Ο Εισηγητής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Π.Σ. χαρακτήρισε το νομοσχέδιο αναντίστοιχο της πραγματικότητας του ελληνικού Δημοσίου και ασύνδετο με το πλαίσιο και το περιεχόμενο του υπηρεσιακού περιβάλλοντος.
Αναφερόμενος στο σύστημα αξιολόγησης, μίλησε για τα θεμελιώδη ζητήματα που καθορίζουν αν αυτό θα είναι αξιόπιστο και αποτελεσματικό και πώς αυτά προσεγγίζονται προβληματικά στο νομοσχέδιο Βορίδη.
Τι αξιολογεί το νέο σύστημα αξιολόγησης που εισάγει η Κυβέρνηση; Στο μικροσκόπιο της αξιολόγησης τίθεται μόνο η ατομική απόδοση δημοσίων υπαλλήλων και προϊσταμένων, και όχι η απόδοση της οργανικής μονάδας όπου αυτοί εργάζονται, χωρίς να εξετάζεται αν η μονάδα αυτοί διαθέτει τους απαραίτητους πόρους και την υλικοτεχνική υποδομή, αν είναι κατάλληλα στελεχωμένες και οργανωμένες, αν έχουν καλή ή κακή ηγεσία, ώστε να φθάσουν στην επίτευξη των στόχων.
Πώς αξιολογεί; Βάσει ενός πλαισίου δεξιοτήτων που δεν ορίζονται με σαφήνεια αφήνοντας περιθώρια για υποκειμενισμό, αλλά και φαινόμενα αδιαφάνειας. Οι δεξιότητες αυτές δε συνδέονται με συγκεκριμένες αρμοδιότητες, οι οποίες προκύπτουν από τα περιγράμματα θέσης εργασίας των υπαλλήλων και τη φύση των εκτελούμενων από τον υπάλληλο καθηκόντων. Ο Εισηγητής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Π.Σ. πρόσθεσε ότι, παρά τον ισχυρισμό του Υπουργού ότι θέλει η αξιολόγηση να είναι μια βελτιωτική διαδικασία για τον υπάλληλο, απουσιάζει από το νομοσχέδιο η παραμικρή αναφορά για επιμόρφωση και εκπαίδευση των υπαλλήλων.
Εξέφρασε τη διαφωνία του για την υποχρεωτική αρνητική αξιολόγηση τριών δεξιοτήτων ενός υπαλλήλου ρωτώντας και πάλι τον κ. Βορίδη πώς προκύπτει ο αριθμός τρία, εφόσον δεν έχει προηγηθεί χαρτογράφηση δεξιοτήτων που είναι απαραίτητες για κάθε αρμοδιότητα, και γιατί ένας καλός υπάλληλος που δεν έχει τρεις αδύναμες δεξιότητες θα πρέπει υποχρεωτικά να βαθμολογηθεί έτσι. Χαρακτήρισε μάλιστα το νέο σύστημα στοχοθεσίας συγκεντρωτικό, αφού δε θα είναι αποτέλεσμα συνεργασίας και συναίνεσης προϊσταμένων και υπαλλήλων, αλλά προϊόν επιβολής του προϊστάμενου πάνω στον υπάλληλο.
Για το κρίσιμο ερώτημα ποιος αξιολογεί, ο Αλ. Μεϊκόπουλος άσκησε έντονη κριτική με δεδομένο ότι στις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες, οι προϊστάμενοι έχουν κυρίως αναλάβει τα καθήκοντά τους με ανάθεση και δεν έχουν περάσει από τη διαδικασία της τακτικής κρίσης από Υπηρεσιακά Συμβούλια. «Πώς νομιμοποιείται ένας προϊστάμενος, που δεν έχει αξιολογηθεί, και κατέχει τη θέση λόγω «εύνοιας» ή τύχης να είναι αρχαιότερος στο βαθμό, να αξιολογήσει τους υφισταμένους υπαλλήλους του και να επιλέξει ποιοι από αυτούς θα λάβουν το μπόνους αποδοτικότητας; Η’ ακόμα να κρίνει εκείνους με τους οποίους διεκδικεί την ίδια θέση;» ανέφερε χαρακτηριστικά. Συμπλήρωσε δε ότι η διαδικασία κρίσεων που ξεκίνησε με το νόμο ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε από την Κυβέρνηση της ΝΔ που ψήφισε με το ν. 4674/2020 την αλλαγή μορίων για κρίσεις που όμως δεν έκανε, και σήμερα με ευθύνη της έχουν λήξει ακόμα και οι θητείες των κριθέντων το 2018-2019.
Για με το μπόνους που θα δίνεται μόνο σε ορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων σε συγκεκριμένους φορείς, επεσήμανε ότι, αντί η πολιτική στόχευση να είναι η αποκατάσταση των μισθολογικών αδικιών που υφίσταται η πλειοψηφία του δημοσιοϋπαλληλικού κόσμου εδώ και 12 χρόνια, η Κυβέρνηση δημιουργεί ένα παράλληλο σύμπαν μισθολογικών ταχυτήτων και κατηγοριών. Τόνισε ότι υπάρχει κίνδυνος το μπόνους αυτό να πυροδοτήσει ένα κύμα αιτημάτων κινητικότητας προς συγκεκριμένες υπηρεσίες με συνέπεια να αποδυναμωθούν οι υπόλοιποι φορείς και υπηρεσίες.
Συνοψίζοντας, ο Αλ. Μεϊκόπουλος ανέφερε ότι το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων δε διασφαλίζει την καταλληλότητα των κριτηρίων για τη μέτρηση των στόχων ούτε και την αξιοπιστία των κριτών – προϊσταμένων. «Κάνετε μια σύνθετη υπόθεση, όπως η διαδικασία αξιολόγησης, να μοιάζει μέσα από το νομοθέτημά σας ένα άθροισμα υπεραπλουστεύσεων» κατέληξε.
