδιστικές για το εγχώριο μα και για το αλλοδαπό κοινό. Να βλέπουν εκείνες οι παραστάσεις του παρελθόντος των δεκαετιών του ‘60, ‘70, ακόμη και του ‘80, με τους μεγάλους θεατρικούς συγγραφείς και επιθεωρησιογράφους, τους ταλαντούχους και αξέχαστους κωμικούς της εποχής και να σκάνε από τη ζήλια τους. Κι αυτό γιατί ο τωρινός θιασάρχης, περιστοιχισμένος από μοναδικά καλλιτεχνικά λουλούδια όλων των ειδικοτήτων της έβδομης και της θεατρικής τέχνης, που για λόγους σεμνότητας συστήνονται ως πολιτικοί, ενώ η καλλιτεχνία και το πάθος για το ωραίο και το αξιοπρεπές ρέει στο αίμα τους, είναι άπαικτος. Γι’ αυτό και η φήμη τους δρασκέλισε και τα εθνικά σύνορα και σήμερα το πολιτικό-θεατρικό μπουλούκι με επικεφαλής τον Κυριάκο, γνωρίζει πιένες στο εξωτερικό και εισπράττει άφθονο το χειροκρότημα για τις μοναδικές του στην Ευρώπη εμφανίσεις.
Εμφανίσεις που προκαλούν εντός και εκτός της χώρας γέλια και δάκρυα. Τα πρώτα είναι πικρά, στυφά και εκδηλώνονται από αμηχανία, πείσμα και θυμό, σαν πρώτη αντίδραση στην κακοποίηση της πραγματικότητας και της αλήθειας από τον κυβερνητικό θίασο. Τα δεύτερα, τα δάκρυα, είναι αληθινά και μαρτυρούν τη λαϊκή αγωνία και καθημερινή έγνοια και στενοχώρια για το τι θα προκύψει σήμερα και αύριο από τα καμώματα αυτών που διασκεδάζουν με την δυστυχία του κόσμου, δοκιμάζοντας με βάναυσο τρόπο τις αντοχές του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως μεταξύ τους τα μέλη του θιάσου, απορούν, προβληματίζονται και σαρκάζουν με την υπομονή του κόσμου, μηδέ εξαιρουμένου και του δικού τους κόσμου. Εκείνο όμως που είναι πρωτοφανές για τον τόπο και την πρόσφατη πολιτική του ιστορία είναι η απορία της κακότεχνης θεατρικής συμμορίας και για τον ίδιο τον εαυτό της. Δεν είναι δυνατόν να μην απορούν και να μη προβληματίζονται για το τι είναι ικανοί να πούνε και να πράξουν. Να μην απορούν για το μέγεθος της κατάντιας τους σε όλα τα επίπεδα.
Στιγμιαίος, βέβαια, ο προβληματισμός τους, γιατί σίγουρα αισθάνονται και υπερήφανοι για την μαγκιά, την καπατσοσύνη τους. “Ρε τι κάνουμε και τι λέμε, και πώς συμπεριφερόμαστε και μας ανέχονται ακόμη”, συζητούν τα μέλη του θιάσου και ξεκαρδίζονται στα γέλια.
Το είπε ο Άδωνις προχθές σε τηλεοπτική εκπομπή απαντώντας σε δημοσιογράφο, για το αν τελικά υπήρξε σκευωρία από τους ακατονόμαστους στο σκάνδαλο Novartis, μετά τις τελευταίες δικαστικές εξελίξεις, καθώς και πολιτικοδημοσιογραφική συμμορία με σκοπό να πλήξει πολιτικούς αντιπάλους του Σύριζα-ΠΣ. “Όχι βέβαια. Αφήστε τα τώρα αυτά και ας πάμε παρακάτω”. απάντησε ο εκ των πρωταγωνιστών του κυβερνητικού θιάσου, ατάραχος και ψύχραιμος, ο αθεόφοβος. Αυτός που όπως και τα άλλα μέλη του θιάσου εδώ και τρία χρόνια και εν χορό ψάλλουν τα μύρια όσα στους… συμμορίτες σκευωρούς, ετοιμάζοντας και ειδικά δικαστήρια. Όσο για συγγνώμη και αναστοχασμό, δεν το συζητάμε. Μεγαθήρια πολιτικής σκέψης, ασύλληπτου ήθους και σπάνιων καλλιτεχνικών ευαισθησιών, σαν αυτών των μελών του κυβερνητικού θιάσου, δεν γίνεται να ζητούν συγνώμη από τους ερασιτέχνες πολιτικούς και ευκαιριακούς ενοικιαστές του Μαξίμου, πολιτικούς τους αντιπάλους, όπως και από τους διασυρθέντες από τους ίδιους, δημοσιογράφους και δικαστικούς.
Εκεί όμως που άφησε εμβρόντητο και άναυδο το φιλοθεάμον κοινό εντός, και ιδιαίτερα εκτός χώρας, ήταν ο θιασάρχης. Ο Κυριάκος, εγκαλούμενος για την εγχώρια κατάσταση ελευθερίας του Τύπου, για τις λίστες Πέτσα και την εν γένει Ορμπανοποίηση της χώρας, όπως και τον ασφυκτικό έλεγχο κρατικών και ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης, εμφανίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο κραδαίνοντας στο ένα χέρι την εφημερίδα Αυγή και στο άλλο τη Δημοκρατία, ως καθηλωτική απάντηση στην κριτική που του ασκείται, εφόσον τα ως άνω δύο έντυπα που τον αντιπολιτεύονται έντονα, ελεύθερα τυπώνονται και κυκλοφορούν στη χώρα. Να λοιπόν το μεγαλείο και η μοναδική δημοκρατική ευαισθησία του θιασάρχη- κυβερνήτη, που αφήνει ελεύθερη την κυκλοφορία σε έντυπα που τον αντιπολιτεύονται. Και ιδιαίτερα την Αυγή, την… ύποπτη για τα εθνικά συμφέροντα του τόπου εφημερίδα. Δακρυσμένος και συγκινημένος ο κόσμος της Αριστεράς από την κίνηση-μεγαλείο του μοναδικού πολιτικοθιασάρχη, εκπέμπει μηνύματα ευγνωμοσύνης και ευχαριστιών στον μεγάθυμο θιασάρχη.
Επειδή όμως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που πέρα από αστεϊσμούς και ευτράπελα, είναι πραγματικά επικίνδυνη όχι μόνο για το όργιο του πλιάτσικου στο δημόσιο χρήμα και περιουσία, αλλά και για την ίδια την Δημοκρατία, την οποία διακωμωδεί και ευτελίζει κατά συρροή με τις αλλεπάλληλες κακότεχνες θεατρικές της παραστάσεις, οι ευθύνες της δημοκρατικής αντιπολίτευσης είναι τεράστιες. Είναι η ώρα τόσο του Αλ. Τσίπρα, όσο και των κ. Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη, να αναλάβουν όχι μόνο στα λόγια μα και στα έργα τις ευθύνες τους. Βοηθούσης και της απλής αναλογικής, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό. Μια μίνιμουμ προγραμματική συμφωνία, έστω, θα λυτρώσει τη χώρα από τον ακροδεξιό βραχνά, θα δώσει ώθηση στον τόπο και ανάσα ελπίδας για ανάταση, κοινωνική και οικονομική.
Η ιστορία για όλους θα είναι αμείλικτη.
