Ο Μπρουκ έβαλε τη δική του μοναδική σφραγίδα στο θέατρο, ανατρέποντας πολλές καθιερωμένες συμβάσεις.

Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 97 ετών, άφησε ο πρωτοποριακός Βρετανός θεατρικός σκηνοθέτης Πίτερ Μπρουκ. Ο Μπρουκ, ο οποίος ζούσε στη Γαλλία από το 1974, πέθανε στο Παρίσι το Σάββατο.

Είχε κερδίσει πολλά βραβεία Tony και Emmy, ένα βραβείο Laurence Olivier, ένα Praemium Imperiale και ένα Prix Italia, ενώ είχε χαρακτηριστεί ως «ο μεγαλύτερος εν ζωή θεατρικός σκηνοθέτης»

Ο Μπρουκ έβαλε τη δική του μοναδική σφραγίδα στο θέατρο, ανατρέποντας πολλές καθιερωμένες συμβάσεις. Ο ίδιος σε συνεντεύξεις του είχε εξαπολύσει πυρά κατά του ακαδημαϊσμού που κατέτρυχε το βρετανικό θέατρο, μην αφήνοντας περιθώριο στην καινοτομία.

Οι παραγωγές του, με πρωταγωνιστές μερικούς από τους πιο διακεκριμένους ηθοποιούς ενθουσίαζαν και συγκλόνιζαν το κοινό.

Γιος Λετονών μεταναστών, γεννήθηκε στο δυτικό Λονδίνο το Μάρτιο του 1925.

Δεν είχε θεατρικό υπόβαθρο, αλλά μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το ταλέντο του εντοπίστηκε γρήγορα. Σε ηλικία μόλις 20 ετών διορίστηκε διευθυντής του Birmingham Repertory Theatre.

Με τo Royal Shakespeare Company, ο Μπρουκ σκηνοθέτησε την πρώτη αγγλόφωνη παραγωγή του Marat/Sade το 1964. Ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1965 και κέρδισε το βραβείο Tony καλύτερου θεατρικού έργου και ο Μπρουκ του καλύτερου σκηνοθετη.

Το 1974, ο Μπρουκ μετακόμισε στο Théâtre des Bouffes du Nord στο Παρίσι, στο οποίο παρέμεινε καλλιτεχνικός διευθυντής  μέχρι το 2000. Από εκεί, πραγματοποίησε περιοδείες  σε όλο τον κόσμο.

Σία Αναγνωστοπούλου: Επαναπροσδιόρισε τους όρους της θεατρικής σκηνοθεσίας στον 20ο αιώνα

Δήλωση της βουλευτού Αχαΐας και Τομεάρχη Πολιτισμού της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Σίας Αναγνωστοπούλου για την απώλεια  του Πίτερ Μπρουκ:

Ο άνθρωπος που επαναπροσδιόρισε τους όρους της θεατρικής σκηνοθεσίας στον 20ο αιώνα, ο Πήτερ Μπρουκ, πέθανε. Ο σύνθετος αυτός ερευνητής, σκηνοθέτης, διανοούμενος, δημιούργησε τις πιο επιδραστικές παραστάσεις στην παγκόσμια σκηνή, με μια σκηνική γραφή πέρα από το συμβατικό θέατρο, βασισμένες στην απλότητα. Παραστάσεις απέριττες, σχεδόν γυμνές, οριοθετημένες αποκλειστικά από το μεγαλείο των κειμένων, είτε αυτά ήταν τα μεγάλα Σαιξπηρικά έργα, είτε το "Mahabharata", το έπος από την ινδουιστική μυθολογία (1985).

Σημάδεψε, αυτός ο ιδιοφυής, πρωτοποριακός, πολυπολιτισμικός σκηνοθέτης, διανοούμενος, τις σημαντικότερες σελίδες της θεατρικής περιπέτειας. Τον αποχαιρετούμε με σεβασμό.