to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

15:57 | 24.06.2022

Πολιτική

Σ. Αναγνωστοπούλου: Κεραμέως και ΝΔ σιχαίνονται το δημόσιο πανεπιστήμιο - Δεν έχουν περάσει ούτε απ' έξω

«Ήδη από αξιωματική αντιπολίτευση η κ. Κεραμέως είχε ένα στόχο: τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το έλεγε σε όλους τους τόνους, δεν το έκρυψε ποτέ. Τώρα λοιπόν ιδιωτικοποιεί από μέσα το δημόσιο πανεπιστήμιο», τόνισε σε συνέντευξή της η Σ. Αναγνωστοπούλου, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ


Καλεσμένη στην εκπομπή “Διπλή Ταυτότητα” του IONIAN TV βρέθηκε χθες Πέμπτη 23.6, η βουλευτής Αχαΐας και Τομεάρχης Πολιτισμού της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σία Αναγνωστοπούλου.

-Για το νέο νομοσχέδιο των ΑΕΙ

Αυτό το νομοσχέδιο είναι ένας νόμος-πλαίσιο που αλλάζει εντελώς αυτά που ξέραμε για Δημόσιο Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο. Έχουν γίνει βέβαια προσπάθειες ήδη από το 2006-2007 να καταργηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος, αλλά και το 2011 με το νόμο Διαμαντοπούλου. Τώρα όμως έρχεται ένα νομοσχέδιο το οποίο είναι πολύ πέρα από αυτά, είναι πολύ χειρότερο.

Σχετικά με τη διοίκηση του πανεπιστημίου: τα δικά μας πανεπιστήμια, τα ελληνικά πανεπιστήμια και όχι μόνο, έχουν βασιστεί σε μία αρχή, το Αυτοδιοίκητο. Τι σημαίνει Αυτοδιοίκητο; Ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα –συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτό- αποφασίζει για τα όργανά της δημοκρατικά. Από αυτά διοικείται, έχει θεσμικά αντίβαρα, εξασφαλίζει τη δημοκρατία, μια δημοκρατία που δεν είναι στον αέρα. Έχει να κάνει με τη γνώση και την έρευνα, την ελεύθερη και απρόσκοπτη γνώση και έρευνα, πέρα από οποιοδήποτε καταναγκασμό, είτε είναι του κράτους, είτε είναι φορέα, είτε είναι οποιασδήποτε επιχείρησης κ.λπ.

Τώρα τι γίνεται; Καταργούνται όλα αυτά επί της ουσίας: έχουμε ένα συμβούλιο διοίκησης που απαρτίζεται από έντεκα πρόσωπα, τα 6 από την κοινότητα και τα 5 είναι ‘’εισαγόμενα απέξω’’. Πρόκειται για καθηγητές από άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, από άλλα περιβάλλοντα, που δεν λειτουργούν μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα, μπορεί όμως να είναι και πρόσωπα που δεν είναι καθηγητές. Ο πρύτανης ο οποίος θα αποκτά όλες τις αρμοδιότητες δεν εκλέγεται, αλλά διορίζεται από αυτά τα έντεκα άτομα με τρείς μόνο ψήφους. Αυτό λοιπόν το συμβούλιο διοίκησης και ο πρύτανης ελέγχουν, διοικούν και δεν ελέγχονται από κανέναν, δεν υπάρχει δηλαδή κανέναν θεσμικό αντίβαρο. Υποβαθμίζονται όλα επί της ουσίας. Και οι κοσμήτορες των σχολών διορίζονται και αυτοί από το συμβούλιο. Έπειτα η Σύγκλητος: δεν έχει καμία αρμοδιότητα επί της ουσίας και τα μέλη της Συγκλήτου που απαρτίζεται κυρίως από τους κοσμήτορες, θα είναι διορισμένα.

Έχουμε δηλαδή όργανα, πέρα από κάθε συνταγματική πρόβλεψη τα οποία δεν ελέγχονται, μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Και έχουμε βέβαια και έναν εκτελεστικό διευθυντή-διαχειριστή. Είναι σα να κάνουμε δηλαδή μία προσομοίωση εταιρείας, ιεραρχικά δομημένη πάρα πολύ σκληρά, κάθετη μέσα στο πανεπιστήμιο, με την κοινότητα να παύει να υπάρχει και με σκοπό βέβαια να μην έχουμε το πανεπιστήμιο που γνωρίζουμε.

Γιατί η κ. Κεραμέως και η ΝΔ σιχαίνονται το Δημόσιο Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο. Δεν έχουν περάσει ούτε απέξω, δεν γνωρίζουν τι έχει προσφέρει σε αυτή την κοινωνία. Η κοινωνία πρέπει να καταλάβει πόσα οφείλει στα πανεπιστήμια της. Αν υπήρχε μία ταξική, κοινωνική μόχλευση στην ελληνική κοινωνία, δηλαδή το παιδί της οποιαδήποτε οικογένειας να μπορεί να οραματιστεί τον εαυτό του διαφορετικά, το οφείλουμε σε αυτό το πανεπιστήμιο.

Γιατί σχεδόν όλες οι Σύγκλητοι, όλοι σχεδόν οι πρυτάνεις, όλες οι σχολές είναι εναντίον του νομοσχεδίου; Έχουν πλήρη συνείδηση του καθήκοντός τους και αυτού που λέμε τριτοβάθμια εκπαίδευση και απέναντι στην κοινωνία.

Πάντα ένας νόμος γίνεται για να επιλύσει κάποια προβλήματα. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ στη χώρα μας, τα πανεπιστήμιά μας, είναι στις τελευταίες θέσεις στη χρηματοδότηση και στο προσωπικό, στα μέλη ΔΕΠ, στο διοικητικό προσωπικό κλπ. Πείτε μου που αυτό το νομοσχέδιο θεραπεύει –γιατί η βαθμίδα κατάταξης εξαρτάται και από αυτά- αυτά τα μείζονα προβλήματα που έχουν διαχρονικά τα πανεπιστήμιά μας. Και είναι προς τιμήν των μελών ΔΕΠ όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας που με δική τους προσωπική θυσία κρατάνε τα πανεπιστήμια μας τόσο ψηλά.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσλειτουργία στα ΑΕΙ και ποια αλλαγή θα έπρεπε να γίνει;

Μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης, η μεγαλύτερη δυσλειτουργία είναι η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Επίσης οι υποδομές: έχουμε γερασμένα πανεπιστήμια. Τρίτον, τι σκέφτεται η Πολιτεία με δημοκρατικό τρόπο για το παραγωγικό μοντέλο αυτής της χώρας, για να γίνει ένα πανεπιστήμιο που παράγει τόση γνώση και έρευνα, η κινητήρια δύναμη; Εδώ σε αυτή τη χώρα τα πράγματα τα πάμε ανάποδα. Έχουμε μία οικονομία της γνώσης η οποία είναι χαμηλή έως μέτρια. Παράγουν τα πανεπιστήμια έρευνα και η οικονομία, η αγορά δεν θέλει να βάλει το χέρι καθόλου στην τσέπη. Δεν είναι να μπει μέσα στο πανεπιστήμιο η αγορά και να λέει «θα κάνεις αυτή την έρευνα γιατί αυτό χρειάζομαι». Είναι τι παραγωγικό μοντέλο θέλουμε για να μπορεί να γίνει η κινητήρια δύναμη. Όχι να παίρνουν τον επιστήμονα με πενιχρό μισθό ή να θέλουν τα βιομηχανικά διδακτορικά. Το πανεπιστήμιο τι κάνει; Ερευνώ-καινοτομώ-δημιουργώ. Στο δημιουργώ μπαίνει και η οικονομία ,η καινοτομία όμως και η έρευνα θέλουν ανεξαρτησία. Δεν μπορεί αν μπαίνει μία επιχείρηση η οποία έχει ορίζοντα 3-5 χρόνων και να κάνει βιομηχανικό διδακτορικό.

Με την πανδημία αποκαλύφθηκαν πολλά πράγματα. Αν δεν υπήρχε αυτό το ζευγάρι των Τούρκων να είναι σε ένα πανεπιστήμιο και να κοιτάνε για τον καρκίνο, δεν θα ξέραμε το mRNA. Αυτό είναι το μεγαλείο του πανεπιστημίου: κάνει έρευνα. Εδώ λοιπόν αντί ως χώρα να πούμε ότι, μετά από την δεκαετή κρίση, τι παραγωγικό μοντέλο θέλουμε και έχουμε μία γενιά που μέσα στα πανεπιστήμια μεγαλουργεί. Τι πτυχία προβλέπει αυτός ο νόμος; Θα φτιάχνεται ένα πρόγραμμα για να «τσιμπολογούν» μαθήματα δεξιά και αριστερά, άρα δεν θα έχει επαγγελματικά δικαιώματα ο πτυχιούχος. Άρα μία αγορά και μία επιχειρηματικότητα στρεβλή με αποβιομηχάνιση, πάμε να την φορτώσουμε στο πανεπιστήμιο. Με άλλα λόγια να δώσει το πανεπιστήμιο φθηνό προσωπικό με ευέλικτες σχέσεις εργασίας. Είναι χαρακτηριστική η επιστολή της κ. Κεραμέως προς τους πανεπιστημιακούς: η λέξη ευελιξία ερχόταν και επανερχόταν. Δεν υπάρχει γνώση, έρευνα, παρά μόνο ευελιξία.

-Τι έχει σημασία για ένα νόμο-πλαίσιο;

Το πνεύμα του νόμου και προς ποια κατεύθυνση πηγαίνει. Το θέμα λοιπόν είναι στη διοίκηση , που είναι το σημαντικό, δηλαδή ο πυρήνας του πανεπιστημίου. Να υπάρχει διαφάνεια, δημοκρατικότητα στις αποφάσεις και έλεγχος. Έχει πολλή μεγάλη σημασία αυτό γιατί η έρευνα πρέπει να είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε ποδηγέτηση. Σε αυτό το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης κατακτήσαμε το κράτος να χρηματοδοτεί και να μην έχει κατά το μάλλον ή ήττον καμία παρέμβαση. Το κράτος ως δημοκρατικό πεδίο όλων μας θέλει το πανεπιστήμιο μας να λειτουργεί ανεξάρτητα. Κλείνοντας θα πω ένα πράγμα: Ήδη από αξιωματική αντιπολίτευση η κ. Κεραμέως είχε ένα στόχο: τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το έλεγε σε όλους τους τόνους, δεν το έκρυψε ποτέ. Τώρα λοιπόν ιδιωτικοποιεί από μέσα το δημόσιο πανεπιστήμιο.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)