Τώρα τα πράγματα αγρίεψαν: η παραγωγή του ψεύδους από ένα επιτελικό -επικοινωνιακό βαθύ κράτος έχει γίνει «επιστήμη», με προηγμένα τεχνικά μέσα. Το copy -paste που ακολουθεί γενικεύει με ισχύ παραληρήματος και ιού. Το ελληνικό πρόβλημα των ΜΜΕ, που έχει συγκεντρώσει τη διεθνή προσοχή, έγκειται στο εξής; Για να βρεις μια άλλη από την κυβερνητική άποψη θα χάσεις το χρόνο σου ψάχνοντας στην τηλεόραση ή στα λίγα περίπτερα που πουλούν ακόμη εφημερίδες, ή σε λίγους και συγκεκριμένους διαδικτυακούς τόπους, που είναι πολυσυλλεκτικοί και ανοιχτοί. Την φιλοκυβερνητική είδηση όμως θα την βρείς «στο πιάτο» δέκα και βάλε φορές τη μέρα, στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο, θα την βλέπεις και θα την ξαναβλέπεις μέχρι να την εμπεδώσεις.
Δεν έχει ξεχάσει κανείς, ότι οι εκλογές του 2019 συνοδεύτηκαν με υποστήριξη απατηλών δεδομένων και τελείως αβάσιμων εξαγγελιών εκ μέρους του κόμματος που κέρδισε.
Την επομένη των εκλογών, η «διαφθορά» με τη μορφή της σκευωρίας (Novartis) θα οδηγούνταν δήθεν σε κάθαρση. Τι προέκυψε όμως; Αγωγή κατατέθηκε σε βάρος ιδιωτών μόλις μετά 3 και χρόνια από την ανάληψη της διακυβέρνησης, ενώ οι δημοσιογράφοι που κατατάχθηκαν στους «σκευωρούς» ήδη απαλλάχθηκαν. Εκκρεμούν μεν διώξεις ενός πολιτικού και τριών Εισαγγελέων, αλλά νέα στοιχεία γι’ αυτούς δεν προέκυψαν και εντωμεταξύ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκδηλώνει την ανησυχία του για τη λειτουργία του κράτους δικαίου στην Ελλάδα και κάλεσε σε ακρόαση μια από τους διωκόμενους εισαγγελείς, την κ. Τουλουπάκη. Εννοείται, ότι για την κοινή γνώμη είναι το σκάνδαλο κι όχι μια σκευωρία που βασιλεύει. Κιόλα αυτά, παρά τη στήριξη προς τα κυβερνητικά αφηγήματα εκ μέρους των πολλών εκείνων ΜΜΕ που απήλαυσαν άνισες - προνομιακές χορηγίες
Η έξοδος της χώρας από το μνημονιακό καθεστώς τον Αύγουστο 2018 - που πλέον επιβεβαιώθηκε- προεκλογικά αμφισβητήθηκε. Θα αρκούσε και μόνο το γεγονός ότι η χώρα έπαυσε έκτοτε να υποβάλλει στους «Θεσμούς» προς έγκριση τα νομοσχέδιά της, προκειμένου να συνειδητοποιήσει ο οποιοσδήποτε το μέγεθος της απελευθέρωσης. Αλλά η ΝΔ παραπλανούσε αναφερόμενη δήθεν σε νέο μνημόνιο.
Tο πρωτοφανές γεγονός ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε παραλάβει το 2015 μια καταχρεωμένη χώρα και την παρέδωσε με 30 και πλέον δισ. ευρώ διαθέσιμα, αποσιωπήθηκε επίσης στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή ήταν η προεκλογική εξαπάτηση για την εγκληματικότητα: Για τη σημερινή κυβέρνηση θα αρκούσε η «ανακατάληψη των Εξαρχείων» και η κατάργηση του (ήδη ληγμένου από διετίας, σημειωτέον) «Νόμου Παρασκευόπουλου» για να εκμηδενιστεί δήθεν η εγκληματικότητα. Η διάψευση της κυβερνητικής ρητορείας τώρα θυμίζει το «μαρτύριο της σταγόνας»: Όχι κάθε μέρα, αλλά κάθε ώρα σχεδόν γίνεται γνωστό και από κάποιο βαρύ περιστατικό, ενώ οι συμμορίες (και ανηλίκων) ακμάζουν. Πράγμα καθόλου περίεργο, αφού τα εγκλήματα δυστυχώς αποτελούν μια παγκόσμια σταθερά, με την καμπύλη να ανεβαίνει όταν η κοινωνική πρόνοια και αλληλεγγύη υποχωρεί ενώ η ανταγωνιστικότητα κυριαρχεί.
Δεν προσδοκά κανείς τώρα μια προεκλογική περίοδο χωρίς καθόλου fake news, διογκώσεις ή αποσιωπήσεις. Τα μέσα είναι διαθέσιμα. Όμως τα ζητήματα που κυρίως ενδιαφέρουν την κοινή γνώμη (ακρίβεια, ελληνοτουρκικά) είναι πιο διάφανα. Για την ακρίβεια των τιμών ο καθένας πολίτης (εκτός των οδηγών Πόρσε και άλλων «ολίγων») έχει προσωπική εμπειρία. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η όποια αντιπολίτευση θα μπορέσει εύκολα να παραπλανήσει ψηφοθηρικά.
Να λοιπόν ένας λόγος συγκρατημένης αισιοδοξίας!
* Ο Νίκος Παρασκευόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ,
