Η εκλογή γυναικών σε θέσεις αρχής δεν σημαίνει αυτομάτως ότι πρόκειται για φεμινιστική πράξη. Και η Σάρα Πέιλιν είναι γυναίκα, αλλά δεν υποστηρίζει τις αμβλώσεις ας πούμε. Οπότε, η επιλογή γυναίκας για τη θέση της ως γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. από μόνη της ως πράξη δεν σημαίνει (ούτε και σηματοδοτεί) απολύτως τίποτα. Το θέμα είναι αν σημαίνει κάτι ειδικά η επιλογή της Ράνιας Σβίγκου.
Ο Αλέξης Τσίπρας, προτείνοντας τη Ράνια Σβίγκου, δεν τη σύστησε ως «γυναίκα», αλλά ως συντρόφισσα. Εξάλλου, είναι δεδομένο ότι θα επιλεγόταν και μια γυναίκα για το γραμματειακό δίδυμο εφόσον η ισάριθμη αντιπροσώπευση το ορίζει και καταστατικά πια. Δεν ήταν δεδομένο ότι αυτή η γυναίκα θα ήταν η Ράνια, ούτε και ότι θα ήταν γραμματέας. Ούτε ότι η γραμματέας θα ήταν φεμινίστρια στην τελική.
Εν προκειμένω, όμως, η επιλογή της Σβίγκου ήταν μια φεμινιστική επιλογή. Η Ράνια Σβίγκου δεν είναι μόνο μια γυναίκα γραμματέας, είναι μια γυναίκα που είναι φεμινίστρια, έχει συμμετάσχει σε όλους τους αγώνες της γενιάς της, έχει υπάρχει σε θέσεις-κλειδιά από τη Νεολαία του Συνασπισμού μέχρι σήμερα και είναι αριστερή με τη συγκρότηση που πρέπει και την ψυχραιμία που χρειάζεται. Εν ολίγοις, η Ράνια δεν επιλέχθηκε για συμβολικούς λόγους ούτε καν για καταστατικούς, και πλέον η πρώτη γυναίκα γραμματέας στην ιστορία της δικής μας Αριστεράς είναι γεγονός.
Δεν επιλέχθηκε επειδή είναι γυναίκα λοιπόν. Επιλέχθηκε επειδή είναι μια πολύ καλή πολιτική επιλογή. Αλλά το γεγονός ότι είναι φεμινίστρια καθιστά την επιλογή φεμινιστική. Ακόμη κι αν το συνέδριο ψήφισε ομόφωνα την ισάριθμη αντιπροσώπευση, δεν φαίνεται να έχουμε κατανοήσει τη σημασία της. Αυτό είναι προφανές αφενός από το γεγονός ότι χαρακτηρίζεται ακόμη ως «ποσόστωση φύλου», ενώ δεν είναι, και αφετέρου γιατί στους διαδρόμους υπάρχει μια διάχυτη ανάγκη να γίνει σαφές ότι «κάποιες εκλέχθηκαν με την ποσόστωση, ενώ άλλες όχι».
Είμαστε σε μια νέα εποχή για το κόμμα, όπως σε μια νέα πραγματικότητα και ένα νέο κύμα βρίσκεται το φεμινιστικό κίνημα, με τον ίδιο τρόπο που το αυτό συμβαίνει και σε ολόκληρη την κοινωνία δηλαδή.
Επομένως, φυσικά και δεν είναι συμβολική η επιλογή της Ράνιας Σβίγκου. Η ισάριθμη αντιπροσώπευση μας κάνει το πρώτο κόμμα στη χώρα που εισηγείται την απόλυτη ισότητα στην εκλογή και τη στελέχωση των οργάνων. Αυτό έρχεται παράλληλα με την ίδια κοινωνική ανάγκη για ορατότητα των γυναικών: να μιλάνε, να φαίνονται. Η νέα μας γραμματέας, μια νέα γυναίκα, είναι πιθανό να δεχθεί σεξιστικές επιθέσεις από τους πολιτικούς μας αντιπάλους, να αμφισβητηθεί εκτός ή εντός του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και να παλέψει γι’ αυτά που θέλουμε να χαρακτηρίζουμε αυτονόητα, όπως ας πούμε την ισότητα στην πράξη, που καμία περίπτωση δεν είναι αυτονόητη - αν ήταν, δεν θα υπήρχε η ανάγκη να κάνουμε τέτοιες συζητήσεις.
Νέα εποχή, νέες ανάγκες. Η εποχή απαιτεί δικαιοσύνη κι αν κατατάσσουμε τα δικαιώματα των γυναικών στις δευτερεύουσες αντιθέσεις, τότε σαφώς θέλουμε να κρυφτούμε για να μην αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Γυναίκα γραμματέας, αριστερή και φεμινίστρια λοιπόν. Ας εκπαιδευτούμε.
