Η αυριανή Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών είναι ευκαιρία να στοχαστούμε γύρω από τις ποικίλες αλληλεξαρτήσεις του σημερινού κόσμου, που ωθούν αντικειμενικά προς την παγκόσμια αλληλεγγύη και συνεργασία, αν η ανθρωπότητα θέλει να επιβιώσει.
Η Δεξιά στην Ελλάδα προσεγγίζει το πρόβλημα των ναρκωτικών με τη λογική της καταστολής, όχι της πρόληψης, ενώ αποφεύγει να μιλήσει για τις αιτίες και τους αίτιους του διεθνούς αυτού προβλήματος. Παραγνωρίζει σκόπιμα το γεγονός ότι οι δρόμοι των ναρκωτικών ξεκινούν από τον μαστιζόμενο από πολέμους και φτώχεια Νότο, για να καταλήξουν στη Β. Αμερική και Ευρώπη.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, το εμπόριο των ναρκωτικών είναι το δεύτερο μεγαλύτερο εμπόριο μετά από εκείνο των όπλων. Επισημαίνω ότι οι δρόμοι της πολύ προσοδοφόρας για τους εμπόρους κοκαΐνης φτάνουν στην Ευρώπη, που παίρνει τα σκήπτρα από τη βόρεια Αμερική, από τις χώρες των Άνδεων μέσω της δυτικής Αφρικής, με κύριο παραγωγό την Κολομβία. Όσο για την προέλευση της ηρωίνης, είναι κυρίως από το πολύπαθο Αφγανιστάν, όπου η παραγωγή οπίου αυξήθηκε κατακόρυφα στα χρόνια του πολέμου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε, ειδικά για την Κολομβία, ότι η πρόσφατη ιστορική πολιτική αλλαγή στη χώρα μπορεί να σώσει ζωές, όχι μόνο στο εσωτερικό της, αλλά και στην Ευρώπη.
Πρώτα - πρώτα διότι η νίκη της συνασπισμένης Αριστεράς και άλλων προοδευτικών δυνάμεων που ανέδειξε πρόεδρο τον πρώην αντάρτη Γκουστάβο Πέτρο και αντιπρόεδρο της χώρας την αφροκολομβιανή Φράντσια Μάρκες ήρθε ως επιστέγασμα μιας συμφωνίας ειρήνης (2016), που ελπίζεται ότι βάζει οριστικό τέλος σε έναν εμφύλιο πλέον του μισού αιώνα, τον οποίο υποδαύλιζαν οι ΗΠΑ και συνδεόμενα με την αμερικανική υπερδύναμη οικονομικά και άλλα συμφέροντα.
Έπειτα, η νέα κυβέρνηση της Κολομβίας έχει στόχο, αφενός τον εκδημοκρατισμό της πολυφυλετικής χώρας, αφετέρου την εφαρμογή οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών υπέρ των κοινωνικά αδύναμων, καθώς και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, με το οποίο θα περιοριστεί δραστικά η παραγωγή της κοκαΐνης, που σήμερα αναλογεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ. Στους άμεσους στόχους της και η ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας τόσο μέσω της Κοινότητας των Άνδεων όσο και του πρόσφατου συμφώνου των Άνδεων, που αφορά το σύνολο της Λατινικής Αμερικής. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η Ε.Ε. έχει πολλούς και ισχυρούς λόγους να στηρίξει τη μεγάλη αλλαγή που επιχειρείται στη χώρα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, στενού φίλου του Φιντέλ Κάστρο.
Έρχομαι στο τι κάνουμε εμείς. Δεν θυμάμαι η ηγεσία της Ν.Δ. να είχε ανησυχήσει για τις τραγικές συνέπειες του εικοσαετούς πολέμου στο Αφγανιστάν, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης του εκκινούντος από τη χώρα αυτή εμπορίου της ηρωίνης. Ούτε βρήκε κάτι να πει για την αλλαγή στην Κολομβία, την οποία χαιρέτισε ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική Ζοζέπ Μπορέλ. Και τούτο διότι η Δεξιά στη χώρα μας αντιμετωπίζει το πρόβλημα των ναρκωτικών κυρίως ως πρόβλημα εσωτερικής τάξης και ασφάλειας, αποφεύγοντας να μιλήσει για τη διεθνή του διάσταση.
Άλλωστε, επί δεκαετίες η Δεξιά αντιμετώπιζε τους εξαρτημένους από ναρκωτικά όχι ως ασθενείς, αλλά ως εγκληματίες, βάζοντάς τους στην ίδια μοίρα με τα κυκλώματα εμπορίας των ναρκωτικών, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις συναντώνται με άλλα δίκτυα εγκληματικότητας. Χρειάστηκαν μεγάλοι αγώνες για να δημιουργηθούν δομές απεξάρτησης (ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ) που κυβερνήσεις της Δεξιάς, της σημερινής συμπεριλαμβανομένης, υπονόμευσαν είτε στερώντας τους πόρους τους είτε καταλύοντας την διοικητική αυτονομία τους.
Το χειρότερο όμως για την εξάπλωση της χρήσης των ναρκωτικών είναι ότι πολλοί νέοι και νέες ζουν μέσα στο άγχος και την αβεβαιότητα για το αύριο, βιώνοντας καταστάσεις διαφθοράς και υποκρισίας, ιδιαίτερα από τους κάθε λογής κρατούντες και ισχυρούς αυτής της χώρας. Με άλλα λόγια, το ίδιο το σύστημα και οι παθογένειές του ευνοούν την εξάπλωση της χρήσης των ναρκωτικών, απειλώντας το μέλλον της πατρίδας μας.
Επίσης, μέμφομαι τη σημερινή κυβέρνηση για το γεγονός ότι δεν προωθεί τη Διαβαλκανική Συνεργασία, που είναι απαραίτητη για τον έλεγχο των κυκλωμάτων εμπορίας των ναρκωτικών, καθώς και εμπορίας ατόμων (human trafficking). Από την άποψη αυτή, δεν κάνει το καθήκον της έναντι της Ε.Ε. και φραστικά μόνο θέλει την ένταξη και των δυτικών Βαλκανίων, την οποία διευκόλυνε η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών.
Καταλήγω με την επισήμανση ότι στο πρόβλημα των ναρκωτικών, ως διεθνές και εθνικό, αναδεικνύεται με σαφήνεια η διάκριση Δεξιάς-Αριστεράς. Συμπεραίνω, λοιπόν, ότι μια νέα μεγάλη αλλαγή και στην Ελλάδα, που θα φέρει στο τιμόνι της χώρας μια προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., θα έχει ως προτεραιότητα την κοινωνική προστασία και αλληλεγγύη, αναπτερώνοντας ιδανικά και ελπίδες, ιδιαίτερα μέσα στη νέα γενιά.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ)
